Πεμπτουσία

Ο χαρισματούχος, Αγιορείτης, Ρώσος, Ιερομόναχος, παπα-Τύχων (1884-1968). Κάποτε που είχα πάει να εξομολογηθώ και να του αφήσω λίγα τρόφιμα, συνέβη το εξής. Αφού εξομολογήθηκα και μου έδωσε τις τελευταίες συμβουλές, ξεκίνησα να φύγω. Είχε συνήθεια να με ξεπροβοδίζη λίγα βήματα έξω απ’ το καλύβι του. Εκείνη την ημέρα όμως είχε πάρει μια ιδιαίτερη στάση. Είχε στα χέρια του τον σταυρό και συνέχεια μ’ ευλογούσε. Περπατούσα το μονοπάτι και τον έβλεπα να συνεχίζη να μ’ ευλογή. Λίγο μόλις τον άφησαν τα μάτια μου και δεν φαινόταν από εκεί το καλύβι του, πέφτω σ’ έναν κυνηγό που είχε στραμένη την κάνη του όπλου του πάνω μου και το χέρι του στη σκανδάλη. Μ’ ένα επιφώνημα που ασυναίσθητα έβγαλα, με είδε ο κυνηγός, και έπεσε κάτω ξερός από τον τρόμο ...

Να κάνεις κάπου - κάπου διακοπή στη δουλειά σου για να λες την ευχή. Η σωματική κούραση - χωρίς μέτρο - αγριεύει τον άνθρωπο. Και το πιο ήρεμο άλογο, αν το κουράσεις υπέρβαρα κλωτσάει. Όταν έχουμε μέριμνα δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη τού Θεού. Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Όταν ο Κύριος σε φωτίσει, τότε η ψυχή σου θα Τον αισθανθεί, θα αισθανθεί πως την συγχώρησε και την αγαπάει. Θα το μάθεις με την πείρα σου, και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μαρτυρεί στην ψυχή τη σωτηρία, και θα θέλεις τότε να διακηρύσσεις σ’ όλο τον κόσμο: "Πόσο πολύ μας αγαπάει ο Κύριος!". Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Restraint is a great force and imperishable riches. It’s the foundation of all the virtues and is the first to prepare souls in the exercise of them. It is the guide of prudence, undermines the passions of the body and calms impulses, cleansing the mind and pacifying the heart.

Τον Θεό να τον τιμάς όχι με υλικά πράγματα και επιφανειακές εκδηλώσεις, αλλά με την ευγνωμοσύνη, την προσευχή, την πίστη. Διότι ο Θεός  δεν τιμάται παρά μόνο “εν πνεύματι και αληθεία ”. Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ

Παρακλητικός Κανόνας ή Παράκληση είναι ψαλμοί (ποιήματα) της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι ψαλμοί αυτοί είναι προσαρτημένοι στις ακολουθίες του Εσπερινού ή μπορεί να είναι και αυτόνομος. Ο Παρακλητικοί κανόνες ψάλλονται σε διάφορες περιστάσεις ανάγκης και θλίψης των Χριστιανών σε Ναούς, σπίτια, νοσοκομεία κτλ., εις ίασιν ψυχών και σωμάτων. Πηγή: ιστοσελίδα Ι. Μ. Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης. Ο παρακλητικός κανών έχει περιεχόμενο παρακλητικό, ικετευτικό και απευθύνεται: στον Χριστό, τη Θεοτόκο, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, σε πολλούς Αγίους. Κανών στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ίσια βέργα που χρησιμοποιείται για να κρατά κάτι σε ευθεία. Οι αρχαιότεροι Παρακλητικοί Κανόνες που σώζεται είναι ο Μικρός (ποίημα του Μοναχού Θεοστήρικτου ή του Θεοφάνη του Ομολογητή 9ος αιώνας) και ο Μεγάλος Παρακλητικός (ποίημα του Αυτοκράτορα Θεοδώρου Δούκα Λάσκαρη 13ος αιώνας) της ...

