Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους & Αρδαμερίου Νικόδημος (7/9/1931 – 16/09/2012)

αρχιμ. Χρσοστόμου Μαϊδώνη, Πρωτοσυγκέλλου

Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους & Αρδαμερίου

 

Α. Ο ΠΡΟΝΑΟΣ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

 α) Καταγωγή. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κυρός Νικόδημος (κατά κόσμον Νικόλαος Αναγνώστου) γεννήθηκε στο Λισβόρι της Λέσβου την 7ην Σεπτεμβρίου του έτους 1931, από την ιερατική οικογένεια του π. Ευστρατίου πρεσβυτέρου και Ευστρατίας πρεσβυτέρας.

Τα παιδικά του χρόνια στη Ευαγγελίστρια του Παλαιοχωρίου Πλωμαρίου Λέσβου, όπου ήταν εφημέριος ο πατέρας του ιερεύς, έβαλαν σφραγίδα σ’ όλη τη ζωή του. Εκεί μπολιάστηκε με την ιερωσυνη, την οποία αγάπησε έφ’ όρου ζωής. Πότε ξελειτουργά τον παπα-Στρατή και πότε παίζει τα ιερατικά παιχνίδια στην αυλή της Εκκλησίας.

Κάποια βράδια θα του έμειναν αξέχαστα, όταν έβαζε τα ορφανά ο παπα-Στρατής γονατιστά στο νάρθηκα της Βαγγελίστρας να λένε τους χαιρετισμούς. Έτσι από τότε στον τόπο της μητέρας που δεν γνώρισε, έβαλε την Μητέρα Παναγία.

Έτσι παρηγορούσε τους ιερείς του, «είμαι παπαδοπαίδι, ξέρω τι τραβά μια ιερατική οικογένεια. Σας καταλαβαίνω, σας νιώθω». Όταν απαιτούσε την τελειότητα από τους ιερείς του, είχε μπροστά του τον πατέρα του παπα-Στρατή, και την τελειότητα την εντόπιζε στη λειτουργική ζωή του έφημερίου, που πρωί-βράδυ πρέπει να βρίσκεται στην Εκκλησία του με το πετραχήλι και νά ιερουργεί το μυστήριο της Εκκλησίας.

β) Σπουδές στη Χάλκη. Ένας δεύτερος και καθοριστικός σταθμός στην μέχρι σήμερα πορεία του στάθηκε «ο λόφος της Ελπίδος», εκεί στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης μέσα στο κλίμα της Αγίας και Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Μόλις έφθασε από τη Μυτιλήνη στην Κωνσταντινούπολη, φάνηκε μέσα απ’ την Ανατολή η Εκκλησία του Γένους, η Αγία Σοφία. Θρύλος και θαυμασμός στην καρδιά του νεαρού Νικολάου. Πόθος και λαχτάρα να προσκυνήσει τό σύμβολο του Γένους, την Μεγάλη Εκκλησία. Αυτό το βίωμα έγινε καημός και έγινε σπαραξικάρδιο επιφώνημα «Αχ Ανατολή» στο αγαπημένο του τραγούδι «στου Βοσπόρου τ’ αγιονέρια». Η Ανατολή γεμάτη φως, ελληνορθόδοξη παράδοση, Ρωμιοσύνη, αλλά και γεμάτη πόνο και μαρτύριο.

γ) Η χειροτονία του. Μετά την ολοκλήρωση των Θεολογικών σπουδών του, ο αείμνηστος Σχολάρχης Ικονίου Ιάκωβος, τον οδηγεί στο Ιερό θυσιαστήριο και του ενχειρίζει την Αγία Ιερωσύνη. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1955 διάκονος και στις 24 πρεσβύτερος.

Ο Σεπτέμβριος του 1955, άλλη μια ματωμένη σελίδα του Ελληνισμού της Πόλης. Η καταστροφή του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Οι Τούρκοι ανέβηκαν πάνω στη Θεολογική Σχολή. Κατέστρεψαν, έκαψαν και όπως μας έλεγε «αν έβρισκαν μπροστά, τους άνθρωπο θα τον μασούσαν από την λύσσα». Ενώ οι σπουδαστές με το Σχολάρχη ήταν κρυμμένοι στην οροφή της Σχολής. Τέτοια γεγονότα ήταν εύκολο να τά λησμονήσει;

Έτσι μέσα σε διωγμούς και μαρτύρια έγινε το ξεκίνημα της Ιερωσύνης του.

