Οι Χοχλιοί… και η υπακοή

Στο θέμα της υπακοής ήταν ανυποχώρητος και αυστηρός. Κάποτε, που είχε βρέξει, ένας αδελφός γύριζε πίσω από αποστολή εκτός Μονής, είδε ότι σέρνονταν χοχλιοί, οι οποίοι είναι αγαπημένο φαγητό στην Κρήτη και μάλιστα κατά τη νηστεία αφού ως νηστήσιμοι τρώγονται με λάδι ή χωρίς αυτό. Πλήθος ήταν οι χοχλιοί κι ο αδελφός χάρηκε. Κατέβασε τον ντορβά[1] του και τον γέμισε με χοχλιούς, τους οποίους θα σάκαζαν[2] για να γίνουν τροφή στην τράπεζα των Πατέρων.

Όταν έφθασε στο Μοναστήρι πήρε ευχή από το Γέροντα και του παρουσίασε τους χοχλιούς. Ο Γέροντας αναστατώθηκε για την πράξη του αυτή, η οποία δεν είχε πρωτύτερα την ευλογία.

—Πάρτους και γύρνα πίσω και να τους βάλεις εκεί που τους βρήκες.

Χωρίς δεύτερο λόγο ο Μοναχός ξαναφορτώθηκε τον ντορβά και σκόρπισε τους χοχλιούς εκεί όπου τους είχε βρει κατά την εντολή του Γέροντα. Αποκαμωμένος γύρισε ύστερα από τη διπλή οδοιπορία στο Μοναστήρι και ασφαλώς δεν θα ξανατόλμησε ποτέ να πράξει τίποτε με τη δική του θέληση.

 

 

Παραπομπές:

1. Είναι ο τρίχινος σάκκος, που κρέμεται από τον ώμο, τον οποίο και σήμερα χρησιμοποιούν όλοι οι αγιορείτες κατά τις εντός του Όρους κυρίως μετακινήσεις τους.

2. Επειδή οι χοχλιοί όταν σέρνονται δεν τρώγονται, διότι είναι πικροί εξ αιτίας των χόρτων που τρώνε, τους βάζουν σε καλάθια με κλήματα και τους ταΐζουν αλεύρι, με το οποίο καθαρίζονται από τις πικρές ουσίες, ενώ ταυτόχρονα παχαίνουν.

 

Πηγή: Χρυσόστομου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά, εκδόσεις Ιεράς Μονής Κουδουμά, σελ.231-232, μοίρες 2003