Συναξαριακές Μορφές

Η Λήμνος είναι ένας μικρός τόπος, μακριά από το Αθηνοκεντρικό κράτος με έμφαση στην πρωτογενή παραγωγή που στην πρώτη μεταπολεμική δεκαετία προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Αγκάθι στην πυρωμένη από αγάπη καρδιά του Μητροπολίτου Διονυσίου, η φτώχεια. Ο ίδιος ή κατ' εντολήν του οι δύο βραχίονες του, ο π. Θεολόγος και ο π. Πολύκαρπος, επισκέπτονταν τους εμπερίστατους αδελφούς και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί άφηναν στις πόρτες τους τρόφιμα, φάρμακα ή τα τόσο αναγκαία κάρβουνα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βαρυχειμωνιά στην εσχατιά αυτή του Αιγαίου. Ο Μητροπολίτης Διονύσιος αποδεικνύεται με βάση τις μαρτυρίες όσων τον συναναστράφηκαν ένας ακούραστος διακονητής του πλησίον. Μετείχε στις χαρές και στις λύπες του ποιμνίου του. Εξασφάλιζε χάρη στην προσωπική επιρροή που ασκούσε στην κοινωνία του νησιού ...

Στις 18 του Οκτώβρη πήγαν στην Σιμωνόπετρα, όπου τους κράτησαν για δύο μήνες περίπου, αφού έδωσαν στον πατέρα τους κάποιες εργασίες για να εξοικονομήσει τα προς το ζήν. Εις ανάμνηση της εκεί παραμονής τους το μοναστήρι τους χάρισε μια εικόνα της Παναγίας, την οποία με λαχτάρα και δάκρυα εναγκαλίσθηκε ο νεαρός Μάρκος, γράφοντας όπισθεν την ημερομηνία αυτή, την οποία ουδέποτε διέγραψε μέχρι τέλους της ζωής του από το δικό του μυαλό. Γιόρτασαν τα Χριστούγεννα με μεγάλη θλίψη και πολλή προσευχή. Μάρκος και Χριστοφόρος, γονατιστοί στην δωρηθείσα εικόνα της Παναγίας, ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια. Πηγή:asceticexperience.com Τα παιδικά τους στόματα δεν έψαλλαν ύμνους, δοξολογίες, τροπάρια κ.τ.λ., διότι ήσαν μικροί και δεν τα γνώριζαν, αλλά ο Μάρκος μονολογούσε: «Εμείς που δεν ακούσαμε τα παραμύθια της ...

Συνηθίζεται στο Όρος μετά την κοίμηση τινός αδελφού, να γράφονται ολίγα για την ζωή του, τον αγώνα του και για τα έργα του, εις ανάμνηση και μνημόσυνον αυτού. Μετά την αποδημίαν εις Κύριον των μακαριστών Γερόντων μου, ιερομονάχων Γρηγορίου και Καλλινίκου, έλαχε σε μένα τον ελάχιστο η υποχρέωση αυτή, μή υπάρχοντος άλλου μονάχου στο Κελλί μας. Δεν ήθελα να επιχειρήσω τέτοιου είδους πόνημα για κανένα λόγο, καθόσον είμαι παντελώς απαίδευτος στην έξω σοφία, και μάλιστα είμαι ένας απλός και ολιγογράμματος μοναχός. Πιεζόμενος όμως από τους εν Χριστώ αδελφούς μου, μοναχούς και λαϊκούς, και για να μή γίνω παρήκουος και ανεύθυνος, αποφάσισα να συντάξω το πόνημα τούτο, και αν αγαπητέ φίλε και αδελφέ τύχει και ποτέ το διαβάσεις, σε παρακαλώ μή σταθείς ...

Ο π. Ζαχαρίας Διονυσιάτης τη μέρα της εις Μεγαλόσχημον μοναχόν κουράς του στις 30 Μαρτίου 1996 μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου Στην πολυετή πορεία της μοναχικής μου ζωής (1964-2015), γνώρισα πλήθος μοναχών, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται στην εν ουρανοίς Εκκλησία των πρωτοτόκων. Απ’ αυτούς, πολλοί εγκατέλειψαν τα εγκόσμια στο άνθος της ηλικίας τους, άλλοι μεσήλικες και άλλοι σε γεροντική ηλικία. Απ’ όλες αυτές τις ηλικίες γνωρίσαμε αγίους ανθρώπους. Μάλιστα ένα μέρος εξ αυτών ήσαν εξ εγγάμων. Δεν έχει σημασία τι ζωή έκαναν πρωτύτερα, σημασία έχει τι ζωή έκαναν αφ’ ότου άκουσαν και υπάκουσαν στη φωνή της ουράνιας κλήσεως. Και ο Απόστολος Πέτρος ήταν εξ εγγάμων, όμως άμα τη κλήσει ακολούθησε τη φωνή του Διδασκάλου Χριστού, σε βαθμό να έχει παρρησία να λέγει προς ...

Η εντολή Σας ήταν να ασχοληθώ με το μαρτύριο των συγκεκριμένων γυναικών. Κανένας λόγος δεν είχε γίνει για παιδιά, ούτε από μέρους σας, αλλ’  ούτε και ο λογισμός μου πήγε σ’ αυτά όταν συνέτασσα την εργασία. Κατά την επιστροφή μου στην Κρήτη, παρέμεινα στην Αθήνα για εργασίες. Ξημέρωμα της 2ας Μαΐου 2014, είδα το εξής ενύπνιο, το οποίο με αναστάτωσε, αλλά και με συγκίνησε, διότι το θεώρησα ως θεόθεν βεβαίωση περί του μαρτυρίου των Αγίων Γυναικών, συζύγων και παρθένων και των Παιδομαρτύρων, ότι είναι ισόκυρο και ισοστάσιο με το μαρτύριο των λοιπών Ναουσαίων Αγίων Νεομαρτύρων, αν όχι και ενδοξότερο και ηρωϊκότερο ως απολύτως εθελούσιο..!! Είδα ότι βρισκόμουνα σε τόπο άγνωστο, όπου όμως επικρατούσε μεγάλη ταραχή, φόβος, λίγο φως και θόρυβος. Ξαφνικά βλέπω ...