Κατά την χειροτονία του μετονομάσθηκε Νικόδημος. Και ήταν ο πρώτος που ελάμβανε το όνομα του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου. Αυτή ήταν η εντολή του αειμνήστου Πατριάρχου Αθηναγόρου. Ο πρώτος που θα χειροτονείτο να ονομαζόταν Νικόδημος. Τότε είχε αναγνωρισθεί ως Άγιος, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ήθελε να λάβει το όνομα του Ιερού Χρυστόμου, τον οποίον είχε ίνδαλμα. Έκανε υπακοή, έλαβε και ετίμησε το όνομα του Αγίου Νικοδήμου.

δ) Το Πατριαρχείο. Εκεί στην τροφό Θεολογική σχολή συνδέθηκε μια για πάντα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Από τότε η αγάπη, ο σεβασμός και η αφοσίωση εκφράσθηκαν σε τέλειο βαθμό. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο μάρτυρας. Και η προσευχή του διαπρύσια «υπέρ τον ιερού κλήρου και του ευσεβούς λαού της βασιλευούσης», για τους λίγους των ελάχιστων που έμειναν στην Βασιλεύουσα για να φυλάνε τις Θερμοπύλες του Γένους.

ε) Η Ιερατική του πορεία

• Μάλτα 1-1-1955 μέχρι 31-5-1958. Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Μελίτης.

• Μεγάλη Βρετανία 1-6-1958 μέχρι 31-7-1959. Εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αποστόλου Ανδρέου Μπέρμιγχαμ. Στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ μετεκπαιδεύεται στην Καινή Διαθήκη.

• Μυτιλήνη 27-7-1959 μέχρι 31-12-1976. Προσκλήθηκε από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης κυρό Ιάκωβο στην Μητρόπολη Μυτιλήνης, όπου 18 χρόνια υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος, εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης, αδελφός της Ιερας Μονής Υψηλού. Ήταν ο πρώτος διευθυντής του Οικοτροφείο Αριστούχων μαθητών 1961-1976 και στην περίοδο που ήταν διευθυντής φιλοξενήθηκαν στο οικοτροφείο 605 μαθητές. Επίσης υπηρέτησε ως περιοδεύων Ιεροκήρυκας στις Ενορίες, συμπαραστάτης των ιεροσπουδαστών, καθοδηγητής στην ιερωσύνη, οργανωτής της Κατασκήνωσης Ιεροσπουδαστών.

Η έλευσή του στην Μυτιλήνη συμπίπτει με την αποκάλυψη των νεοφανών Νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στη Θερμή. Ο Νικόδημος, ως Πρωτοσύγκελλος, συμπαρίσταται και αναλαμβάνει Πρόεδρος ανεγέρσεως της Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ. Ήταν αυτόπτης μάρτυς της ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων των Νεομαρτύρων.

• Μονή Βλατάδων 1-1-1977 μέχρι 28-2-1980. Οργανώνει την Αδελφότητα. Αντιπρόεδρος του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών. Διδάσκει Ποιμαντική και Λειτουργική στη Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσ/νίκης.

• Άγιος Νικόλαος Αχαρνών 1-3-1980 μέχρι 27-3- 1981.

στ) Η εκλογή του σε Μητροπολίτη. Μητροπολίτης στη Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου εκλέχθηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 27 Μαρτίου 1981. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 29 Μαρτίου 1981 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αχαρνών υπό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ και δώδεκα άλλων αρχιερέων.

Η ενθρόνισή του στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου έγινε στις 16 Απριλίου 1981, με παρουσία του Αντιπροέδρου της Ιεράς Συνόδου αειμνήστου Μητροπολίτου Μυτιλήνης κ. Ιακώβου, του Τοποτηρητού της Ιεράς Μητροπόλεως αειμνήστου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Κωνσταντίνου, του αειμνήστου Σχολάρχου και Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Χάλκης Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως κ. Μαξίμου και δώδεκα άλλων Αρχιερέων, των Αρχών του τόπου και πλήθους λαού.

Β. Ο ΚΥΡΙΩΣ ΝΑΟΣ

 

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

 

Ο Μητροπολίτης Νικόδημος ήταν ο Μητροπολίτης των έργων.

