Πῶς ἐννόῶ τή βασιλεία τόῦ Θεοῦ; (Βίττης Εὐσέβιος Ἀρχιμανδρίτης)

Θάρρῶ πῶς ἡ βασιλεία τόῦ Θεοῦ ἔἶναι κυρίως μία ἐσωτερική κατάσταση, εἷναι ἡ κυριαρχία τόῦ Θεοῦ στίς καρδιές μας. Ὃλές οἱ προσπάθειες νά ἐρμηνευθῆ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ σάν μία ἐξωτερική ἐπιβολή, ἀποτελοῦν μιά παραχάραξη τοῦ νοήματός της. Γιατί τότε θά μποροῦσε νά τήν ἐπιβάλη ὁ ἲδιος ὁ Θεός ἀναγκαστικά στούς ἀνθρώπους. Ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ σημαίνει μιά ἐναγώνια προσπάθεια τοῦ κάθε ἀνθρώπου νά ἀπαρνηθῆ τόν ἐαὐτό του ἀφήνοντάς τον στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδή ἐσωτερική εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γι αὐτό εἶναι βασιλεία δικαιοσύνης καί ἀγάπης καί ἀλήθειας.

Εἶναι ἡ ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν τοῦ πνεύματος πάνω στίς ἀξίες τοῦ σώματος. Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ τελική καί τελειωτική ἀναγνώριση τοῦ ἐγωϊστῆ ἀνθρώπου, ὃτι δέν εἶναι ἱκανός μόνος του νά ἐπιτύχη τίποτε καί προσκαλεῖ τό Θεό νά ρυθμίσῃ “ἐν λευκῶ” τά τῆς τύχῃς του. Εἶναι ἡ ἐκθρόνιση, αὐτοπροαίρετη καί αὐτόβουλη βέβαια, τοῦ ἐγώ ἀπό τό θρόνο τοῦ καί ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Θεοῦ μέ ἀπόλυτα κυριαρχικά δικαιώματα στήν ὕπαρξή μας καί μέσα της καί ἒξω της, στήν ἐξωτερική της δραστηριότητα καί προσπάθεια.

Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ζήτημα πίστεως. Ἂν δέν πιστεύω σέ Θεό δέν τίθεται ζήτημα ἐρχομοῦ τῆς βασιλείας του. Ἂν ὃμως, πιστεύω, τότε ὁ ἐρχομός της εἶναι ζἠτημα πίστεως. Ζήτημα πίστεως καί ὡς πρός τήν ἐπικράτησή της στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Δέν θά εἶχε νόημα νά μᾶς λέει ὁ Κύριος νά ἐπαναλαμβάνουμε τό, “ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου”, ἂν αὐτό δέν ἦτάν πραγματοποιήσιμο. Γιατί νά μᾶς ἐμπνεύση μιά τέτοια αὐταπάτη καί ψευδαίσθηση; Ἀδύνατο καί ἀπαράδεκτο τοῦτο. Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα στή σφαῖρα τῆς πίστεως ἀποτελεῖ μιά λογική ἀναγκαιότητα.Ἐκεῖνο στό ὁποῖο πέφτω ἒξω, καί πιθανόν καί ἂλλοι συνάνθρωποί μου, εἶναι τό ὑποκειμενικό μέτρο ποῦ χρησιμοποιῶ ὡς πρός τό χρόνο. Βιάζομαι νά ἒλθῃ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ποθῶ νά γίνῃ τώρα πραγματικότητα.

Καί αὐτό ὀφείλεται στή διάθεσή μου νά ζήσω κι ἐγώ τήν ὂμορφη αὐτή πραγματικότητα καί στίς ἐξωτερικές τις ἐκδηλώσεις καί στήν ἐξωτερική της μορφή. Χρησιμοποιῶ τό μέτρο τοῦ χρόνου ποῦ μ’αὐτό μέτρῶ τήν περιωρισμένη μου ζωή. Μοῦ λείπει ὃμως ἓνα στοιχεῖο. Τό στοιχεῖο τῆς θυσίας καί τῆς ἀδιάκοπης προσευχῆς γιά νά δημιουργηθοῦν οἱ εὐνοϊκοί ὃροι τῆς πραγματοποίησής της. Κατά βάθος σκέπτομαι τόν ἑαὐτό μου καί ὂχι τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ὃταν ἐπικρατήση ἡ βασιλεία του. Γι’ αὐτό καί μέ πικραίνει ἡ ἀργοπορία τῆς ἐγκαθίδρυσής της.

Πηγή: agiazoni.gr