Παντάνασσα Οδηγήτρια

Παντάνασσα Αειπάρθενε και του Γενάρχου μάνα

που στους αιώνες έδωσες ζωής αιωνίου νάμα.

Ποιός εμπρός τα κάλλη στάθηκε και αλήθεια δε το λέει;

πως σαν στα μάτια σε κοιτά, παρακαλεί και κλαίει;

Μεσίτευε Πανάχραντη και αστείρευτη του ελέους πηγή

στο σπλάχνο σου που γέννησες και έδωσες αιτία, στη γη,

οι πράξεις να είναι θεάρεστες και ο λογισμός ορθός,

οδύρομαι Οδηγήτρια ο άθλιος και εκλιπαρώ, γονατιστός.

Να είσαι η μόνη Άνασσα, άδολη, πυξίδα της καρδιάς μου

και πάντοτε να οδηγείς, Αγνή τα βήματα μου.

 

Μνάσων ο αρχαίος μαθητής