Tο νώτο μου έδωσα στους μαστιγωτές…

Σκέψου την ώρα που φώναζαν »σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν», και μαζευόταν ο κόσμος, πόσο είχε ταπεινωθεί από όλους. Όπως στον κόσμο, αν είναι κάποιος κακοποιός και καταδικαστεί από τον άρχοντα, αυτός θεωρείται μισητός και τιποτένιος απ” όλο τον κόσμο, έτσι και ο Κύριος κατά την ώρα του Σταυρού, που επρόκειτο να πεθάνει σαν άνθρωπος, είχε εξευτελιστεί από τους Φαρισαίους. Όταν πάλι έφτυσαν στο πρόσωπό Του, και έβαλαν πάνω στο κεφάλι Του το αγκάθινο στεφάνι, και τον χαστούκισαν, ποια ταπείνωση δεν υπέστη; Διότι έχει γραφτεί: »το νώτο μου έδωσα στους μαστιγωτές, και το πρόσωπό μου δεν το έκρυψα για να αποφύγω τη ντροπή από τα φτυσίματα, και τις σιαγόνες μου από τα κτυπήματα» (Ησαίας 50,6).

Αν λοιπόν ο Θεός καταδέχτηκε να υποστεί τόσες βρισιές και παθήματα και τόση μεγάλη ταπείνωση, συ, που από τη φύση σου είσαι βρωμερός και θνητός, όσο και αν ταπεινωθείς, θα μπορέσεις να κάνεις τίποτε παρόμοιο με τον Κύριό σου; Ο Θεός για σένα ταπεινώθηκε, και συ δεν ταπεινώνεσαι για τον εαυτό σου, αλλά υπερηφανεύεσαι και γίνεσαι αλαζόνας; Διότι ήρθε για να σηκώσει τις θλίψεις και τα βάρη σου και να σου χαρίσει τη δική Του ανάπαυση, και συ δεν θέλεις να υποστείς κόπους και ταλαιπωρίες, για να μπορέσεις έτσι να θεραπεύσεις γρήγορα τα τραύματά σου;

Ας είναι δοξασμένος για την ανοχή και τη μακροθυμία Του στους αιώνες.

(Φ. ΕΠΕ, 7, σελ. 429).

Πηγές:exprotestant.blogspot.gr-blogs.sch.gr-kantonopou- hristospanagia3.blogspot.gr