1. Το πρώτο έργο του ήταν η αποκατάσταση της κλονισμένης εμπιστοσύνης του λαού προς την Εκκλησία. Αυτό το κατάφερε με ένα έξουθενωτικό πρόγραμμα πνευματικής έργασίας μέρα-νύχτα. Υπέφερε από την αγωνία για την πορεία της Μητροπόλεώς του. Ένας Αγιορείτης ιερομόναχος είπε: «πρώτη φορά είδα Δεσπότη με τόση πίστη και τόση αγωνία για το ποίμνιό του».

2. Αναβάθμισε τις σχέσεις της Μητροπόλεως με το Άγιον Όρος. Πολλές φορές το χρόνο προσκαλείτο να προστεί σε πανηγύρεις Ιερών Μονών, Σκητών και Κελλιών. Τέλεσε 17 χειροτονίες στο Άγιον Όρος. Ιερομόναχοι με πρόσκλησή του επισκέπτονταν τις ενορίες της Μητροπόλεως, όπου κήρυτταν και εξομολογούσαν. Πολλά Αγία Λείψανα ήρχοντο στις ενορίες για αγιασμό των πιστών. Επανήλθε το έθιμο της εξόδου του Τιμίου Σταυρού από τη Μονή Ξηροποτάμου στα Πετροκέρασα την Κυριακή των Βαΐων. Πολλές φορές ήλθε η κάρα του Αγίου Στεφάνου από τη Μονή Ξενοφώντος στον εορτάζοντα Ναό Αγ. Στεφάνου στην Αρναία. Το αποκορύφωμα ήταν η έξοδος για πρώτη φορά μετά από χίλια χρόνια της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας από τη Μονή Ξενοφώντος στην Ουρανούπολη το 1998.

3. Ανέδειξε και τίμησε τους 21 Αγίους της Μητροπόλεως. Ο Μητροπολίτης Νικόδημος είχε την ευλογία να αναδείξει και να τιμήσει τους 21 Αγίους της Μητροπόλεως. Απ’ αυτούς μόνο ο Απ. Παύλος, ο Άγιος Μητροφάνης και η Αγία Ακυλίνα ετιμώντο. Οι υπόλοιποι ήταν σε αφάνεια. Το 1988 μάλιστα αφιερώθηκε το έτος στην τιμή των Τοπικών Αγίων και από τότε τιμούνται συστηματικά. Ορίσθηκε η ημέρα μνήμης. Αγιογραφήθηκαν οι εικόνες τους και συνετάχθησαν οι ιερές Ακολουθίες τους. Στις πανηγύρεις τους προΐστατο πάντοτε ο ίδιος ο μακαριστός Μητροπολίτης. Την Κυριακή μετά των Αγίων Πάντων καθιερώθηκε να τιμάται η Σύναξή τους.

Το δε Απολυτίκιό τους καθιερώθηκε να ψάλλεται σε κάθε Θ. Λειτουργία σε όλους τους Ναούς.

4. Οργάνωσε την Μητρόπολη.

• Διόρισε Πρωτοσύγκελλο, Γενικό Αρχιερατικό. Διαίρεσε τη Μητρόπολη σε επτά (7) Αρχιερατικές Επιτροπές με τους Αρχιερατικούς Επιτρόπους, που ήταν οι συνεργάτες στο έργο της διοίκησης. Στελέχωσε τα Γραφεία με τρεις (3) μονίμους υπαλλήλους.

• Ανήγειρε λαμπρό Μητροπολιτικό Μέγαρο, που περιλαμβάνει Επισκοπική κατοικία, Γραφεία, Αίθουσα Αποστολικης Διακονίας.

• Χειροτόνησε 88 νέους κληρικούς.

• Ανήγειρε τον καταστραφέντα εκ της πυρκαϊάς Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Στεφάνου εντός 16 μηνών. Καταστράφηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2005. Τα Θυρανοίξια του νέου Ναού τελέσθηκαν 24 Δεκεμβρίου 2006. Τα εγκαίνια τελέσθηκαν από τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο στις 5 Σεπτεμβρίου 2010.

• Οργάνωσε 6 νέες Ενορίες. 1. Αγίων Αναργύρων Αρναίας, 2. Αγίου Νικολάου Ιερισσού, 3. Αγίας Ακυλίνης Ζαγκλιβερίου, 4. Αγίου Αυξεντίου Κάτω Σταυρού, 5. Λουτρόπολης Νέας Απολλωνίας. 6. Οι δύο Ναοί της Γαλάτιστας Παναγία και Άγιος Γεώργιος εγιναν ανεξάρτητες Ενορίες.

