Ιεροράπτρια……

 

Έραψε , χρυσοκέντητο

δώρο στην Παναγία

για να στολίσει τη  μορφή,

την Πάνσεπτη , τη Θεία….

 

Πήρε το πλέον, πολύτιμο

ρούχο, από μετάξι

να στολισθεί η εικόνα Της,

όπως το ορίζει η τάξη…

 

Πήρε και από τον ουρανό

τους πιο λαμπρούς αστέρες

και κράτησε, μόνο τους τρεις

να μαρτυρούν τις  βέρες….

 

Κήρυκες  της  παρθενίας

που  κοσμούν  τις χάρες όλες,

που έγινε της ευσπλαχνίας

θυρωρός, εις τους αιώνες….

 

Πότισε με το δάκρυ της

ύφασμα και πετράδια

και ζήτησε στα σπλάχνα της,

Θεία να δίδει χάδια…

 

Ατλάζια  πολυτίμητα

αγγέλους και πετράδια,

μορφές τις χρυσοκέντητες

να λάμπουν στα σκοτάδια…

 

Eίναι η Παραμυθία

επί θρόνου καθημένη,

πως αλλιώς θα τη στολίσεις,

την απείρως  εστεμμένη…

 

Ευχή στην κάθε βελονιά

να έρθουν άγγελοι εννιά

να ράψουν για την  Παναγιά

τούτη την νέα φορεσιά….

 

Δέσποινα, άκου προσευχή

καρδίας χτύπους και ευχή

που ψάλλει η ευλογημένη, 

το έλεος σαν προσμένει…

 

Κοιτάζω το περίγραμμα

και σε λυγμούς ξεσπώ,

σαν πλησιάσω τη μορφή

το γόνυ δεν κρατώ…

 

Πίπτω κλαίω και οδύρομαι

θερμά παρακαλώ,

Δέσποινα σκέπε – φύλαττε

τον άθλιο και μωρό….

 

Νόμισα ότι ξόφλησα

το χρέος μου,  με στοίχους.

Μη με ξεχνάς, Παντάνασσα,

παρά τους τόσους ρύπους…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.