Θεολογία και Ζωή

Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Μίσα! – Δύο μωρὰ μέσα στήν Φάτνη

28 Δεκεμβρίου 2021

Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Μίσα! – Δύο μωρὰ μέσα στήν Φάτνη

Μία συγκινητική, ἀληθινὴ ἱστορία…

Τὸ πιὸ κάτω περιστατικὸ συνέβη σ΄ἕνα ὀρφανοτροφεῖο στὴ Ρωσία, ὅπου περιθάλπονται μικρὰ παιδάκια, ἐγκαταλελειμένα καὶ κακοποιημένα.

Στὸ ὀρφανοτροφεῖο, λοιπόν, αὐτό, πῆγε παραμονὲς Χριστουγέννων ἕνας καθηγητὴς νὰ μιλήσει στὰ παιδιὰ γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ γιορτή. Τὰ περισσότερα ἂπ’ αὐτὰ ἄκουαν γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ γιὰ τὴ Γέννησή του. Ἕνα ἀγοράκι ἔξι χρονῶν, ὁ Μίσα, ἄκουε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὰ λόγια τοῦ καθηγητῆ. Στὴ συνέχεια δόθηκαν στα παιδιὰ ὑλικὰ γιὰ νὰ φτιάξουν τὴ σπηλιά, τὴ φάτνη καὶ ὅλα τὰ σχετικά.

Παρακολουθώντας ὁ καθηγητὴς τὰ χειροτεχνήματα τῶν παιδιῶν, πρόσεξε κάτι ποῦ τοῦ ἔκαμε ἐντύπωση σὲ ἐκεῖνο τοῦ Μίσα. Μέσα στὴ φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

– Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Χριστός, τοῦ εἶπε ὁ καθηγητής. Ποιὸ εἶναι τὸ ἄλλο παιδάκι στὴν κούνια;

Τότε ὁ μικρὸς Μίσα ἄρχισε νὰ τοῦ λέγει τὴν ἱστορία τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ πού πρὶν λίγο εἶχε ἀκούσει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ καθηγητῆ, προσθέτοντας, ὅμως, καὶ κάτι δικό του. Ὅταν ἔφτασε στὸ σημεῖο ὅπου ἡ Θεοτόκος τοποθέτησε τὸ βρέφος στὴ φάτνη συνέχισε μὲ αὐτὰ τὰ λόγια: «Τότε ὁ μικρὸς Χριστὸς γύρισε, μὲ κοίταξε καὶ μὲ ρώτησε ἂν εἶχα ἕνα μέρος νὰ μείνω. Ἐγὼ τοῦ εἶπα ὅτι δὲν ἔχω οὔτε μητέρα, οὔτε πατέρα, οὔτε πουθενὰ γιὰ νὰ μείνω. Τότε ὁ Χριστός μοῦ εἶπε νὰ μείνω μαζί του.

Ἐγὼ τότε σκέφτηκα πώς δὲν εἶχα κανένα δῶρο νὰ τοῦ δώσω, ὅπως οἱ ἄλλοι. Πῶς θὰ μὲ κρατοῦσε μαζί του;

Τὸ μόνο δῶρο πού μποροῦσα νὰ τοῦ προσφέρω ἦταν νὰ τὸν κρατήσω ζεστό. Γὶ΄ αὐτὸ τὸν ρώτησα:

– Ἂν σὲ κρατάω ζεστό, εἶναι γιὰ σένα αὐτὸ ἕνα καλὸ δῶρο; Ὁ Ἰησοῦς μοῦ ἀπάντησε:

– Ἂν μὲ κρατήσεις ζεστό, αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ καλύτερο δῶρο πού μοῦ ἔχει δώσει κανεὶς ποτέ.

Ἔτσι μπῆκα στὴ μικρὴ κούνια, κι ἀφοῦ γύρισε καὶ μὲ κοίταξε ὁ Ἰησοῦς μοῦ εἶπε ὅτι μποροῦσα νὰ μείνω μαζί του γιὰ πάντα».

Ὅταν τελείωσε τὴν ἱστορία ὁ μικρὸς Μίσα τὰ μάτια του ἦταν γεμάτα δάκρυα που ἔτρεχαν ἀσυγκράτητα στὰ μαγουλάκια του. Ἔσκυψε πάνω στὸ τραπέζι, κάλυψε τὸ πρόσωπο μὲ τὸ χέρι κι ἔκλαιγε γοερά. Τὸ μικρὸ ὀρφανὸ εἶχε βρεῖ, ἐπιτέλους, κάποιον πού δὲ θὰ τὸν ἐγκατέλειπε ποτέ, πού δὲ θὰ τὸν κακοποιοῦσε. Κάποιον πού θὰ τοῦ ἔλεγε νὰ μείνει μαζί του γιὰ πάντα.

 

Πηγή: agiazoni.gr