Η Διάφωτη πλατωσιά

Του Βασίλη Χαραλάμπους
______________
Καρτερώντας τόσο καιρό
τα λησμονημένα νέφαλα
σκορπίσαμε με τα λαγήνια
και το λιγοστό νερό π’ απόμεινε
στην καμένη γη
τη μαυριδερή ετούτη λιθογραφία
εκείνου του ολέθρου.

Ότι απόμεινε από κείνο τ’αστραπόβροντο
ότι απόμεινε από κείνη την κάκητα
τ’ Αγαρηνού πολέμαρχου
ετούτη η διάφωτη πλατωσιά που μας πικραίνει
ίσαμε το μοναστήρι τ’ Άη Παντελεήμονα στη Μύρτου.

Αποζητώ ακόμα τις τοιχογραφίες
από τον Άη Νικόλα και την Αγιά Σολωμονή
στην Κώμα του Γιαλού
από τον Άη Φίλωνα
την Παναγιά την Αψινθιώτισσα
την Παναγιά την Αυγασίδα.

Οι  σιωπηλοί ανασασμοί
από κείνο τον ορυμαγδό
κουβαλούν την έγνοια που βιγλίζει
τον εγκρεμό του Πενταδάκτυλου.

Το πρώτο ψέλλισμα θρόϊσμα αλλιώτικο
κάθε πρωΐ από τότε που φύγαμε
στην Παναγιά π’ ακόμα προσμένει.

Στιγμές που κρυφοβόσκουν στη σκλάβα ετούτη γη
κι αν θες να προλάβεις το χάραμα
αν θες να προφτάσεις το ροδοχάραυγο
κατάμπροστα προχώρα
δίχως αβλεψιές και δισταγμούς
αρκεί να’χεις στην αγκαλιά λίγα λούλουδα
και στ’ άτρεμο χέρι ένα μάτσο λαμπροκέρια
στ’ άγια ετούτα προσκυνήματα να ξανανάψεις.