Ελπίδες για την καθυστέρηση της εξέλιξης στην αναπηρία στην Πολλαπλή Σκλήρυνση

Δύο μελέτες που ανακοινώθηκαν στο συνέδριο ECTRIMS, που έγινε στο Λονδίνο, δίνουν σημαντικές ελπίδες για την καθυστέρηση στην εξέλιξη της αναπηρίας στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, τόσο στο στάδιο της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας (RRMS), όσο και στο σοβαρότερο στάδιο της δευτεροπαθώς προϊούσας (SPMS).
Οι μελέτες αφορούν σε δύο δραστικές ουσίες, που ανήκουν στην οικογένεια των τροποποιητών των S1P υποδοχέων.

Αποτελέσματα της μελέτης ΕXPAND αποδεικνύουν ότι η θεραπεία με την νέα ουσία σιπονιμόδη (BAF312), η οποία βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης, μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας, έναντι του εικονικού φαρμάκου, σε ασθενείς με δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS)
Η δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση (SPMS) είναι μια προοδευτική μορφή της νόσου, που προκαλεί σοβαρή αναπηρία. Μέχρι σήμερα αυτή η πάθηση χαρακτηρίζεται ως σημαντική ανεκπλήρωτη ιατρική ανάγκη, για αποτελεσματική και ασφαλή θεραπεία
Παράλληλα η μελέτη ACROSS δείχνει ότι οι ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση (RRMS). που έλαβαν συνεχόμενη θεραπεία με φινγκολιμόδη. είχαν σημαντικά μικρότερη εξέλιξη της αναπηρίας σε σύγκριση με αυτούς, που η θεραπεία τους διεκόπη
Λιγότεροι ασθενείς που παρέμειναν σε θεραπεία με φινγκολιμόδη για 8 έως 10 έτη ανέπτυξαν δευτεροπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση, σε σύγκριση με αυτούς που τη διέκοψαν νωρίτερα. Επίσης καθυστέρησε σημαντικά (4 φορές) ο χρόνος μέχρι τη χρήση αναπηρικού αμαξιδίου
Οι δραστικές ουσίες σιπονιμόδη και φινγκολιμόδη ανήκουν στην οικογένεια των τροποποιητών του υποδοχέα της φωσφορικής σφιγγοσίνης-1 (S1P). Το BAF312 είναι ένας εκλεκτικός τροποποιητής των S1P υποδοχέων, ειδικά σχεδιασμένος για την SPMS. Eιδικοί τύποι του υποδοχέα S1P βρίσκονται στην επιφάνεια κυττάρων του κεντρικού νευρικούβ συστήματος, τα οποία παίζουν ρόλο στην προέλευση της δευτεροπαθώς προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης.

Περισσότερα εδώ

Πηγή:  healthmag.gr