Φεγγοβόλος Βασίλισσα….

 

 

 

 

Στις πρώτης νιότης τη χαρά

 

κοντά , στα δεκαέξι

 

στον κάμπο πήγα μια φορά,

 

σαν είχε ο ήλιος , φέξει…

 

 

 

Μαζί μου, ένα οκτάχρονο,

 

Μάγδα, το κοριτσάκι

 

τα δύο μικρούλια μας αρνιά

 

και γύρω το αεράκι…….

 

 

 

Ξάφνου, σαν τον παράδεισο,

 

ο κάμπος, μας φαντάζει,

 

μια, παρουσία φωτεινή,

 

του ουρανού, λες μοιάζει….

 

 

 

Πανέμορφη και αέρινη

 

μορφή , από τα ξένα

 

ήταν αλήθεια, η Παναγιά

 

που ήρθε να ιδεί και εμένα….

 

 

 

Στο σπίτι στέλνει το αρνί,

 

να πάρει το χαμπάρι,

 

να μην τρομάξει ο γονιός,

 

το μήνυμα, σαν πάρει….

 

 

 

((Δεν χάθηκαν οι κορασιές,

 

δε, τρέχουν σε ποταμοσιές,

 

και όπου και εάν θα πάνε,

 

στο σπίτι θα γυρνάνε..))

 

 

 

Και άνοιξε τις αγκάλες της

 

μέσα να μας σκεπάσει,

 

και εις του Κύκκου, τα βουνά,

 

σαν φύλλο, να μας φθάσει……

 

 

 

Πετούσαμε, σαν τα πουλιά,

 

άκουγα ουρανού, λαλιά

 

σαν κοίταζα από ψηλά,

 

γη και ουρανός, μια αγκαλιά…..

 

 

 

Μας πήρε μέχρι το θρονί,

 

στης Κύπρου, το παλάτι,

 

και με αγάπη μητρική,

 

μου λέει , κοριτσάκι….

 

 

 

((Τι έχεις, έχεις αγαθή ψυχή

 

και με την τόση προσευχή,

 

μου, τάραξες, το θρόνο,

 

ευθύς , πες μου τον πόνο….))

 

 

 

Δεν έχω πόνο , Δέσποινα

 

μα στην καρδιά μου, πόθο,

 

να λέει η καρδία το ωσαννά,

 

αυτό μονάχα, νιώθω…

 

 

 

((Να έχεις γλυκύτατη μιλιά

 

σαν μύρο να σκορπίζει,

 

και σε εκκλησιές και σύναξες

 

κόρη μου , να γυρίζεις….

 

 

 

Λόγους για την αγάπη του,

 

να λεν, τα αγνά σου χείλη,

 

και είναι Χρυστάλλα μου, αυτό,

 

για εσένα , πετραχήλι))…..

 

 

 

Ξανά η θωριά η αέρινη

 

σαν ήλιος, καλοκαίρι,

 

πίσω ξανά μας έφερε

 

λες και ήταν περιστέρι….

 

 

 

Φεγγοβολά η Βασίλισσα

 

στους κάμπους και στα αλώνια

 

και τώρα που σου μίλησα,

 

δάφνης, φοράω κλώνια…..

 

 

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής

 

( Βασισμένο σε εμφάνιση της Θεοτόκου,

 

 

 

στην κ. Χρυστάλλα Φουρουκλά, στις

 

 

 

25/5/44, στο χωριό, Λινού, στην Κύπρο)