Κλίμαξ (8)

(Βασισμένο σε κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Σιναίτη  περί  Μνήμης Θανάτου )

 

Η  μνήμη της εξόδου μας

φέρνει την αγωνία

και μας τη  χάρισε , ο Αδάμ

μέσα στην ανομία….

Έφερε η παρακοή

ως τον καρπό , το θάνατο

και βύθισε στα σκοτεινά

τον μέχρι χθες , αθάνατο……

 

Και ήρθε τότε ο Λυτρωτής,

η Αγάπη του Πατέρα,

με τη δική του Ανάσταση ,

να διώξει τη φοβέρα…….

 

Λάβαμε από το βάπτισμα

το φως, από το φως Του,

να γίνει ο θάνατος, για εμάς,

οδός να αχθούμε  εμπρός Του…….

 

Στην σκέψη  τρέμω , της φθοράς

οδύρομαι στο τέλος,

μοιάζει  απώλεια της χαράς,

μακριά  από  κάθε   έλεος……

 

Για να μη  σκιάζει  ο θάνατος

να είναι  καρπός της μνήμης,

για εσένα που είσαι , εξόριστος

και εδώ , δε θα απομείνεις…

 

Όποιος αλήθεια θα κρατεί,

τη μνήμη του θανάτου,

αποστροφή στα πονηρά,

θα έχει,  η καρδιά του…..

 

Το δάκρυ θα κυλά γοργά,

να πλένει αμαρτίες,

το έλεος  θα αποζητά,

για όλες τις ανομίες….

 

Είναι η δειλία ιδίωμα

του πεπτωκότα ανθρώπου,

που δεν είπε, το ήμαρτον,

για τη φθορά του ((τόπου))…

 

Δεν τρέμει, ο Χριστιανός

εμπρός το βέβαιο τέλος.

Με τον Χριστό θα ενωθεί

και εκεί θα βρει το έλεος….

 

Θα φέρει ο θάνατος , ευθύς

το τέρμα, σε όποια πάθη,

να πάψουν τα αμαρτήματα

σαν σταματούν τα λάθη……

 

φέρνει η αγάπη στο Χριστό

αποστροφή στην πτώση

και  ο φόβος για το θάνατο,

δεν έχει πια, ούτε δόση…….

 

Έτσι ο νους του  πρακτικού

πολλές κάνει εργασίες.

Σκέπτεται  αγάπη προς  Θεό,

τις Βασιλείες τις Θείες…

 

Θυμάται  αυτούς που βάδισαν

οδό του μαρτυρίου,

τους Άγγελους που σε οδηγούν

στο θρόνο του Κυρίου….

 

Εκεί που βρίσκεται ο Κριτής,

ο  Πλάστης , πάντων όλων,

στη δίκαια απόφαση,

που είναι  η οδός μας όλων…..

 

Για αυτό  θα ψάλλει η καρδιά

Κύριε, Ελέησον με…

Δέξου με τον αμαρτωλό,

δούλο και κράτησον με…

 

Πόσα θα κρύβει , αληθινά

τούτη, η ευχή Χριστέ μου,

εσύ  ακούς στα σκοτεινά,

τα κρύφια, Πλαστουργέ μου…

 

Το νουν κράτα, στο θάνατο,

και μη ξεχνάς, τα Θεία

να σε οδηγήσει  η καρδιά,

πλέον,  εις  οδόν, ευθεία……

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής