Προσευχὴ καὶ Νηστεία (Ἱερεμίας Φούντας Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλουπόλεως)

Ἡ εὐχή μου καὶ ἡ προσευχή μου, ἀδελφοὶ χριστιανοί, γιὰ σᾶς τὸ ἱερὸ ποίμνιο, ποὺ διακονῶ, εἶναι νὰ προοδεύετε πνευματικά. Ἐπιθυμῶ νὰ στερεώνεστε ὅλο καὶ περισσότερο στὴν πίστη καὶ στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι θὰ κυλάει ὄμορφα ἡ ζωή σας, γιατί θὰ ἔχετε μέσα σας καὶ μέσα στὴν οἰκογένειά σας τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας.

Γιὰ νὰ τὸ πετύχετε ὅμως αὐτό, χριστιανοί μου, χρειάζεται ἐκ μέρους σας νὰ ἀγαπήσετε δυὸ πράγματα: τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκηση. Αὐτὰ τὰ δυὸ πρέπει νὰ χαρακτηρίζουν τὴν ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ καὶ ὅποιος δὲν τὰ ἔχει αὐτά, εἶναι δεῖγμα αὐτὸ, ὅτι δὲν εἶναι καλὸς χριστιανός, ὅτι δὲν γεύεται τὸν Θεὸ καὶ ἂς φαίνεται κατὰ τὰ ἄλλα ὡς ἕνας καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἕνας ἀξιότιμος κύριος. Ἀπὸ τοὺς βίους τῶν ἁγίων μας ὅμως φαίνεται, ὅτι αὐτὰ τὰ δυό, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἄσκηση, εἶναι πολὺ ἀναγκαία στὸ νὰ βροῦμε καὶ νὰ ζοῦμε τὸν Θεό μας καὶ νὰ πετύχουμε τὴν ἕνωση μαζί Του. Γιατί αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας: Ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸν Θεό, ποὺ τὸ λέμε Θέωση. Ἐπειδὴ, λοιπὸν, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἄσκηση εἶναι ἀναγκαίες, γι’ αὐτὰ τὰ δυὸ θὰ σᾶς μιλήσω μὲ λίγα λόγια στὸ φυλλάδιο αὐτὸ καὶ παρακαλῶ νὰ τὰ προσέξετε.

Γιὰτὴν  προσευχή, πρῶτον, ἔχω νὰ πῶ, ἀδελφοί, ὅτι πρέπει νὰ τὴν ἀγαπήσουμε πολύ, σὰν τὸ πιὸ γλυκὸ πράγμα στὴν ζωή μας καὶ τὸ πιὸ ἀναγκαῖο γιὰ νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας. Ὅταν προσευχόμαστε στὴν Παναγία, μιλᾶμε μὲ τὴν Παναγία! Πεῖτε μου, ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο καὶ γλυκύτερο ἀπ’ αὐτό; Ὄχι, δὲν ὑπάρχει. Πραγματικά, ὅταν στεκόμαστε μπροστὰ σὲ μία εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καὶ προσευχόμαστε σ’ αὐτήν, πρέπει νὰ νοιώθουμε ὅτι εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία στὴν εἰκόνα αὐτὴ καὶ μᾶς βλέπει καὶ μᾶς ἀκούει. Καὶ ὅταν λέμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας τὰ λίγα λόγια τῆς προσευχῆς μας, νοιώθουμε ἔπειτα χαρούμενοι καὶ δυναμωμένοι στὴν καρδιά. Αὐτὸ εἶναι πραγματικὴ χαρά, ποὺ δὲν συγκρίνεται μὲ καμιὰ χαρὰ τοῦ κόσμου, οὔτε μὲ σαρκικοὺς ἔρωτες οὔτε μὲ κοσμικὲς προβολὲς καὶ δόξες καὶ τιμές. Δὲν βαριέστε! Ὅλα μάταια εἶναι αὐτά. Μάταια καὶ κούφια πράγματα. Χριστιανοί μου, νὰ προσεύχεστε! Ἂν καταφέρω κάποιον ποὺ δὲν προσευχόταν ἢ προσευχόταν ρηχὰ καὶ ἐπιπόλαια καὶ ὄχι ἐγκάρδια, ἂν τὸν καταφέρω, λέγω, αὐτὸν νὰ προσεύχεται, τότε πέτυχα καὶ ἐγὼ στὴν ἀποστολή μου ὡς ἱερέας καὶ ἀρχιερέας. Διαφορετικὰ, εἶμαι ἀποτυχημένος ὡς ποιμένας καὶ ἂς φαντάζομαι, ὅτι κάτι κάνω. Νὰ προσεύχεστε, χριστιανοί μου! Νὰ ἀνοίγετε τὴν καρδιά σας καὶ νὰ μιλᾶτε στὸν Θεὸ ἐλεύθερα. Ἕνας μεγάλος ἅγιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, μᾶς λέγει ὅτι παράδειγμα προσευχῆς πρέπει νὰ παίρνουμε τὰ μικρὰ παιδιά. Τὰ παιδάκια μιλᾶνε ἐλεύθερα στὸν πατέρα τους καὶ τοῦ λένε ἀπαιτητικὰ, ὅτι θέλουν καραμέλλες! Ἔτσι πρέπει νὰ προσευχόμαστε καὶ ἐμεῖς: Μὲ παιδικότητα καὶ μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ νὰ τοῦ λέμε ἐλεύθερα, ὅ,τι θέλουμε. Μάθετε ὅμως, χριστιανοί μου, νὰ λέτε καὶ αὐτὲς τὶς δυὸ σύντομες προσευχές, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» καὶ τὴν ἄλλη προσευχὴ στὴν Παναγία μας, «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς».

Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή, ἀδελφοί, πρέπει νὰ κάνουμε καὶ ἄσκηση. Πρέπει ὅλοι νὰ γίνουμε ἀσκητές, ἂν θέλουμε νὰ προοδεύσουμε πνευματικά. Εἴδατε; Οἱ ἀθλητὲς ἀσκοῦνται. Τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα κάνουν ἀσκήσεις, γιὰ νὰ μάθουν μαθηματικὰ καὶ ξένες γλῶσσες. Καὶ οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀσκούμαστε σὲ ἀσκητικὰ παλαίσματα. Δηλαδή: Νὰ κάνουμε μετάνοιες, ὅσοι μποροῦμε. Νὰ πηγαίνετε μὲ τὰ πόδια στὸ τάδε ἐξωκκλήσι, προσευχόμενοι στὸν δρόμο καὶ λέγοντας τὰ αἰτήματα ποὺ ἔχει ἡ καρδιά σας. Ἄσκηση σημαίνει γενικὰ, νὰ μὴν ἀγαπᾶμε τὴν καλοπέραση καὶ τὴν ἄνεση ἀλλὰ νὰ ζοῦμε λιτὰ καὶ νὰ προτιμᾶμε τὰ ταπεινότερα καὶ τὰ πτωχότερα στὴν ζωή μας. Ἄσκηση πάλι, ποὺ εὐαρεστεῖ πολὺ τὸν Θεό, εἶναι τὸ νὰ βάλουμε κανόνα τὸ νὰ μὴν κατηγοροῦμε κανέναν. Ἀλλὰ ἡ καλύτερη ἔκφραση τῆς ἀσκητικότητάς μας, σὰν χριστιανοὶ, εἶναι ἡ Νηστεία. Νὰ νηστεύετε, χριστιανοί μου! Καὶ ἰδιαίτερα νὰ μάθετε τὰ παιδιά σας νὰ νηστεύουν. Δὲν θὰ πάθουν τίποτε, τίποτε δὲν θὰ πάθουν, ἂν δὲν φᾶνε τὸ κρέας ἢ τὸ παγωτὸ τὴν Παρασκευὴ ἡμέρα. Φτάνει αὐτὸ σὰν νηστεία γιὰ τὰ παιδιά. – Αὐτὰ τὰ δυό, ἀδελφοί, γιὰ τὰ ὁποία σᾶς μίλησα, τὴν νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ, εἶναι πολὺ δυνατὰ φάρμακα: διώχνουν καὶ δαιμόνια. Ἔτσι μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Τοῦτο τὸ γένος (= τῶν δαιμόνων τὸ γένος) ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἴ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» (Μάρκ. 9,29).

Πηγή: agiazoni.gr