Αόρατη πληγή…. α’

Έζησες την ζωή σου μέσα σ’ ένα στημένο χαμόγελο, για να μην λυπήσεις κανέναν. Έλεγες πάντα σε όλα ναι, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, λυπημένα μάτια να μην δεις. Όταν χαιρόσουν σαν μικρό παιδί σε στιγμές ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς, βίαια διέκοπτες το άνθισμα στα στήθη σου, γιατί κάπου κάποιον είδες να μην γελά. Δεν ήθελες να στέκει στο γέλιο μόνο στα δικά σου χείλη. Ένιωθες ένοχος για όλα. Αισθανόσουν ότι έφταιγες για όλα και όλους. Για τα γελαστά και δακρυσμένα μάτια ένοχος εσύ, για την επιτυχία και αποτυχία ένοχος εσύ, για το καλό και το κακό εσύ… για ένα μονάχα πράγμα δεν αισθάνθηκες ποτέ ένοχος, ότι καθημερινά δολοφονούσες της στιγμές της ζωής σου, που φοβισμένες και ντροπαλές σε ικέτευαν να ζήσεις λίγο γι αυτές πριν ο θάνατος γελάσει για την νίκη του…..

π.λίβυος