• Θεμελίωσε 5 νέους Ενοριακούς Ναούς. 1. Αγίου Νικολάου Ιερισσού, 2. Αγίας Ακυλίνης Ζαγκλιβερίου, 3. Αγίου Αυξεντίου, Κάτω Σταυρού, 4. Τίμιου Σταυρού Άνω Σταυρού 5.Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Γοματίου.

• Ανήγειρε δεκάδες Παρεκκλήσια. Τα πιο σημαντικά 1. Αγίου Μητροφάνους Στρατονίκης, 2. Αγίας Χάϊδως Στανού, 3. Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής Γαβριάδια Ιερισσού, 4. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ξηροποτάμου Ιερισσού, 5. Παναγίας Ακαθίστου Αρναίας, 6. Ζωοδόχου Πηγής Σαρακήνας 7. Αγίου Νικολάου Βουνού Στρατονίκης, 8. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Σταγείρων, 9. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Αγίου Προδρόμου, 10. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Βαρβάρας, 11. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Ζαγκλιβερίου, 12. Αγίου Τριανταφύλλου Μοδίου.

• Κτίσθηκαν Αίθουσες-πνευματικά Κέντρα σε Αρναία, Στανό, Μεγάλη Παναγία, Βαρβάρα, Στάγειρα, Στρατονίκη, Στρατώνι, Παναγία Ιερισσού, Ουρανούπολη, Παλαιόχωρα, Παλαιόκαστρο, Παναγία Γαλάτιστας, Άγιος Γεώργιος Γαλάτιστας, Περιστερά, Λειβάδι, Πετροκέρασα, Αγίου Γεωργίου Ζαγκλιβέρι, Αδάμ, Δουμιτιά, Νέα Καλλίνδοια, Κρήμνη, Μαραθούσα, Μελισσουργό, Νέα Απολλωνία, Ν. Μάδυτο, Μόδι, Αγίας Παρασκευή Κάτω Σταυρού, Άνω Σταυρό.

• Επί της ποιμαντορίας του ανακαινίσθησαν όλοι οι Ενοριακοί Ναοί. Αγιογραφήθησαν οι Ναοί: Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Στεφάνου Αρναίας (πριν την καταστροφή), Προσκυνήματος Μ. Παναγίας, Αγίου Βασιλείου Μ. Παναγίας, Ταξιαρχών Παλαιοχωρίου, Παναγίας Γαλάτιστας, Αγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, Αγίου Γεωργίου Νεοχωρίου, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ίερισσού, Αγίου Νικολάου Ιερισσού, Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγίου Προδρόμου, Αγίου Γεωργίου Παλαιοχώρας, Αγίου Γεωργίου Μαραθούσας, Ζωοδόχου Πηγής Νέων Καλλινδοίων, Γενεσίου Θεοτόκου Σταγείρων, Αγίου Μητροφάνους Στρατονίκης, Άγιας Κυριακής Ολυμπιάδος, Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Γοματίου, Αγίων Κων/νου και Ελένης Ουρανουπόλεως, Αγίας Βαρβάρας Στρατωνίου, Αγίας Παρασκευής Δουμπιών, Αγίου Παύλου Ν. Απολλωνίας, Ναός Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά Αιτωλού, Καθολικό Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Θεοτόκου Ολυμπιάδος.

• Εφημεριακοί Οίκοι κτίσθηκαν σε: Βαρβάρα, Στάγειρα, Παναγία Ιερισσού, Αμμουλιανή, Παλαιόχωρα, Ριζά, Γεροπλάτανο, Παλαιόκαστρο, Περιστερά, Λειβάδι, Πετροκέρασα, Σανά, Σαρακήνα, Αγία Ακυλίνα Ζαγκλιβέρι, Αδάμ, Δουμπιά, Πλατανοχώρι, Κρήμνη, Μαραθούσα, Μελισσουργό, Ν. Απολλωνία, Απολλωνία, Μόδι, Περιστερώνα, Αγία Παρασκευή Κ. Σταυρό, Άνω Σταυρό.

• Διοργάνωσε και ανέδειξε τα Ιερά Προσκυνήματα. 1. Το Ιερό Προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας. Διορίσθηκε μόνιμος εφημέριος που τελεί όλες τις ιερές Ακολουθίες. Οικοδόμησε Επισκοπείο και εφημεριακή κατοικία. Ανακαίνισε και επεξέτεινε τον ξενώνα για την λειτουργία των Εκκλησιαστικών Κατασκηνώσεων. 2. Το Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Μαρίνας Μοδιού. Διόρισε μόνιμο εφημέριο, που τελεί όλες τις ιερές Ακολουθίες.