Κανείς να μην μπει στον ιερό χώρο του ναού, έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους. Αλλά αφού τ’ αφήσουμε όλα αυτά έξω, στις πύλες του ναού, τότε ας περάσουμε μέσα. Γιατί ερχόμαστε στα ανάκτορα των ουρανών, πατάμε σε τόπους που αστράφτουν. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης (1878-1920). Λίγα λόγια για τον ξεχωριστό αυτό άνθρωπο θύμα του εθνικού διχασμού! Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης (1878-1920) αποτελεί μια ιδιαίτερη και αντιφατική φυσιογνωμία στην ελληνική πνευματική και πολιτική ζωή των αρχών του 20ού αιώνα. Λογοτέχνης, διανοούμενος, διπλωμάτης και βουλευτής, συνέβαλε καθοριστικά στον Μακεδονικό Αγώνα. Ρομαντικός εθνικιστής, όπως τον αποκάλεσαν, ιδρυτής όμως και της «Οργάνωσης Κωνσταντινουπόλεως» και αντίπαλος του Ελευθερίου Βενιζέλου, και παράλληλα ένας «ιδιότυπος σοσιαλιστής» με πρότυπό του τον ελληνικό κοινοτισμό, υπήρξε δημοτικιστής και συνιδρυτής του προοδευτικού «Εκπαιδευτικού Ομίλου» των Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Δημήτρη Γληνού και Αλέξανδρου Δελμούζου. Έζησε δύο θυελλώδεις έρωτες με τις μεγάλες κυρίες της ελληνικής πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής Πηνελόπη Δέλτα και Μαρίκα Κοτοπούλη και συνέβαλε ιδιαίτερα στην πνευματική τους ωρίμανση. Ο ΙΔΑΣ, όπως υπέγραφε τα έργα του, αποτέλεσε τραγικό θύμα ...

Η ψυχή του ανθρώπου είναι μια ελεύθερη δύναμη. Μπορεί να γίνει δύναμη είτε του καλού είτε του κακού, ανάλογα με την κατεύθυνση που εσύ της δίνεις. Κύριε, δυνάμωσε την αδύναμη ψυχή μου στην απόκτηση κάθε αρετής, στερέωσε την απρόθυμη για κάθε καλό καρδιά μου στην ασάλευτη πέτρα των εντολών σου. Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

It’s sad, but there are Christians today who simply don’t know what it means to believe in Christ. Instead, they have a confused notion about faith in Him, the One and Only Savior and God. They say: – Why do you Orthodox insist that you alone have the truth? – Why is it, supposedly, only the Orthodox who’ll be saved? – There are so many good people among us: Muslims, Buddhists, Christians of other confessions and even atheists. – Is it right that you should want to send all of them to hell? *** This reasoning seems to be correct and absolutely logical. But is it? Let’s explain in simple language. Because it wouldn’t do for us to have confused ideas on such an important issue. Well, then. ...

From our own mistakes and ruination, our good God arranges something good to emerge. These days we’re lacking faith and also hard training.

Μια δεξιοτεχνική ερμηνεία των «Ανοιξανταρίων» σε ήχο πλ. α΄και μέλος Γ. Τσατσαρώνη από τον Άρχοντα Μαΐστορα Γρ. Νταραβάνογλου. Your browser does not support the audio element.

Γιατί χρειάζονται τα πρότυπα στη ζωή μας; Πολλοί άνθρωποι νιώθουν αυτόφωτοι και τόσο αυτάρκεις που υποστηρίζουν σθεναρά ότι δεν έχουν πρότυπα, ότι δεν τα χρειάζονται. Προσωπικά, είχα εξ απαλών ονύχων τα πρότυπά μου και ευγνωμονώ τον Θεό που κάποιοι άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο μου και αποτελούν τους οδοδείχτες στη ζωή μου, τους πνευματικούς καθοδηγητές μου, τους μέντορές μου. Στις πλείστες, όμως, των περιπτώσεων, οι νέοι άνθρωποι αγκιστρώνονται από αρνητικά πρότυπα-είδωλα, αστραφτερά, κίβδηλα, τα οποία μιμούνται δουλικά, χωρίς αυτοβουλία και αυτενέργεια. Συνήθως, στην εποχή του άκρατου ευδαιμονισμού και του αχαλίνωτου καταναλωτισμού, τα πρότυπα είναι υλιστικά, ευδαιμονιστικά. Είμαστε στην εποχή του έχειν, του φαίνεσθαι και όχι του είναι. Ο ευτυχισμένος καταναλωτής ταυτίζει το «είναι» με το «έχειν». Η επιβολή του lifestyle προκαλεί, βέβαια, ...

