Παροιμίες για τον Φεβρουάριο

6 Φεβρουαρίου 2014

Άγιε Πολύκαρπε, βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
Άμα αγκιάξει ο Κουτσοφλέβαρος το πόδι του, θα μας χώσει στα χιόνια.
Αν δεν βγει ο Φλεβάρης, δεν μπαίνει ο Μάρτης.
Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί, θα έρθει καλή χρονιά.
Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης.
Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη φλέβισέ το.
Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι.
Γενάρης με τα κρούσταλλα, Φλεβάρης με τα χιόνια.
Γεναριάτικο αρνί και φλεβαριάτικο κατσίκι.
Ζεστός Φλεβάρης, το Πάσχα κρύο.
Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ’ αντί.
Θύμωσε ο Φλεβαράκης, πλάκωσε ο χιονάκης.
Κάλλιο Μάρτης με παλούκια, παρά Φλεβάρης με μπουμπούκια.
Καλοκαιριά της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας.
Κύριε ελέησον, Φλεβάρη και στο χάλκωμα (καζάνι) με βάνεις.
Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.
Ό,τι έφτιασε ο Φλεβάρης έχει ο Αλωνάρης.
Ό,τι ημέρα κάμει της Παπαντής, θα την κάνει σαράντα μέρες.
Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει, μα αν κάμει και πεισμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι άνοιξη μυρίζει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι άνοιξη μυρίζει, μα κι αν τύχει να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, του καλοκαιριού μυρίζει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, του καλοκαιριού μυρίζει κι αν αλήθεια φλογίσει, πόσους σκύλους θα ψοφήσει!
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, του καλοκαιριού μυρίζει κι αν τις φλέβες του ανοίξει, θε να κάψει, να φλογίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει κι άμα πει πως θα θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μ’ αν τις φλέβες του ανοίξει, ξεροπήγαδα γιομίζει.
Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.
Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.
Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
Παπαντούλα βροχερή και τ’ αλώνια σαν σωροί.
Παπαντούλα χιονισμένη και τ’ αμπάρια γιομισμένα.
Σ’ όσους μήνες έχουν «ρο», μπάνιο με ζεστό νερό.
Σου ‘πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις.
Στα μαλακά Φλεβάρη μου και έχει ο Θεός.
Στις δεκαεφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού.
Στις δεκαπέντ’ από Φλεβάρη, βαρεί το άλογο ποδάρι.
Τα γέρικα γαϊδούρια Φλεβάρη ψοφάνε.
Τα έκανε ο Φλεβάρης κι έσκασε ο Μάρτης.
Τα χιόνια του Φλεβάρη, βγάζουν τον Μάρτη παλικάρι.
Τα χρέη του Φλεβάρη, ο Μάρτης τα πλερώνει.
Την Τυρινή και των Βαγιών μπαίνει ο διάβολος στο γιαλό.
Της Κρεατινής τα κομμάτια τα τρώει η Τυρινή και της Τυρινής τα σκυλιά.
Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε.
Τον κακό Φλεβάρη ψοφούν οι λύκοι απ’ την πείνα.
Τον καλό τον Φλεβαράκη σκάρισε τ’ αρνάκι.
Τον ξερό Φλεβάρη, σου παίρνει ο διάβολος το γαλάρι.
Τον Φλεβάρη ανοίγουνε οι φλέβες.
Τον Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
Τον Φλεβάρη τον καλό ανοίγει η γης από το νερό.
Του Αϊ-Τρυφώνου μη δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
Του Φλεβάρη το κριθάρι του Μάρτη το κατσίκι.
Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Φλέβαρε, Κουτσοφλέβαρε, καταραμένε μήνα, το ‘κανες, το παράκανες, μας πέθανες στην πείνα.
Φλεβάρη, Κουτσοφλέβαρε, καταραμένε μήνα, μας χιόνισες, μας απόπειρες, μας έλιωσες στην πείνα.
Φλεβάρη μήνα κοίταγε ήλιο και φεγγάρι, πάρε και γνώμη από αστρί και κάνε ό,τι βγάλει.
Φλεβάρη το ‘πες Φλεβάρη το ‘κανες.
Φλεβάρη, φλέβες (νερού) μ’ άνοιξες.
Φλεβάρης, Κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.
Φλεβάρης, Κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας.
Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο δεσπότης τον Φλεβάρη.
Φυλάξου από το διάβολο κι από φλεβαριάτικο κρύο.
Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
Χιόνι τον Φλεβάρη βάνει στάπα στο κελάρι.
Χιόνι φλεβαριάτικο, αλώνι αβερτιάτικο