• Ίδρυσε 4 νέα Μοναστήρια. 1. Ανδρικό Αγίου Χριστοφόρου. 2. Γυναικεία Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ολυμπιάδος. 3. Γυναικεία Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αρναίας. 4. Γυναικείο Ησυχαστήριο Παναγία Φοβερά Προστασία Μ. Παναγίας.

• Ίδρυσε το Αγάπιο Ίδρυμα Γαλάτιστας. Περιλαμβάνει πνευματικό Κέντρο, αίθουσες συγκεντρώσεων, εργαστήριο συντήρησης κειμηλίων, Σχολή Αγιογραφίας.

β) Οργάνωση του Πνευματικού έργου

1.Θειο κήρυγμα

• Διόρισε 8 νέους Ιεροκήρυκες.

• Καθιέρωσε Μηνιαίες Ιερατικές Συνάξεις.

• Συνέτασσε Γραπτόν Θείο κήρυγμα κατά τις Κυριακές.

• Κυκλοφόρησε την εφημερίδα «ΜΑΡΤΥΡΙΑ».

• Εξέδωσε 17 τόμους των Εγκυκλίων με την ονομασία «ΜΑΡΤΥΡΙΑ».

• Εξέδιδε κάθε χρόνο το Ημερολόγιον της Μητροπόλεως.

• Ίδρυσε τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «ΜΑΡΤΥΡΙΑ».

• Καθιέρωσε σε όλες τις Ενορίες μετά από τον Παρακλητικό Κανόνα της Θεοτόκου να γίνονται Εβδομαδιαία απογευματινά κηρύγματα.

2.Εξομολόγηση

• Χειροθέτησε 46 νέους Πνευματικούς.

• Προσκάλεσε Αγιορείτες Πνευματικούς.

3.Νεανικό έργο

• Επέμεινε στην οργάνωση Κατηχητικών Σχολείων

• Ίδρυσε την Κατασκήνωση Μ. Παναγίας. Λειτούργησαν 29 κατασκηνωτικές περίοδοι, όπου φιλόξενήθηκαν δωρεάν 7.000 παιδιά, νέοι και φοιτητές.

• Καθιέρωσε τη Σύναξη Εφήβων με την συμμετοχή των μαθητών των 20 Γυμνασίων και Λυκείων της Μητροπόλεως.

• Ήταν επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου Ορθοδόξων Νέων «Αγία Νεομάρτυς Ακυλίνα Ζαγκλιβερινή».

• Οργανώθηκαν 23 Γιορτές Νεολαίας στο τέλος των Κατηχητικών Προγραμμάτων.

γ) Φιλανθρωπικό έργο

• Οργάνωσε το Γενικό Φιλόπτωχο ταμείο

• Ανήγειρε το Ίδρυμα Αγάπης-Στέγη γερόντων

Θεμελιώθηκε το 1986, λειτούργησε το 1995.

Φιλοξενήθηκαν 150 γέροντες.

• Ήταν επίτιμος Πρόεδρος της Πρωτοβουλίας Γονέων για θέματα οικογενείας και αιρέσεων.

δ) Εκκλησιαστικές Τέχνες

• Προώθησε τη διάδοση της Βυζαντινής Μουσικής με την ίδρυση του Συνδέσμου Ιεροψαλτών της Μητροπόλεως.

• Οργάνωσε τη Σχολή Αγιογραφίας, με 15 παραρτήματα, όπου φοίτησαν 700 μαθητές.

• Ίδρυσε το Εργαστήριο συντήρτησης κειμηλίων στο Αγάπιο Ίδρυμα στη Γαλάτιστα.

Γ. Ο ΑΜΒΩΝΑΣ

 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

 

• Γνήσιο Εκκλησιαστικό πνεύμα

Διακρινόταν για το γνήσιο εκλησιαστικό φρόνημά του και την αφοσίωσή του στη μαρτυρική Εκκλησία. Δίδαξε την αγάπη προς την Εκκλησία και μόρφωσε τους πιστούς με γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα.