Ο Πέτρος Φαραντάκης, Δρ. Φιλοσοφίας – Εκπαιδευτικός, μιλάει στην Πεμπτουσία για την Θρησκεία και την Επιστήμη στη Νεοελληνική Διανόηση,

Τον καιρό που φανερωθήκανε οι Τούρκοι στη Μικρά Ασία ήτανε μια μικρή φυλή. Για να πληθύνουνε πιάσανε και αλλαξοπιστούσανε τους ντόπιους, που οι περισσότεροι ήτανε Έλληνες. Μ’ αυτόν τον διαβολικό τρόπο, που λένε πως τον σοφίστηκε ένα ιμάμης, γινήκανε ένα μεγάλο έθνος. Αλλά αυτός ο τεχνητός τρόπος για να πληθαίνουνε έπαψε κάποτε και πιάσανε πάλι να λιγοστεύουνε. Ο Γερμανός καθηγητής Krumbacher γράφει πως όσον καιρό η Τουρκία θρεφότανε από τους λαούς που είχε σκλαβώσει κι από τα πλούτη που ήτανε μαζεμένα επί αιώνες, μεγάλωνε και δυνάμωνε, ως που έγινε ο φόβος της Ευρώπης. Αλλά σαν περάσανε πια εκείνα τα ευτυχισμένα χρόνια άρχισε να πίνει το δικό της αίμα, που δεν μπαίνει στη θέση του με τίποτα. Μ’ όλο που είχανε ...

Υπάρχουν εκκλησιαστικοί όροι που, νομίζω, για το σημερινό άνθρωπο είναι ακατανόητοι. Όπως π.χ. «Βασιλεία Θεού». Ένας όρος που παραπέμπει σε κυριαρχία, εξουσία, επικράτηση. Γι’ αυτό, όταν λέμε «να επικρατήσει επί της γης η Βασιλεία του Θεού» ή «γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης», ενδεχομένως να εκλαμβάνεται ως ευχή να καταργηθούν οι Κυβερνήσεις και οι εξουσίες του κόσμου και να κυβερνήσει ο Θεός με δικούς Του ανθρώπους. Μια τέτοια προσμονή ξεκίνησε από αιρετικές δοξασίες, αλλά φαίνεται ότι και στον εκκλησιαστικό χώρο δεν εξέλειπε μέχρι σήμερα, όχι ως διδασκαλία της Εκκλησίας αλλά ως πεποίθηση κάποιων κληρικών ή λαϊκών που προσπαθούν να επηρεάσουν κόσμο. Είναι απαραίτητο, για να ζούμε την Αλήθεια της Εκκλησίας κι όχι ανθρωποκεντρικές ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε τα ...

Ο σύγχρονος μεταμοντέρνος άνθρωπος δεν γνωρίζει τί είναι ο άνθρωπος. Ζει, αλλά και προβάλλει το προσωπείο του ανθρώπου. Τί είναι προσωπείο; Προσωπείο είναι η μάσκα, που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα οι ηθοποιοί για να υποδύονται διάφορους ρόλους πάνω στην σκηνή, στο θέατρο. Άρα το προσωπείο δεν είναι κάτι αληθινό, είναι ψεύτικο, είναι μία εικονική πραγματικότητα, για να μιλήσουμε με σύγχρονη ορολογία της πληροφορικής. Πρέπει να πετάξουμε αυτό το ψεύτικο και να ενδυθούμε το αληθινό, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το πρόσωπο. Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) έζησε και ήταν γέροντας στην καλύβη των Εισοδίων της Θεοτόκου (των Θεοφιλέων). Γι’ αυτόν οι παλαιότεροι πατέρες διηγούνται το εξής θαυμαστό περιστατικό: Σε πολύ γεροντική ηλικία πήρε το εργόχειρό του και πήγε στις Καρυές, όπου το διέθεσε και αγόρασε τα απαραίτητα. Αλλά γεροντάκι καθώς ήταν και σηκώνοντας φορτίο 40 κιλών, δεν μπόρεσε να φθάσει έγκαιρα στον αρσανά της Μονής του αγίου Παντελεήμονα (Ρωσσικής) και έχασε το πλοιάριο της συγκοινωνίας που – πρέπει να σημειωθεί – μόνο μια ημέρα το μήνα έκανε το δρομολόγιο προς τη Δάφνη και αντίστροφα. Τότε, βαθειά θλιμμένος, κάθησε στον αρσανά και έκλαιγε, σκεπτόμενος εκτός από το βαρύ φορτίο, τη γεροντική του ηλικία, την μεγάλη απόσταση και τον κίνδυνο που υπήρχε να τον σκοτώσουν ...

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαριά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή. Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως