Πορτρέτο..1 ( Εις Μνήμην του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που μας γνώρισε την Παντάνασσα )

και τις στόλισα με κρίνα

και ήρθαν Άγγελοι καμπόσοι,

με άρπες και με μαντολίνα.

 

Η καρδιά θαρρείς θα σπάσει

σαν κοιτάζω τη μορφή σου,

μπλέκει το μυαλό μου στίχους,

να τυλίξει το κορμί σου….

 

Η γλυκύτατη μορφή σου

απαλύνει κάθε πόνον

και ευθύς μες, τις αγκάλες,

με σηκώνεις και εγώ λιώνω….

 

Τα άστρα εις την κεφαλή σου

μαρτυρούν την παρθενία

και το σμάλτο περιβάλει,

την αιώνιαν ευλογία….

 

Πλάι σου βλέπω φτερουγίζουν

Χερουβείμ, σε χορωδία

και αντάμα με Αρχαγγέλους,

γεύονται την ευωδία…

 

Ο χρυσός και τα διαμάντια

περιδέραιο στη θωριά σου

και προσμένω τις ακτίνες,

να με βάλεις  στην καρδιά σου…

 

Η βασιλική πορφύρα

Θείον περιζώνει σώμα.

Πάντων Άνασσα σε στέψαν,

και έπαψα να είμαι πτώμα….

 

Εις τα πάναγνα σου χέρια

το Δεσπότη μας στηρίζεις

και από θρόνου με ένα νεύμα,

τον καρκίνο αφανίζεις…

 

Ο ουρανός δικός σου θρόνος

και έπαψα να είμαι μόνος

και ως Παντάνασσα προστάζεις,

να εξαφανιστεί ο πόνος,…

 

 

Έφερες από μακριά

πολλούς να προσκυνήσουν,

τις πίκρες και άλλα βάσανα,

στην Χάρη σου να αφήσουν….

 

Με υάκινθο και γιασεμί

την παρουσία θα νιώσουν

και αυτό το θείον ασπασμό,

ποτέ δε θα προδώσουν…

 

Έκλαψε η κόρη η άκληρη

και έδωσες ευτεκνία

και γέμισες στο δάκρυ της,

το σπίτι με τεκνία…..

 

Έγινες  η των ουρανών

Άνασσα, Πλατυτέρα

και θα δοξάζεσαι ες αεί

ως πάντων Υπερτέρα……

 

Καταφυγή και στήριγμα

και πάντων Προστασία,

άλλη δεν έχω αρωγήν

μες, την απελπισία…..

 

Πορτρέτο , Θεία Παντάνασσα

γράφω, στα μεγαλεία

αφού δικαίως σου χάρισε,

ο Πλάστης δευτερεία….

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής