Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Τ.Ε. από την Περιχώρα, έγγαμος, είχε μια πολύ άτακτη ζωή. Συνέχεια βλασφημούσε τα Θεία και η γυναίκα τον έκλαιγε. Ήταν μόνο στο όνομα χριστιανός αλλά δεν πίστευε τίποτα. Σηκωνόταν να πάει στην εκκλησία, όταν τον πίεζαν, αλλά ποτέ δεν έφθανε. Πάντα γυρνούσε πίσω. Είχε συνεχώς οικογενειακά προβλήματα γιατί ήταν αθυρόστομος και βλασφημούσε. Το 1950, σε ηλικία τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και τα είχε χαμένα. Επισκέφθηκε πολλούς γιατρούς δίχως να βρει θεραπεία. Έφτασε ακόμη και στην Αθήνα. Η αδελφή του, η Σοφία, πήγαινε συχνά στον Γέροντα και τον ευλαβούνταν πολύ. Παρακαλούσε τον αδελφό της να τον επισκεφθούν αλλά εκείνος ήταν πάντοτε πολύ αρνητικός. Η ταλαιπωρία αυτή συνεχίστηκε επί ένα εξάμηνο. Αν και είχε ...

Ο παπα-Φώτης, (1912-2010), ο διά Χριστόν σαλός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όταν ήλθε ο παπα-Φώτης για πρώτη φορά στο σπίτι μου, συναντηθήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου μένω. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή ένας συγκάτοικός μου έβγαζε για βόλτα το πολύ θορυβώδες και άγριο προς κάθε ξένο, σκυλί του. Θαύμασα γιατί αυτή τη μοναδική φορά το τόσο ενοχλητικό σκυλί κοιτώντας τον παπα-Φώτη δε γαύγισε, αλλά μόλις είδε τον παππούλη σηκώθηκε στα δύο του πόδια και έσκυψε το κεφάλι! Κι εγώ θαύμασα για τούτο το θέαμα και το αφεντικό του σκυλιού. Ήλθε στη συνέχεια σπίτι μου, του έφτιαξα σούπα, έφαγε, ξάπλωσε για λίγο και όταν έφυγε αυτός ο ρακένδυτος καλογερόπαπας, μία ευωδιά απλώθηκε στο σπίτι. Δεν είχα χρησιμοποιήσει κολόνια κι έτσι θορυβήθηκα. Με συγκίνηση στη συνέχεια διαπίστωσα ότι τα σεντόνια του ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Ιατρός κ. Ιωάννης Ζαμάνης έπαθε έρπη ζωστήρα είχε πόνους δυνατούς. Πήγε στον Γέροντα να τον σταυρώση. Ο πατήρ πήρε τον σταυρό και τον σταύρωσε, χωρίς να δείξη εκείνος που πονούσε. Έγινε αμέσως καλά. Ο ίδιος ιατρός επισκέφτηκε την κυρία Κολυβά, που ήταν πολύ καιρό ασθενής και ο ιατρός δεν εύρισκε την αιτία. – Δεν πάτε να φωνάξετε, τους λέει, τον Γέροντα; Να έλθη να την σταυρώση, που ο Θεός ακούει την προσευχή του… Καθώς επήγα κι εγώ και εθεραπεύθηκα. Πήγε η μητέρα της και λέει στον Γέροντα: – Η Σταυρούλα μου δεν μπορεί, δεν έρχεσθε να την σταυρώσετε; Και της λέει ο Γέροντας: – Εγώ δεν θα μπορέσω να έλθω, αλλά πάρε αυτό και βάλε το επάνω της και θα γίνη ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1982, είχε πάει στον π. Παΐσιο ένας σύγχρονος νέος, γεμάτος ανησυχίες, μπλεγμένος με πολλά δύσκολα πράγματα, απογοητευμένος από τη ζωή και το περιβάλλον του, φορώντας βρόμικα ρούχα κι έχοντας μακριά μαλλιά. Η όλη του εμφάνιση και συμπεριφορά μαρτυρούσαν την ανησυχία και την ακαταστασία του. Συζήτησε με το Γέροντα αρκετά και ύστερα έφυγε. Μετά από τρεις μήνες ξαναπήγε στο Άγιον Όρος και διηγήθηκε τα ακόλουθα σε κάποιο ιερομόναχο, γνωστό του π. Παϊσίου : «Στην Αθήνα, είχα κάτι αποτυχίες και μ’ έπιασε μελαγχολία και κατάθλιψη. Μου μπήκε η έμμονη ιδέα να πάω να αυτοκτονήσω μια και πίστευα ότι στον κόσμο δεν υπάρχει αγάπη και κανένας δεν με αγαπάει. Πίστευα ότι η ζωή δεν έχει ενδιαφέρον, γι’ αυτό είχα πάρει την ...

