Έμαθε να διαβάζη υπερφυσικά

Η αδελφή μου», διηγήθηκε η ευλαβέστατη Ειρήνη Μπεντενιώτου απο τον Πόρο, μακαρίτισσα πλέον, «είχε χάσει ένα παιδάκι. Το βράδυ μετά την κηδεία πήγα και εγώ με ένα απο τα μικρά μου παιδιά να την συλλυπηθώ. Σε λίγο ήρθε και ο αδελφος μου και έστρωσαν τραπέζι να φαμε. Μας λέγει ο αδελφος μου:

-Τί είναι αυτά που κάνετε; Τί ψυχές; Αυτά είναι λόγια.

-Λογια είναι; του λέγω. Δεν ντρέπεσαι; Τί κουβέντες είναι αυτές που ήρθες να μας πης;

-Έτσι μας είχαν πει, λέει.

-Και επειδή σου το είπε ένας που πολέμα τον Χριστό, εσύ το πίστεψες και ήρθες να το διαδώσης και σε μας, να μας φέρης και μας σε απιστία;

-Τόσο πόνεσε η ψυχή μου και αγανάκτησα που πήρα το παιδάκι μου και έφυγα, δεν κάθησα στο τραπέζι. Έβαλα το παιδί να κοιμηθή και πήγα, γονάτισα και προσευχήθηκα πολύ λυπημένη με πολύ πόνο. «Χριστέ μου», είπα, «ελυπήθηκα πολύ σήμερα και σκανδαλίστηκα με αυτά που είπε ο αδελφος μου, συγχώρεσε τον».

«Ύστερα έπεσα να κοιμηθώ και είδα στον ύπνο μου ότι βρέθηκα στην Εκκλησία. Εκεί αντίκρυσα στην Ωραία Πύλη τον Εσταυρωμένο ολοζώντανο σε φυσικό μέγεθος. Με έπιασε μεγάλος φοβος. Βλέπω να έρχεται κοντά μου ενας Δεσπότης με άμφια και πατερίτσα, κρατούσε ένα Χρυσό Ευαγγέλιο και άστραφτε ολόκληρος. Μου έδωσε το Ευαγγέλιο και μου είπε:

-Πάρε το Ευαγγέλιο και να κάνης ο,τι γράφει το Ευαγγέλιο. Εκεί πάνω θα βαδίσεις και μην ακούς τα λόγια του αδελφού σου. Ό,τι σου λέω βάλτο στην καρδιά σου και ο,τι γράφει αυτο θα κάνεις.

Του λέω:

-Πάτερ μου, δεν ξέρω γράμματα η κακομοίρα.

-Θα μάθεις, μου είπε, και έβαλε το Ευαγγέλιο στον κόρφο μου.

»Το πρωί αντί να πάω στη δοειά πήγα στον παπα-Γιώργη και του είπα ο,τι μου συνέβη. Μου απάντησε: Είδες, παιδί μου, ο ίδιος ο Θεός φανερώθηκε για να μη σε χάση. Αυτός που είδες, ο Δεσπότης, ήταν ο ίδιος ο Χριστός, επειδή ο αδελφός σου σε σκανδάλισε και έβαλε αμφιβολία στην ψυχή σου.

»Την άλλη μέρα έδωσα σε μια γνωστή μου πέντε δραχμές να μου άγοράση ένα Ευαγγέλιο. Αυτή χαμογέλασε και μου είπε:

-Θα σου το φέρω, αλλά δεν ξέρεις να διαβάζης. Θα το έχεις μόνο να το βλέπης.

-Θα το βλέπω, θα το ασπάζομαι αλλά και θα το διαβάζω, της είπα· δεν της εξήγησα τίποτε.

»Μου το έφερε και αγόρασα και μια Σύνοψη. Μετά από λίγες μέρες, την Μεγάλη Εβδομάδα όταν γυρνουσα από την δουλειά, διάβαζα τα τροπάρια από την Σύνοψη και το Ευαγγέλιο και έκλειγα. Η μάνα μου με ρώτησε:

-Τί κάνεις εκεί;

-Καλέ μητέρα, διαβάζω, της λέω.

-Είσαι στα καλά σου; μου λέει. Έκανε το σταυρό της και πήγε το είπε στον αδελφό της.

-Α, της λέει, επειδή πάει στην Εκκλησία τα έχει μάθει απ΄έξω.

-Αφού διαβάζει και γυρνάει τα φύλλα!

»Από τότε έμαθα να διαβάζω και και διαβάζω τα πάντα. Ήταν θέλημα Θεού, αλλά να γράφω δεν έμαθα».

Πηγή: Ασκητές μέσα στον κόσμο, σελ. 336-338

ISBN: 978-960-89593-2-3, Άγιον Όρος 2008

Έκδοσις, Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Προδρομος», 630 88 Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής