Μπουκάλι

Ένα μπουκάλι είναι ο κόσμος! Ένα βαθύ, σκοτεινό μπουκάλι με μακρύ λαιμό. Άθραυστο, ανήλιαγο με ελάχιστο οξυγόνο που μπαίνει από το στενό στόμιο, σε μικρές, μετρημένες δόσεις. Έτσι ίσα-ίσα για να επιβιώνεις, να κρατιέσαι ζωντανός. Κάποιες ασαφής πνοές, δροσερού αέρα. Ψήγματα ομορφιάς, εικονικής τελειότητας.

Ακριβές ψευδαισθήσεις για να ξεγελιέσαι, να ξεγλιστράς από τις δαγκάνες της θλίψης, έτσι ώστε να γίνεται υποφερτή η φυλακή του πνεύματος, τα κάγκελα της ψυχής. Άνθρακας ο θησαυρός. Αδιαπέραστο, άτρωτο, ασφυκτικό μπουκάλι…. Μόνο ένα σχοινί μπορεί να σε σώσει από τον πάτο. Να σ’ ανεβάσει πάνω… Ποιος έχει τη διάθεση να το κάνει και γιατί; Έχει το δικό του μπουκάλι να σκεφτεί. Γύρνα στις στάχτες σου μίζερε. Γύρνα στη σκόνη, στη λάσπη. Γύρνα εκεί που σου αξίζει… Στον πάτο του μπουκαλιού.
Μια μποτίλια, μια φιάλη, όποια λέξη κι αν χρησιμοποιήσεις το ίδιο παραμένει, ένα μπουκάλι που σε κρατά μόνιμα φυλακισμένο.
Κάποιοι γηραιοί κοιτούν συνεχώς την ώρα. Βιάζονται να φύγουν από το γλέντι ή μήπως κοιτούν το ’ρολόι της ζωής κι αναρωτιούνται αν ήρθε η στιγμή της αναχώρησης; Και οι νέοι, ω! οι νέοι! Μέσα στην τρέλα της νιότης, την ένταση, τη δίψα για ζωή, για γνώση για εμπειρίες, νομίζουν πως έφτασαν στο χείλος. Μια δρασκελιά και θα το υπερπηδήσουν, θα περάσουν στ’ άβατα. Κοίτα πως ξαναγλιστρούν με γδούπο στον πάτο! Αλίμονο, τίποτα δεν ξεφεύγει από το μπουκάλι, ακόμη κι αν το πώμα έχει χαθεί.

Colin J. Hyde

Πηγή:dkaravasilis.gr