Με αυτοκίνητο δεν πάμε στον Παράδεισο-Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Υπομονή

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:

— Θέλω να εξομολογηθώ.

— Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλόγριες;

— Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.

— Ε, πες τον λογισμό σου.

Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: Έίδα σαν ένα όραμα, ότι απάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:

— Οι Πατριάρχαι είσαστε;

— Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.

— Να ‘ρθω κι εγώ εκεί;

— Έλα.

— Από που να ‘ρθώ;

— Να, από ‘κεί, απ’ τον δρόμο.

— Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.

— Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.

— Μα, δεν βλέπω δρόμο.

— Ψάξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.

— Μά, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πως θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάριά μου.

— Α, κι εμείς από ‘κεί περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω». Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, διά μέσου των στενοχώριων, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό.

Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο.

Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.

Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.