Το θαύμα όμως δεν έγινε…

Από την εποχή που ζούσαν οι Όσιοι Πατέρες* και σ’ όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, έχουν γίνει αναρίθμητα θαύματα, μεγάλα και μικρά, γνωστά και άγνωστα.

Σε ό,τι όμως αφορά τη θεραπεία δαιμονισμένων, είναι γνωστό σε όλους, που έχουν σχέση με το Μοναστήρι, ότι κανείς δαιμονισμένος, που τον πήγαν εκεί οι δικοί του άνθρωποι δεν έφυγε αθεράπευτος. Γέροντες, που δεν είναι σήμερα στη ζωή, διηγούνταν στα παιδιά τους (σημερινούς γέροντες) φοβερές ιστορίες. Αλλά και στα κατοπινά χρόνια έγιναν θεραπείες, για τις οποίες κάνουμε λόγο σε άλλο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Μοναχού Σωφρονίου, του μετέπειτα Οσίου Γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη.

Όλες αυτές οι θεραπείες γίνονταν, διότι η παρουσία της Παναγίας ήταν και είναι πάντα έντονη εκεί, καθώς και η παρουσία και δύναμη του Οσίου Παρθενίου μέσα από τα άγια λείψανά του, όπως επίσης και η παρρησία που έχει στο Θεό ο Όσιος Ευμένιος.

Μόνο σε μια περίπτωση δαιμονισμένης κοπέλας δεν έγινε θεραπεία. Και νομίζουμε πως δεν έγινε για λόγο σοβαρό από τον οποίο πηγάζει χρήσιμο δίδαγμα, γι’ αυτό και παραθέτουμε εδώ το ιστορικό της υπόθεσης αυτής.

Σε ένα κοντινό χωριό ζούσε μια κοπέλα προκομμένη και είχε μάθει, πολύ ωραία τον «αργαλειό»[1] και ύφαινε τα προικιά της. Δίπλα της ήταν το παράθυρο για να τη βοηθά το φως της ημέρας. Στο σημείο αυτό της αυλής ήταν και μια μεγάλη συκιά. Κάποια μέρα, ενώ ύφαινε, βλέπει πάνω στα κλαδιά της συκιάς ένα πολύ ωραίο παλικάρι και της λέει:

—Σ’ αρέσω να με πάρεις για άνδρα σου;

—Ναι, είσαι πολύ ωραίος. Μ’ αρέσεις και θέλω να με πάρεις για γυναίκα σου.

—Τότε, να υφάνεις γρήγορα τα προικιά σου και θα έρθω.

Εκείνη είπε στη μάνα της:

—Μητέρα, σήμερα ήλθε ένας πολύ ωραίος νέος από το παραθύρι μου, πάνω στα κλαδιά της συκιάς, και μου είπε πως θα με πάρει. Ωραιότερο νέο δεν έχω ξαναδεί. Αλλά μου είπε να τελειώσω γρήγορα τα προικιά μου.

Η κοπέλα μέρα και νύχτα ύφαινε. Τέλειωνε τα «φασίδια» το ένα πίσω από το άλλο. Σαν τελείωσε τα προικιά της και σταμάτησε να υφαίνει, είπε στους γονείς της.

—Αύριο θα έρθει ο γαμπρός, μόνο να γυρίσετε νωρίς από τις δουλειές σας στον κάμπο για να ετοιμάσουμε να τον δεχθούμε.

Πράγματι εκείνο το πρωί πήγε πάλι ο νέος και της λέει:

—Σήμερα θα έλθω.

Δυστυχώς όμως ο νέος αυτός δεν ήταν νέος, αλλά ο διάβολος, τον οποίο αυτή ούτε που υποψιάστηκε. Δεν σκέφτηκε ότι ήταν ένας παντελώς άγνωστος που της μίλησε μέσα από τα κλαδιά της συκιάς[2] και εκείνη τον πίστεψε ολόψυχα και χωρίς σκέψη δέχθηκε να την πάρει. Ο μετασχηματισμένος σε ωραίο νέο διάβολος, πήγε όπως υποσχέθηκε, αλλά πήγε και την κυρίευσε. Η κοπέλα έγινε δαιμονόπληκτη και έτσι τη βρήκαν οι γονείς της, όταν γύρισαν από τις αγροτικές δουλειές. Σε κατάσταση αλλοφροσύνης. Δεν άργησαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί, από τις αντιδράσεις της για ό,τι ιερό της πλησίαζαν (σταυρός, εικόνες, αγιασμός κλπ).

Μόνη καταφυγή για τους δυστυχείς γονείς ήταν ο Κουδουμάς.

Πήραν την κοπέλα δεμένη και την κατέβασαν στο Μοναστήρι. Τη διάβασαν επί πολλές ημέρες, τη σταύρωσαν, αλλά το δαιμόνιο δεν έφευγε. Στην εντολή του Ιερέα, που διάβαζε του εξορκισμούς, προς το δαιμόνιο να φύγει από το μικρό της δάκτυλο, για να μην της αφήσει σωματικό σημάδι, το πονηρό πνεύμα απαντούσε με το στόμα της δαιμονισμένης:

—Δεν φεύγω από το δακτυλάκι της. Θα την σκάσω, γιατί είναι δική μου. Μου υποσχέθηκε η ίδια ότι θα είναι δική μου, με τη θέλησή της.

Δυστυχώς ο διάβολος πραγματοποίησε την απειλή του και την έσκασε. Της δημιούργησε ασφυξία και πέθανε. Την κήδευσαν εκεί στον Κουδουμά και εκεί την έθαψαν.

Φαίνεται όντως τόσο παράδοξο, που δεν θαυματούργησε η Παναγία και οι Όσιοι Πατέρες και να ελευθερώσουν την κόρη αυτή από τα δεσμά του δαίμονα.

Τούτο συνέβη, διότι η θέλησή της ήταν αλλοτριωμένη από την πονηρή δύναμη του διαβόλου. Εάν είχε πνευματικές αναζητήσεις και προσέτρεχε για μια συμβουλή, αφού αυτό τούτο το γεγονός που συνέβη ήταν όντως πρωτοφανές και παράδοξο, θα την προστάτευε η χάρη του Θεού. Αποδείχθηκε ότι ήταν εφθαρμένη η προαίρεσή της, επειδή είχε υλόφρονα στοχασμό. Σκεφτόταν μόνο τα εγκόσμια.

Ο διάβολος, γνωρίζοντας την αλλοτριωμένη της προαίρεση, κυριάρχησε μέσα της, διότι τη βρήκε αφύλακτη από θεία χάρη και απέσπασε την ολόθυμη βούληση και συγκατάθεσή της. Ίσως ο Θεός για να οικονομήσει τη σωτηρία της, αφού «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι», επέτρεψε να αποθάνει από τις σωματικές κακώσεις, που επέφερε ο διάβολος επάνω της, για να εξαλείψει από την ψυχή της το μεγάλο αμάρτημα ότι συνεργάστηκε με το διάβολο. Λέει ο άγιος Χρυσόστομος: «Ο αδίκως αποθανών κοινωνεί τοις αγίοις άπασι». Δηλαδή εδώ ενήργησε πιθανότατα η φιλάνθρωπη πρόνοια του Θεού, διασφαλίζοντας το αιώνιο μέλλον της απρόσεκτης κοπέλας. Είναι γνωστό ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται ακόμη και σε «άγγελο φωτός». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πλανήθηκαν από οράματα κι ας ήσαν και ασκητές… Αν, λοιπόν, οι αγωνιστές πρέπει να προσέχουν, πόσο μάλλον οι μη αγωνιζόμενοι.

Το τελευταίο κήρυγμα του σύγχρονου μεγάλου Ρώσου Αγίου Λουκά του ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας του θαυματουργού προς το ποίμνιό του ήταν το εξής:

«Παιδιά μου, πολύ σας παρακαλώ, ντυθείτε με την πανοπλία, που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι. Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα. Προσέξτε! Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχτεί κανείς την ύπαρξή του, να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο. Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό. Ω! πόσο μεγάλος είναι ο στρατός των δαιμόνων! Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος; Αμετάβλητα, ακούραστα μέρα και νύχτα επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς, που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας, της κακίας και ασέβειας. Αυτοί οι αμέτρητοι εχθροί του Θεού έχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα να επιδιώκουν την καταστροφή μας. Όμως μη φοβάσθε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού »[3]

 

Σημειώσεις:

1. Τον παραδοσιακό τρόπο ύφανσης υφασμάτων όλων των ειδών.

2. Στην Κρήτη υπάρχει έντονη η παράδοση – πρόληψη ότι η συκιά δεν είναι δέντρο ευλογημένο και τούτο διότι τη συνδέουν με τον Ιούδα, ότι δηλαδή σε συκιά κρεμάστηκε ο προδότης μαθητής του Χριστού. Γι αυτό και στην εξοχή, όπου δεν υπάρχουν δέντρα πολλά, όσο ζέστη και να κάνει, αποφεύγουν να κοιμούνται κάτω από τον ίσκιο της, διότι όποιος κοιμηθεί, «γραντίζει», δηλαδή αρρωσταίνει κατά τρόπο παράδοξο, με συμπτώματα όμοια με εκείνα του σεληνιασμού και του δαιμονισμού.

3. Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (συνεντεύξεις με αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Έκδ. Ι. Μ. Μεταμορφώσεως Μήλεσι ως συνοδευτικό βιντεοκασέτας, σελ. 51).

*(σημείωση Διακονήματος: Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος της Ιεράς Μονής Κουδουμά)

Πηγή: Χρυσόστομου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά, § Οι μέλισσες, σελ. 220-221, Eκδόσεις Ιεράς Μονής Κουδουμά, Μοίρες 2003.