Κρεμμός της πελλής: Η τραγική ιστορία πίσω από την ονομασία του (Φωτογραφίες)

Ο γκρεμός που σου κόβει την ανάσα – Γιατί ονομάστηκε «Κρεμμός της πελλής»

Της Άντρης Θρασυβούλου

Μια εκπληκτική διαδρομή με καταπράσινα τοπία, απόκρημνες βουνοκορφές και χαράδρες κρύβει η διαδρομή προς το Μοναστήρι του Κύκκου και τον Σταυρό της Ψώκας.

 

Εκεί στον δρόμο Κάμπου – Σταυρού της Ψώκας, ανάμεσα στις στροφές νότια των ερειπίων του μοναστηρίου της Παναγίας των Ηλιακών με ιστορία 300 χρόνων και σε υψόμετρο 1153 μέτρων αποκαλύπτεται ο ξακουστός  «Κρεμμός της πελλής».

Η ονομασία του γκρεμού κρύβει μια τραγική ιστορία, έναν θάνατο που έμελλε να σημαδέψει μια για πάντα το συγκεκριμένο σημείο.

Η OffsiteCy  έψαξε και βρήκε τον άνθρωπο που γνωρίζει την ιστορία από ανθρώπους που γεννήθηκαν πριν από 30 χρόνια με γονείς βοσκούς οι οποίοι έζησαν κάτω από δύσκολες συνθήκες επιβίωσης στην περιοχή.

Ο λόγος για τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, Δασικό Λειτουργό και Υπεύθυνο Λειτουργίας του Μουσείου Δασικής κληρονομιάς Κάμπου, ο οποίος τοποθετεί την ιστορία χρονολογικά γύρω στον 19ο   αιώνα.

 

Όπως μας ανέφερε ο ίδιος την εποχή εκείνη οι βοσκοί συνήθιζαν να ανεβαίνουν στο συγκεκριμένο σημείο για να ελέγχουν τις κινήσεις των ζώων τους καθώς αυτό δεν μπορούσε να γίνει εφικτό από χαμηλά λόγω της μορφολογίας του εδάφους και της ψηλής βλάστησης.

Ο τραγικός θάνατος της βοσκοπούλας

«Μια βοσκοπούλα πριν πολλά-πολλά χρόνια κάθισε  εκεί ψηλά στον γκρεμό για να ελέγχει τα ζώα της αλλά πήρε μαζί της και δουλειά. Ως βοσκοί είχαν και το μαλλί των ζώων το οποίο επεξεργάζονταν οι ίδιοι φτιάχνοντας νήμα είτε για να κάνουν τα σεντόνια τους , πολλές φορές και τα φορέματα τους,  είτε για να πωλήσουν…».

Όπως μας εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος,  το νήμα φτιαχνόταν με τη βοήθεια του αδραχτιού, μιας μικρής ξύλινης αυτοσχέδιας σταυροειδούς σχήματος χειροκίνητης κατασκευής.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, το αδράχτι έπεσε και η βοσκοπούλα προσπαθώντας να το πιάσει γλίστρησε με αποτέλεσμα να πέσει από τον γκρεμό και να χάσει τη ζωή της.

«Ο γκρεμός έχει ύψος γύρω στα 50 μέτρα …Μόλις ακούστηκε το κακό όλοι είπαν πως αυτή για να ανέβει σε τέτοιο σημείο δεν είχε τα λογικά της άρα ήταν πελλή. Από τότε έμεινε το όνομα στον γκρεμό ως ο ‘κρεμμός της πελλής’. Όποια και αν ήταν η κυρία αυτή δεν βρέθηκε τυχαία στο χώρο, ούτε και πελλή θα ήταν… Δύσκολες οι συνθήκες τότε για την επιβίωση…», αναφέρει ο κ. Παπαδόπουλος.

 

Οι συνθήκες ζωής στην περιοχή μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα

Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα στις περιοχές από τους πρόποδες των βουνών μας μέχρι τις πλαγιές των 100- 1200 μέτρων υπήρξαν μεγάλα βοσκοτόπια. Η βοσκή ήταν μια από τις κύριες ασχολίες των κατοίκων του νησιού μας, όπως εξηγεί ο Υπεύθυνος Λειτουργίας του Μουσείου Δασικής κληρονομιάς Κάμπου.

Κατά τους χειμερινούς μήνες μέχρι τον Μάη η βόσκηση γινόταν στα πιο χαμηλά και από τον Μάη ως τις αρχές του χειμώνα στα πιο ψηλά. Οι άνθρωποι συνήθιζαν να διαμένουν πολλές φορές έξω στην ύπαιθρο όπου ήταν στην ουσία και η ζωή τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η οικογένεια του Εθνάρχη Μακαρίου, όπου είχαν διαμονή ως οικογένεια τις ¨Έμνες γύρω στα 8 χλμ. από την Παναγιά (το χωριό τους).

Στις περιοχές του Κάμπου και του Κύκκου η βόσκηση ήταν πολύ εκτεταμένη. Η μονή Κύκκου είχε τους δικούς της βοσκούς, διότι οι άνθρωποι δώριζαν ζώα στην «Παναγιά».
Ακόμη και το μοναστήρι είχε ομάδα από βοσκούς.

Στη περιοχή από Λεύκα μέχρι Βαρίσια υπάρχουν πολλές τοποθεσίες με το όνομα «μάντρες». Εκεί
σωζονται πολλά χαλάσματα από αυτές ή χαλάσματα των πρόχειρων χώρων διαμονής των ανθρώπων.

Στις περιοχές αυτές οι άνθρωποι είχαν μέχρι και τα ξωκκλήσια τους. Η επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο γινόταν για να διαθέσουν τα προϊόντα, τα οποία δεν ήταν μόνο τα χαλλούμια, αναρές,
τυριά, το κρέας αλλά και το μαλλί των ζώων.

Μια ιδανική  περιοχή όπου οι βοσκοί μετακινούνταν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν οι βόρειες
πλαγιές του Τριπύλου, ενώ σε υψόμετρο πάνω των 1000 μ. υπάρχουν πολλές πηγές από τις οποίες υδρεύονται μέχρι σήμερα ο Κάμπος και η Τσακκίστρα).

Δείτε πιο κάτω φωτογραφίες:

 

Πηγή:  offsite.com.cy