Σαράντα χρόνια ιερατικής διακονίας π. Χρυσοστόμου Παπαδάκη

Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, Μέγα Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας για την Romfea.gr

Σαράντα χρόνια συμπληρώθηκαν χθές, 6 Ὀκτωβρίου, ἱερατικῆς διακονίας τοῦ ἀκαμάτου, φιλαγίου καὶ φιλακουλούθου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Παπαδάκη.

Διακονίας στὴν πατρίδα του, τὴν ἁγιοτόκο μεγαλόνησο Κρήτη καὶ ὄχι μόνο, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν προσφορά του ὡς Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καὶ Ἀρκαδίας.

Ὁ ἱεροπρεπέστατος Ἀρχιμανδρίτης, τὸ καλλιφωνότατο στρουθίο τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὁ ἐποικοδομητικὸς καὶ διαπρύσιος ἱεροκῆρυξ, ὁ φιλόστοργος πνευματικὸς πατέρας πλήθους πιστῶν, ὁ π. Χρυσόστομος, διακρίνεται γιὰ τὴν εὐσέβειά του, τὴ σωφροσύνη του καὶ τὶς δίκαιες τοποθετήσεις του σὲ τρέχουσες ὑποθέσεις, ἐφαρμόζοντας τὸν Παύλεο λόγο «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι» (Τίτ. β΄ 12).

Ὁ Πατὴρ Χρυσόστομος παραμένει σταθερὸς στὶς πατρικὲς παραδόσεις καὶ δὲν ἀκούει τὶς σειρῆνες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖες δὲν ἀπηχοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ προβάλλουν τὸ ἄσχημο γιὰ ὡραῖο καὶ τὴν ἁμαρτία γιὰ ἀρετή.

Εἶναι ἀκριβὴς καὶ συνεπέστατος καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀκριβὸς καὶ πολύτιμος. Δὲν στοχεύει στὴ συμπάθεια τοῦ κόσμου, ἂν αὐτὴ ἀντιβαίνει στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.

Δὲν κάνει κάτι γιὰ νὰ ἀρέσει στὸν κόσμο, ἀλλὰ στὸν Παντεπόπτη Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι πάντοτε «πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν».

Εἶναι συνεπὴς στοὺς γύρω του, εἶναι ἀκριβοδίκαιος, καὶ χρησιμοποιεῖ πάντοτε τὰ ἴδια μέτρα καὶ σταθμὰ γιὰ ὅλους. Δὲν φατριάζει, δὲν δημιουργεῖ κυκλώματα, δὲν δημιουργεῖ αὐλὲς μὲ εὐνοούμενα πρόσωπα.

Εἶναι συνεπὴς καὶ στὸ Θεό μας μὲ τὴν ἀπόλυτη τήρηση τῶν ἐνολῶν Του καὶ τὴ συμμετοχή μας στὴν ἀγωνία Του, «ἵνα ὧμεν ἕν» (Ἰωάν. ιζ΄ 22), γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας, στὴ βάση, ὅμως, τῶν ἀποστολικῶν μας παραδόσεων.

Ὡς ἀκριβής, λοιπόν, εἶναι πολύτιμο στέλεχος τῆς κοινωνίας μας καὶ δὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ.

Αὐτὸ ποὺ ἰδιαίτερα χαρακτηρίζει τὸν π. Χρυσόστομο ὅλα αὐτὰ τὰ σαράντα χρόνια ἱερατικῆς του διακονίας εἶναι τὸ Ὀρθόδοξο, φιλάγιο πνεῦμα του καὶ ἡ ἐκκλησιαστική του διανόηση.

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ καθημερινή του τροφὴ καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Χριστό μας τὸ κύριο μέλημά του. Εὔχομαι οἱ Ἅγιοι, τοὺς ὁποίους μέσα ἀπὸ τὰ κηρύγματά του καὶ τὴν θεοκίνητη γραφίδα του μᾶς κάνει γνωστοὺς στὸ εὐσεβὲς χριστεπώνυμο πλήρωμα, νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν, ὅταν ὁ Κύριος τὸν καλέσει μαζί Του, στὴν αὐλὴ τῶν ἀγγέλων.

Ἔχει «οἰκείους ἐν Ἰερουσαλήμ» (Ἠσ. λα΄ 9), γι’ αὐτὸ τὸν μακαρίζουμε ὡς γνήσιο φίλο Θεοῦ καὶ πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι θὰ τὸν ἀξιώσει Αὐτὸς νὰ συλλειτουργήσει μὲ Ἀγγέλους στὸ ἐπουράνιο Θυσιαστήριο.

Ἂς ἀκούσουμε τὰ λόγια τῆς ἀγωνίας τοῦ φιλάγιου, φιλάρετου καὶ φιλόθεου π. Χρυσοστόμου, αὐτοὺς ποὺ ἀπευθύνει στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ τρίτομου ἔργου του «Κρητικὴ Πρακλητική», γιὰ νὰ ἐννοήσουμε «ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα».

“Πολλά, ἀκανθώδη καὶ δυσεπίλητα εἶναι τὰ προβλήματα τῆς οἰκογενείας σήμερα, ποικίλες καὶ βασανιστικὲς οἱ ἀρρώστιες, μεγάλοι οἰ κίνδυνοι γιὰ τοὺς νέους, ἀφόρητα καταπιεστικὴ καὶ καταθλιπτικὴ ἡ οἰκονομικὴ δυσκολία, ἀπαράκλητο τὸ πένθος «διὰ τοὺς μὴ ἔχοντας ἐλπίδα», μὰ πάνω ἀπ’ ὅλα βαρειὲς οἱ συνέπειες τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ μεγάλο τὸ κόστος τῆς ἀμετανοησίας.

Γιὰ ὅλα αὐτὰ ἂς προστρέχουμε στὸν Χριστό μας, διότι Αὐτὸς «Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας ὑπάρχει».

Στὴν Παναγία μας, διότι «πολλὰ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Στοὺς Ἁγίους μας, αὐτοὺς ποὺ ὑπῆρξαν βλαστοὶ τῆς Κρήτης καὶ αὐτοὺς ποὺ συνδέθηκαν μαζί της μὲ μαρτύριο, ἄσκηση, ἱεραποστολή, ἢ καὶ μὲ ἄλλους τρόπους“.

 

Πηγή: romfea.gr