Ανεμώνες, τα λουλούδια των ανέμων

Όποιος είχε προνοήσει να φυτέψει βολβούς τον Σεπτέμβρη, θα δει κάποιο από τα πρωινά της πρώιμης άνοιξης να ανθίζουν ανεμώνες στις γλάστρες ή στα παρτέρια του κήπου. Το όνομα της ανεμώνης σημαίνει την ιδιαιτερότητα του φυτού, το οποίο αρέσκεται να ριζώνει εκεί όπου φυσούν ψυχροί άνεμοι, που βοηθούν τα μπουμπούκια του να ανθίσουν αλλά και με μια ριπή τους παρασύρουν τα πέταλα του λουλουδιού μακριά.

Είναι φυτό ποώδες, πρωιανθές και ως επί το πλείστον ριζωματικό. Ανήκει στην τάξη των βατραχιωδών, που περιλαμβάνει γύρω στα 70 είδη. Τα ανεμολούλουδα ή αγριοπαπαρούνες ή και αγριολαλάδες, όπως ονομάζουν κατά τόπους τις ανεμώνες, απαντώνται σε διάφορα σημεία της ελληνικής υπαίθρου. Στην Ελλάδα αυτή την εποχή ανθίζει η αλσόφιλος ανεμώνη (anemone nemorosa).

Αν αγοράσατε βολβούς εισαγωγής σε φακελάκι, θα την αναζητήσατε στα αγγλικά ως winter flower ή wood anemone και στα γαλλικά ως anemone Sylvie. Από τους βλαστούς της κάθε ρίζας θα βγει μόνο ένα λουλούδι με έξι έως επτά πέταλα, συνήθως λευκά, αλλά και μωβ, ροζ ή και λιλά, με μπλε ανθήρες στο κέντρο του.

Σύμφωνα μία από τις εκδοχές της μυθολογίας, μια λευκή ανεμώνη ξεπήδησε από το χώμα που πότισαν τα δάκρυα της Αφροδίτης για τον νεκρό Άδωνη. Κάπου αλλού διαβάζουμε πως από το αίμα που έρρεε από τις πληγές του Άδωνη πήρε το κόκκινο του χρώμα αυτό όμορφο λουλούδι, που προορίζονταν να ζήσει κι αυτό όσο χρόνο απέμενε στον πληγωμένο Άδωνη.

Για αυτό και η ανεμώνη, εκτός από σύμβολο της απλότητας, θεωρείται και σύμβολο του εφήμερου, του κάλλους που δεν διαρκεί, του εύθραυστου, της απλότητας αλλά και της μοναξιάς (εξ ου και η έκφραση: «μόνη σαν την ανεμώνη»).

Οι ανεμώνες είναι φυτά με λιγοστές απαιτήσεις. Χρειάζονται γόνιμο χώμα με καλή αποστράγγιση αλλά και συχνό πότισμα κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας.

της Θάλειας Τσιχλάκη

Πηγή: bostanistas.gr