Του πατέρα η συμβουλή

Με του Κυρίου τη βουλή

Αφήνω μία συμβουλή

Εις τα οκτώ παιδκιά μου

Σαν μια βαριά κληρονομιά

Τζιαι ακριβή όσο καμιά

Μέσα που την καρκιά μου

Να αγαπούσιν τον Θεό

Μα τζιαι τον κάθε διπλανό

Σ’ ούλλην την οικουμένην Προπάντων σαν αντρόγυνα

Να ‘ ναι μαζίν παντοτινά

Για πάντα αγαπημένοι

Να μεν ‘φήνουν τον Σατανά

Που προσπαθεί παντοτινά

Τους δκιο τους να χωρίσει

Του γάμου το μυστήριον

Που ευλογεί ο Κύριος

Να τους το διαλύσει

Κάθε ημέραν τζιαι στιγμή

Τζιήνος γυρεύκει αφορμήν

Τζιαι ο καυκάς αρκεύκει

Τζιαι πιον αρκεύκουν οι βρισιές Φωνάρες τζιαι ξιτημασιές

Στη ράσιην τους χωρεύκει

Έναν είναι το φάρμακον

Βάρτε το κάτω το ‘ ΕΓΩ’

Με το ΕΜΕΙΣ’ ναζιήτε

Να ναι στη μέση ο Χριστός

Τζιαι θα χαθεί ο Αντίχριστος Δοτζιημάστε τζιαι θα δείτε

Στη κάθε δύσκολη στιγμή

‘Εντάξει αγάπη μου’ να πεις

Εν σου χαλώ χατίρι

Ποφεύκεται ο σαματάς

Τζιαι φεύκει πιον ο Σατανάς

Εν κάμνει πανα’ί’ρην

Πας το βουνό γονατιστός Αλλήλους είπεν ο Χριστός

Παιδκιά μου ν’ αγαπάτε

Είναι η νέα εντολή

Που στον Παράδεισο πολλοί

Μαζί της εννά πάτε

Τέλος το λέω τζιαι αλλιώς

Του αντρογύνου ο θεμελιός

Σαφώς εν η αγάπη

Αγάπη που να συγχωρά

Σιηλιάες όι μια φορά

Ούλλο χαρές γεμάτη