Περί υποψιών

Δεν πρέπει να κατακρίνουμε στηριγμένοι σε υποψίες, ούτε καν να πιστεύουμε σε αυτές.

Α. Του Αγίου Μαξίμου.

Εκείνος που περιεργάζεται τις αμαρτίες των άλλων ή από κάποια υποψία κατακρίνει τον αδελφό του, δεν έβαλε ακόμη αρχή μετανοίας, ούτε ερευνά να γνωρίσει αληθινά τις δικές του αμαρτίες, που είναι βαρύτερες από πολλούς τόνους μολύβι, ούτε κατάλαβε από τι γίνεται ο άνθρωπος σκληρόκαρδος, τέτοιος που να αγαπά τα μάταια και να θέλει το ψέμα. Γι’ αυτό σαν ανόητος και σαν να βαδίζει στο σκοτάδι αφήνει τις δικές του αμαρτίες και φέρνει στο νου του τις αμαρτίες των άλλων- είτε πραγματικές είτε φανταστικές, σύμφωνα με τις υποψίες του.

Β. Από το Γεροντικό.

Είπε ο αββάς Ποιμήν: « Η Γραφή λέει· « Αυτά που είδαν τα μάτια σου, γι’ αυτά να δίνεις μαρτυρία». Εγώ όμως σας λέω ότι, και αν πιάσετε με τα χέρια σας, μη δώσετε μαρτυρία. Γιατί κάποιος αδελφός γελάστηκε σε κάτι τέτοιο. Είχε δηλαδή… κακές υπόνοιες για τον αδελφό του και μια φορά, που τον είδε τάχα να αμαρτάνει με γυναίκα, ταράχτηκε και αναστατώθηκε φοβερά. Πήγε λοιπόν και τους σκούντηξε με το πόδι λέγοντας· «Σταματήστε επιτέλους, ως πότε;…» Και να, αποδείχτηκαν δεμάτια σιτάρι, το ένα επάνω στο άλλο! Γι’ αυτό σας είπα ότι, και αν πιάσετε με τα χέρια σας, μη βιάζεστε να ελέγχετε».