Αρχοντάρισσα…..

( Αφιερωμένο στην Παναγία την Αρχοντάρισσα, της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Τρικόρφου)

Μετανάστης η ψυχή μου της ελπίδας,
παραπαίων, μες τις θλίψεις , τας παγίδας,
στου Τρικόρφου, βαδίζων , κορυφάς,
με οδήγησε η πρόνοια , καταρχάς,
εκεί που το Θεό, τον ψηλαφάς….

Πέρα σε ιαματικές της ησυχίας, πηγές
εκεί που το Θεό, υμνούν, το λυκαυγές
με εργόχειρο τις θείες προσευχές ,
σε κατακόμβες, εκκλησίες και σε πλαγιές….
κάλλιστες, ευχόμενες , ψυχές…

Και αντίκρισα τη Θεία σου τη μορφή,
εκεί στο Αρχονταρίκι και αφορμή,
να λέω , καρδιακά την προσευχή,
έγινες , Τρικόρφου, θαυμαστή,
Δέσποινα – Αρχοντάρισσα, Σεπτή….

Σκιάδιο κραταιό , το ένδυμά σου,
λιμάνι – καταφύγιο η ματιά σου,
του πόνου ελιξίριο , η θωριά σου….
Έκανες ευθύς το ((ξένο)), γιο,
και θέλησα, ξανά τον ουρανό…..

Ξένος ήμουν στην αγάπη,
με παρέσυρε, η απάτη,
μα στη Θεία τη Θωριά σου,
ένοιωσα στην αγκαλιά σου,
να μου δίνεις την καρδιά σου….

Και φωλιάζει του Τρικόρφου,
ο καρπός του θείου μόχθου,
μέσα στην φτωχή ζωή μου
και είναι οι ουρανοί δικοί μου
Αρχοντάρισσα , ακριβή μου….

Κλέος των μοναζουσών
καταφύγιο των ψυχών,
Δέσποινα των ταπεινών,
Κλίμακα των ουρανών ,
εις το στίβο , των ευχών….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής…