Γέροντας Ιωσήφ: Έπεσε ένα μεγάλο δένδρο πάνω του και το ένιωσε σαν μαλακή κουβέρτα!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο Γέροντας [Μοναχός, π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός] το φθινόπωρο του 1995 γύρισε στην Μονή [από το μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου στη Λίμνη της Βιστωνίδας, στο Πόρτο Λάγος, της Ξάνθης], στο κελλί του μέσα στο κτιριακό συγκρότημα της Μονής [Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου]. Άρχισε τις εξερευνήσεις στην γύρω από την Μονή περιοχή, για να βρει μέρος κατάλληλο να ησυχάσει.

Δεν υπήρχε κάποιο κτίσμα έτοιμο. Βρήκε κάποια ερείπια από κάποιο παλιό κηπόσπιστο που του άρεσε ο χώρος, διότι ήταν σε απόμερο μέρος, πίσω και κοντά στη Μονή, σε δέκα λεπτά περίπου απόσταση.
Άρχισε το έργο της αποψίλωσης. Υπήρχαν λιθόκτιστα πεζούλια από παλαιά φυτευμένα ελαιόδενδρα. Ο Γέροντας έδινε οδηγίες για την διαμόρφωση του χώρου.
Στο χώρο που θα κτιζόταν το κελλί υπήρχε ένα παλαιό και μεγάλο ελαιόδενδρο. Ο Γέροντας δεν ήθελε να το καταστρέψει, γι’ αυτό και με εκσκαφέα έσκαψαν βαθιά περιφερειακά από τις ρίζες του δένδρου, για να μεταφυτευθεί.

Καθώς το δένδρο δέθηκε και αναρτήθηκε ψηλά, ξαφνικά λύθηκε και έπεσε επάνω στον Γέροντα με όλο το βάρος του.
Ο χειριστής του οχήματος μετά μας διηγήθηκε:
– Κόντεψα να λιποθυμήσω. Είπα, σκότωσα τον Γέροντα. Πετάχτηκα τρέμοντας από το όχημα και βλέπω τον Γέροντα πεσμένο κάτω να μου χαμογελά και να μου λέει.
– Βλέπεις τι ζωντανή που είναι η πίστη μας;

Το ελαιόδενδρο ούτε τον γρατσούνισε, ήταν δύο μέτρα πιο μακρυά. Πανικοβλημένος του είπα:
– Γέροντα τι έγινε; Φοβήθηκα για τα χειρότερα. Πες μου τι έγινε;

Και μου είπε:
– Αφού έπεσε το δένδρο με τις ρίζες και τα χώματα πάνω μου, εγώ το αισθάνθηκα σαν να έπεσε μια μαλακή κουβέρτα και με το χέρι μου αντανακλαστικά το απώθησα πλάι. Αλλά ήταν λίγο βαριά η κουβέρτα και έχασα την ισορροπία μου.

Πήγα να τον βοηθήσω να σηκωθεί, αλλά σηκώθηκε μόνος του.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Βατοπαιδινού, «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.