Ο Ταξιάρχης της Ευδαιμονίας (Δαιμονιάς) Λακωνίας

Γράφει ο Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Γιὰ τὴ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ Ταξιάρχη τῆς Δαιμονιᾶς, ὁμιλοῦν τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἐξιστορεῖ ὁ εὐεργετηθεὶς ἀπὸ αὐτὸν κάτοικος τοῦ χωριοῦ Ἀνδρέας Ρουβέλας μὲ εὐλάβεια καὶ γλαφυρότητα.

Μεταφέρω ἐδῶ τὰ γραφόμενά του γιὰ τὴν ψυχικὴ ὠφέλεια τῶν πιστῶν καὶ ἱστορικὴ καταγραφὴ τῆς θαυμαστῆς προστασίας τοῦ Ἀρχαγγέλου πρὸς αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται μὲ πίστη μέχρι καὶ σήμερα.

– Στὴν Πρέβεζα ὅπου ὑπηρετοῦσα τὸ 1947 ἡ στρατιωτική μου μονάδα ἦταν κοντὰ στὴ θάλασσα. Μία ἡμέρα ἀποφασίσαμε μαζὶ μὲ ἕνα φίλο, τὸ Γιῶργο Παππᾶ, νὰ κολυμβήσουμε.

Πήραμε μία βάρκα καὶ ἀνοιχθήκαμε στὸ πέλαγος. Κάποια στιγμὴ ἐνῶ βρισκόμαστε στὰ βαθιὰ ρίξαμε ἄγκυρα καὶ κάναμε ἡλιοθεραπεία.

Ὅταν ὁ φίλος μου ζεστάθηκε πολὺ ἔπεσε στὴ θάλασσα νὰ δροσιθεῖ παραβλέποντας ὅτι δὲν γνώριζε καλὰ κολύμπι.

Ἔτσι σὲ πολὺ λίγο ἄρχισε νὰ καλεῖ σὲ βοήθεια. Ἐγώ, νεαρὸς ὅπως ἤμουν, καὶ καλὸς κολυμβητὴς δὲν σκέφθηκα νὰ πάρω τὴ βάρκα καὶ νὰ τὸν πλησιάσω, ἀλλὰ ἔπεσα στὴ θάλασσα, γιὰ νὰ τοῦ προσφέρω βοήθεια.

Τὸν πλησίασα καὶ τὸν ἔπιασα χωρὶς νὰ γνωρίζω ὅτι στὴν περιοχὴ ἐκείνη ὑπῆρχε ἕνα θαλάσσιο ρεῦμα, τὸ ὁποῖο μᾶς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴ βάρκα καὶ μᾶς ὁδηγοῦσε στὴν ἀντίθετη ἀπ’ αὐτὴ κατεύθυνση.

Σὲ λίγο ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴ βάρκα περισσότερο ἀπὸ διακόσια μέτρα. Κάποια στιγμὴ οἱ δυνάμεις μου μὲ ἐγκατέλειπαν καὶ ὁ φίλος μου ἐμπρὸς στὸν ἄμεσο κίνδυνο τοῦ πνιγμοῦ μὲ βαστοῦσε σφικτὰ καὶ ἀρχίσαμε νὰ βουλιάζουμε.

Τοῦ πρότεινα τότε νὰ μὲ ἀφήσει νὰ πάω νὰ φέρω τὴ βάρκα καὶ ἐκεῖνος ἀκούσια συγκατένευσε.

Ἡ βάρκα ὅμως ἦταν ἀπλησίαστη καὶ βλέποντας τὸ φίλο μου νὰ πνίγεται καὶ τὶς δυνάμεις μου νὰ ἐξαντλοῦνται ἔκανα τὸ σταυρό μου φωνάζοντας τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ.

Ἀμέσως τότε ἔνοιωσα ἕνα χέρι νὰ μὲ ἁρπάζει καὶ νὰ μὲ ρίχνει μέσα στὴ βάρκα, στὴν ὁποία ἤδη βρισκόταν καὶ ὁ φίλος μου μισολιπόθυμος. Μεγάλο τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Ταξιάρχη μας, ποὺ ἔσπευσε στὴν ἱκεσία μου καὶ μὲ παράδοξο τρόπο μᾶς ἔσωσε.

Ὅταν μετὰ ἀπὸ χρόνια ἀξιωθήκαμε οἰκογενειακῶς νὰ ἀγοράσουμε ἕνα καράβι, τὸ ὀνομάσαμε «Ταξιάρχη» καὶ παραγγείλαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος μιὰ εἰκόνα του, τὴν ὁποία καὶ τοποθετήσαμε στὴ γέφυρα τοῦ καραβιοῦ κατὰ τὸν ἁγιασμὸ γιὰ τὸ πρῶτο ταξίδι.

Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὅταν πουλήσαμε τὸ καράβι ζητήσαμε τὴν εἰκόνα, γιὰ νὰ τὴν τοποθετήσουμε στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας, ἀλλὰ οἱ νέοι ἰδιοκτῆτες δὲν τὴν παρέδιδαν.

Κάποτε, μετὰ ἀπὸ χρόνια σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ταξίδια του ὁ «Ταξιάρχης» ἔπεσε σὲ φοβερὴ θαλασσοταραχὴ καὶ ἕνας κεραυνὸς ἔσκασε πάνω στὸ καράβι. Πέρασε δίπλα ἀπὸ τὴν εἰκόνα καὶ ἄφησε ἕνα κάψιμο στὴν ἀριστερή της πλευρά.

Ταυτόχρονα ἔπεσε πάνω στὸν Καπετάνιο, ὁ ὁποῖος δὲν εὐαισθητοποιήθηκε στὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἀρχιστράτηγου καὶ συνέχισε νὰ κρατεῖ τὴν εἰκόνα του στὸ πλοῖο.

Ἕνα βράδυ ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχάγγελος παρουσιάσθηκε στὸν ὕπνο τῶν νέων ἰδιοκτητῶν καὶ τοὺς εἶπε νὰ παραδώσουν τὴν εἰκόνα του στὸ σπίτι του, στὴν οἰκογένεια ποὺ τὴν εἶχε παραγγείλει.

Ἐκεῖνοι φοβισμένοι, ἂν καὶ μεσάνυχτα, πῆραν ἕνα ταξὶ καὶ ἔφεραν τὴν εἰκόνα στὴ Δαιμονιά.

Τὴν παρέδωσαν στὸν ἐφημέριο πατέρα Θωμᾶ Λεκκάκη ἐξιστορώντας τὸ περιστατικό, γιὰ νὰ τὴ λειτουργήσει.

Τὴν ἄλλη ἡμέρα τὸ πρωῒ δέχθηκα τηλεφώνημα ἀπὸ τὸν ἱερέα νὰ πάω νὰ λειτουργηθῶ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔκπληκτος ἀντίκρυσα τὴν εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη μας.

Δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὴ χαρά μου γιὰ τὴ θαυμαστὴ ἐπιστροφὴ τῆς εἰκόνος του στὸ χωριό μας.

Ἀπὸ τότε βρίσκεται σὴ μικρή μας Ἐκκλησιὰ καὶ προστατεύει ὅλη τὴ Δαιμονιά, ὅλη τὴ Λακωνία μας, ὅλη τὴν εὐλογημένη μας πατρίδα.

Προστατεύει τὰ παιδιά μας, τοὺς ναυτιλλομένους μας, τοὺς νέους ὅλου τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὁ Ταξιάρχης μας Μιχαὴλ εἶναι πνεῦμα «εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενον», ποὺ σπεύδει νὰ βοηθήσει κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται.

 

 

Πηγή: romfea.gr