• Η αγάπη του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ευλαβείτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον μάρτυρα Οικουμενικό Πατριάρχη. Μετά δακρύων συνεχώς μιλούσε για την Πόλη του Γένους και εδέετο «υπέρ του ευσεβούς κλήρου και του λαού της Βασιλευούσης Πόλεως». Μας πότισε με την αγάπη προς τον μαρτυρικό Οικουμενικό Πατριάρχη και την μαρτυρική Εκκλησία της Κων/πόλεως.

• Η καλοσύνη του

Κατά την υποδοχή του στην πλατεία της Αρναίας, είπε: «δώστε μου την αγάπη σας και πάρτε την καρδιά μου». Κυριολεκτικά, έδωσε την καρδιά του. Μια καρδιά μεγάλη, που χωρούσε όλους, γεμάτη καλοσύνη και ευεργεσία. Μια καρδιά γεμάτη αγωνία για το ποίμνιό του.

• Θεοτοκόφιλος

Αγαπούσε και σεβόταν πολύ την Παναγία. Ενέπνευσε στους χριστιανούς του τον σεβασμό και την αγάπη προς την Κυρία Θεοτόκο. Συχνά προέτρεπε τους πιστούς, να ευλαβούνται την Παναγία και καθημερινά, να διαβάζουν τους χαιρετισμούς της. Μοναδικό είναι το βιβλίο του «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», όπου υπομνηματίζει όλους τους λόγους της Θεοτόκου στην Καινή Διαθήκη.

• Η αγάπη στη λειτουργική ζωή

Αγαπούσε την Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και προ πάντων τη Θεία Λειτουργία, την οποία τελούσε τακτικά. Τελούσε με μεγαλοπρέπεια και τάξη τις Ακολουθίες. Με την βροντερή φωνή του έψαλλε τους ύμνους με το καθαρό Βυζαντινό ύφος.

• Η χαρμολύπη του Σταυρού

Ζούσε τη χαρμολύπη του Σταυρού. Ζούσε το μυστήριο του Σταυρού. Τόνιζε συχνά «ο Σταυρός οδηγεί στην Ανάσταση». Αυτή την σταυροαναστάσιμη πορεία δίδαξε με τα βιβλία, το λόγο και την ζωή σου. Είναι μοναδικό το βιβλίο του η «ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ».

• Ερμηνευτής της Αποκάλυψης του Ιωάννου

Μετά τις σπουδές του στην Αγγλία ασχολήθηκε με την ερμνηνεία της Αποκαλύψεως του Ιωάννου. Κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΧΩΡΙΑ».

Τα τελευταία χρόνια ερμήνευσε την Αποκάλυψη στις Ιερατικές Συνάξεις και συνέγραψε 7 βιβλία στα οποία προσεγγίζει ερμηνευτικά την Αποκάλυψη.

Δ. ΤΑ ΑΓΙΑ TΩN ΑΓΙΩΝ

 

Η ΚΟΙΜΗΣΗ

 

Είσηλθε στα Αγία των Αγίων εν ουρανοίς στις 16 Σεπτεμβρίου 2012 «των Αγίων λειτουργός και της Σκηνής της αληθινής, ήν έπηξεν ο Κύριος και ούκ άνθρωπος» (Εβρ.8,2).

Εμείς «οι περιλειπόμενοι» κλαίμε, θρηνούμε και οδυρόμαστε για την απώλεια τέτοιου πνευματικού πατέρα και προστάτη.

Πονούμε και δακρύζουμε για τον αποχωρισμό.

Χαιρόμαστε όμως, διότι αποκτήσαμε πρέσβυ προς τον Θεό. Καυχώμαστε γιατί είχαμε έναν τέτοιο πατέρα, Επίσκοπο, Γέροντα.

Θα θυμόμαστε και θα ζούμε με την ανάμνηση των ευεργεσιών του.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 

Άπλωσε τα χέρια σου Δέσποτα και ευλόγησέ μας. Και η ευλογία σου ας μείνει σ’ αυτό το λαό, στα πνευματικά σου τέκνα που απορφανισμένα σε αποχαιρετούν.

Ευλόγησέ μας για να συνεχίσου με να λειτουργούμε και να καρποφορούμε μέσα στην «Αγιωτάτη μαρτυρική Εκκλησία μας».

Γέροντα,

«Καιρός του ποιήσαι τώ Κυρίω.

Εύξαι υπέρ ημών Δέσποτα.

Μνήσθητι ημών Δέσποτα.

Της Αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.».