Παραθρησκευτικές οργανώσεις: Εσωτερική οργάνωση και λειτουργία

Ας δούμε τώρα πως λειτουργούν εσωτερικά:

α. Ο θύτης.

Όπως σημειώσαμε οι οργανώσεις αυτές έχουν στην κορυφή έναν αρχηγό ισχυρού χαρακτήρα, ο οποίος απαιτεί απόλυτη υποταγή. Είναι ένας «χαρισματικός» αρχηγός, αδίστακτος, λαοπλάνος και χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς. Θεωρείται «μεσσίας», «σωτήρας», προφήτης, Θεός, μετενσάρκωση του Χριστού, του Βούδα κ.λπ. Πρόκειται για πρόσωπα που κατέχονται από το πάθος της απόλυτης εξουσίας πάνω στους άλλους, που διαθέτουν γοητεία και μεγάλη δύναμη πειθούς. Διαδίδουν έντεχνα ότι έχουν ανώτερες γνώσεις και ασυνήθιστες δυνάμεις, ότι τους μιλάει ο Θεός (μόνον σ’ αυτούς!). Αυτά τα προσόντα τους φέρνουν άφθονο χρήμα (κάποτε οικονομικές αυτοκρατορίες), εξουσία και sex. Συχνά πρόκειται για άτομα με φασιστική νοοτροπία, μεγαλομανή ή ανισόρροπα, που οδηγούν στην καταστροφή τους οπαδούς τους (Σφαγές Γουιάνα, Γουάκο κ.λπ.).

Σε πολλές ομάδες, όπως π.χ. στους μάρτυρες του Ιεχωβά, στην κορυφή βρίσκεται μία μικρή ομάδα, ο λεγόμενος «δούλος». Έδρα είναι το Μπρούκλιν της Αμερικής. Αυτή η ομάδα είναι το κανάλι του Θεού. Μόνο μέσα απ’ αυτό το κανάλι μιλάει ο Θεός και σ’ αυτό το «δούλο» υποχρεούνται όλοι να υπακούνε τυφλά.

β. Η ομάδα και το προσωπείο της.

Ο δυνάστης αρχηγός δεν μπορεί να εφαρμόσει τις επιδιώξεις του χωρίς «αυλή», χωρίς τυφλούς συνεργάτες. Αφού, λοιπόν, δημιουργηθεί η «αυλή», αρχίζει το έργο της, δηλαδή τη διαφήμιση του αρχηγού. Το πόσο μεγάλος είναι, το τι ικανότητες έχει κ.λπ. Επίσης η αυλή χρησιμεύει ως κατασκοπευτικός μηχανισμός σε βάρος του θύματος και ως όργανο κοινωνικής πίεσης και εξαναγκασμού.

Όπως σημειώσαμε πριν και ο αρχηγός και η ομάδα φορούν προσωπείο, μάσκα. Να μερικά προσωπεία που φορούν οι παραθρησκευτικές οργανώσεις στον Ελληνικό χώρο:

Φιλανθρωπικό ή θρησκευτικό σωματείο, φιλοσοφικό ή ψυχολογικό εργαστήρι, κέντρο προγραμματισμού και βελτίωσης της προσωπικότητας («αυτογνωσία», «αυτοεξέλιξη»), ορειβατικός, καλλιτεχνικός όμιλος, σωματείο υγιεινής διατροφής, οικολογικό, ουφολογικό σωματείο, πολιτικό κόμμα, σχολή γιόγκα ή πολεμικών τεχνών, ρεφλεξολογία, βιβλικές μελέτες, μέθοδος βελτίωσης της μνήμης, μαθήματα διαλογισμού, ομάδες συμπαράστασης και υποστήριξης ατόμων με πένθος, καρκίνο, έϊτζ, τοξικομανείς κ.λπ.

γ. Η πρώτη επαφή.

Μία αφίσα μπορεί να γίνει αιτία για την πρώτη έπαφή. Μία διάλεξη «για να γνωρίσετε τον εαυτό σας». Ένα δωρεάν «τέστ προσωπικότητας», μία αγγελία για εργασία, κάποιο φυλλάδιο που έρχεται με το ταχυδρομείο, ένας φίλος που προτείνει μία εκδρομή με μία παρέα που γνώρισε πρόσφατα, ένα άγνωστο πρόσωπο του άλλου φύλου που προσφέρει «αγάπη», ένα περιοδικό ή βιβλία με παραπλανητικό και εντυπωσιακό τίτλο, ένα τυχερό φυλαχτό κ.λπ.

δ. Το επόμενο στάδιο.

Μόλις το θύμα πέσει στην παγίδα, γίνεται αντικείμενο μεγάλης προσοχής από την ομάδα. Όπως σημειώσαμε αρχίζει ο «βομβαρδισμός» αγάπης, τα χαμόγελα, οι έπαινοι, η αναγνώριση. Ακολουθεί η γνωριμία με τον αρχηγό. Μαθαίνει για τα ιδανικά της ομάδας, την πνευματικά ανώτερη και προνομιούχο θέση των μελών απέναντι στον έξω κόσμο. Ακολουθεί η απομόνωση από συγγενείς και φίλους. Απομονώνεται και από τον ίδιο τον εαυτό του και τίθεται κάτω από τον συνεχή έλεγχο της ομάδας. Δεν τον αφήνουν ποτέ μόνο. Ούτε επιτρέπεται σε δύο νέα μέλη να συζητούν μεταξύ τους. Πρώην θύματα ομολογούν ότι ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και στην τουαλέτα δεν επιτρέπεται τα νέα θύματα να μένουν μόνα ούτε ένα λεπτό! Υπάρχουν και πιο σκληρές πρακτικές: Τους κόβουν τον ύπνο, ή το φαγητό και τα θύματα οδηγούνται σε στάδιο μειωμένης αντίδρασης. Αδυνατούν να σκεφτούν λογικά και δέχονται ό,τι τους σερβίρουν.

Πηγή: Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο