Άξιον Εστί Παντάνασσα…

 

Άξιον εστί Παντάνασσα

να αναβλύζεις χάριν,

Συ μόνη ανασήκωσες

τα ανθρώπινα τα βάρη…

 

Βατοπαδίου  θησαύρισμα

Θείον φωτοφόρο χάρισμα.

Άνασσα του καθολικού,

Πύλη του έβδομου ουρανού….

 

Απόθεσα στο θρόνον σου

καρδία και το βιός μου,

Άνασσα πάντων, δώσε μου

Κράτα Στρατηγέ Υπέρμαχε

το λάβαρο στη μάχη,

άκουσε την καρδίαν μου

και πάρε τα άλγη, εν τάχη…

 

Σκιάδιον  μου Υπέρλαμπρον

ασπίδα- πανοπλία,

δώσε του άθλιου δούλου σου

στη μάχη υπεροπλία…

 

Κράτα τα βέλη του μακριά

σκιά , να μη με αγγίζει,

μου έδωσε ο Πλάστης λάβαρο

και ο εχθρός δε με φοβίζει…

 

Άξιον εστί Παντάνασσαν

ο Πλάστης να σε στέψει

και έπαψα να είμαι δυστυχής,

εις τη δική σου σκέψη…

 

Αξίως οι Άγγελοι σε υμνούν

στου ουρανού το θρόνον,

Γαστέρα Υπερένδοξε

που έτεξες  το Μόνον….

  

Φόρεσα ένδυμα χαράς

σε αυτή τη φύση της φθοράς

και μέσα στις σειρήνες,

μου έδιωξες τις οδύνες…

 

Που ήμουν και που βάδισα

στα  χρόνια που σπατάλησα,

μέσα σε τόσες πτώσεις,

πριν δω τις επιπτώσεις….

 

Και έκτοτε,  έγινε ο κίονας

θεμέλιο σωτηρίας

και η αγκάλη σου υπήνεμο,

λιμάνι ευλογίας…..

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.