Έθιμα του Δωδεκαημέρου… χοιρινά τσιγαρίδια

Κείμενο – Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος

Μπορεί, η  διαχείριση της πανδημικής νόσου του κορονοϊού ( Covid – 19 ) να μας έχει περιορίσει στα σπίτια μας, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε την Ορθόδοξη πίστη και τις εθνικές  παραδόσεις μας.

Παραδοσιακή είναι και η  παρασκευή  της  ” χοιρινής  τσιγαρίδας “, έθιμο αρκετών περιοχών της πατρίδας μας ( Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας ,  Αργιθέας   Αγράφων,  Καρδίτσας ,Τρικάλων, Καλαμπάκας Βοΐου Κοζάνης…).

Παλαιότερα ήταν έθιμο του ” Δωδεκαημέρου ” και προερχόταν από το οικόσιτο χοιρινό της κάθε οικογένειας, αφού τότε δεν υπήρχαν στα χωριά κρεοπωλεία.

Σήμερα η συνταγή αυτή μπορεί να παρασκευαστεί από τον Δεκέμβριο μέχρι και τον Φεβρουάριο, με τον ακόλουθο τρόπο:

*Σε χάλκινη επικασσιτερωμένη ( γανωμένη  ) κατσαρόλα, βάζουμε μέχρι την μέση, χοιρινή πανσέτα  χωρίς κόκαλο κομμένη  σε κύβους ( όπως τα λουκούμια ).

* Προσθέτουμε λίγο κρύο νερό, χωρίς να σκεπάσει το κρέας.

* Προσθέτουμε λίγη ρίγανη και όσο αλάτι επιθυμούμε.

* Ξεκινάμε με δυνατή φλόγα ( ηλεκτρικό μάτι, υγραέριο ή ξύλα ).

* Όταν εξατμιστεί το νερό και αρχίζει να λιώνει το λίπος χαμηλώνουμε την φλόγα.

* Όλη την διάρκεια της παρασκευής ανακατεύουμε το κρέας, με ξύλινη κουτάλα για να μην κολλήσει στον πάτο του σκεύους.

*Όταν αρχίζουν και ροδίζουν οι ” τσιγαρίδες ” και ξεροψηθούν τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσθέτουμε λεμόνι.

Καλή όρεξη…

Χοιρινά τσιγαρίδια, σε χάλκινη  ( γανωμένη) κατσαρόλα.

Οι παλαιοί τα ονόμαζαν καλαμαράκια του βουνού!

Το υγρό που μένει στο σκεύος είναι λίπος ( λίγδα το έλεγαν οι παλαιοί ) και  παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν  για μαγείρεμα ή για καύσιμο φωτισμού.

Το λίπος όπως και τα χρησιμοποιημένα φυτικά έλαια δεν τα απορρίπτουμε στον νεροχύτη του σπιτιού μας, αλλά σε ειδικούς κάδους ανακύκλωσης!

 

Κείμενο- Φωτογραφία: Σπύρος  Θεοδ.  Κουτσοχρήστος