Όσιος Σωφρόνιος Αθωνίτης και του Έσσεξ (1896-1893). : Την τρίτη ή την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο του π. Σωφρονίου ήρθε μια οικογένεια με ένα παιδί δεκατριών χρονών. Είχε όγκο στον εγκέφαλο κι η εγχείρηση του ήταν καθορισμένη για την επόμενη μέρα. Ο πάτερ Τύχων ο Σιμωνοπετρίτης ήλθε και μου είπε: – Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ λυπημένοι ήρθαν και δεν βρήκαν τον πατέρα Σωφρόνιο. Γιατί δεν διαβάζεις μερικές προσευχές για το παιδί; Του είπα: – Ας πάμε μαζί. Έλα και κάνε μου τον αναγνώστη. Θα διαβάσουμε μερικές προσευχές στο άλλο παρεκκλήσι. Πήγαμε και διαβάσαμε τις προσευχές για το παιδί και στο τέλος ο πάτερ Τύχων είπε: – Ξέρεις, γιατί δεν περνάτε το παιδί κάτω από το φέρετρο του πατέρα Σωφρονίου; Θα θεραπευθεί. Χάνουμε το χρόνο μας ...

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν κατέβαινε στην Κόνιτσα, οι επισκέπτες που τύχαινε να βρίσκωνται στο Μοναστήρι, εκεί που τον έχαναν, σε λίγη ώρα τον ξαναέβλεπαν μπροστά τους. – Καλά, έλεγαν, αυτός τώρα ήταν εδώ, πότε πήγε στην Κόνιτσα και γύρισε; Κάποτε επισκέφθηκαν την Μονή Στομίου τρεις Αρχιμανδρίτες, και ο Πατήρ Παΐσιος ήθελε να κατεβή στην Κόνιτσα, για να βρη πρόσφορο και να τελέσουν Θεία Λειτουργία. – Σε μισή ώρα θα είμαι εδώ, τους έλεγε, αλλά εκείνοι δεν τον άφησαν να πάη. – Πώς θα είσαι εδώ σε μισή ώρα, αφού εμείς κάναμε δυόμισι ώρες να έρθουμε, του είπαν. Οι Κονιτσιώτες όμως που τον γνώριζαν, έλεγαν: «Στο περπάτημα ο Καλόγερος είναι αετός». Ήταν πράγματι αετός πνευματικός. Μια φορά κάποιος τον ρώτησε: – Πάτερ Παΐσιε, πώς πηγαίνεις τόσο γρήγορα; – ...

Στα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η μάνα Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον Γέροντα και τον φρόντιζε. Μια βραδιά, γύρω στις 2.20 π.μ., ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας. Φοβήθηκε μήπως ήρθαν οι Βούλγαροι να σκοτώσουν τον Γέροντα, αλλά είδε ότι η εκκλησία ήταν κλειδωμένη. Βγήκε στην αυλή, όμως πουθενά ο Γέροντας. Προχώρησε στην γωνιά του φράχτη και βλέπει τότε να έρχεται πετώντας κάτι μαύρο. Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο Γέροντας. Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μία έντονη γλυκειά ευωδία πάνω του. Μόλις την είδε, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα. «Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό» του απάντησε. «Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον ...

Ο όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Στις 25 Σεπτεμβρίου 2005, γύρω στις 12.30, βρισκόμουν στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, στην οικία Ελ.Σ., αδελφής της συζύγου του κ. Ν.Ζ. Ήμασταν μία παρέα, και ο Ν. Ζ. μας μιλούσε για τον Γέροντα Παΐσιο . Στο ίδιο σπίτι φιλοξενούνταν ο Γέροντας Μάρκελλος από την Ι. Μ. Καρακάλλου, βαριά ασθενής από καρκίνο, τον οποίο επισκεφτήκαμε μαζί με την αδερφή μου. Ενόσω καθόμασταν στην αυλή και συζητούσαμε εμφανίστηκε χαμογελαστός ο Γέροντας Παΐσιος, φορώντας κουκούλι**, με σταυρωμένα χέρια και βλέμμα χαμηλωμένο. Το θαυμαστό αυτό γεγονός διήρκεσε λίγα μόλις λεπτά. Συγκλονίστηκα και ήρθα σε κατάνυξη.   * Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο των προσώπων της μαρτυρίας αναφέρεται στο βιβλίο που αναφέρεται πιο κάτω. ** Μοναχικό κάλυμμα που φοριέται πάνω από τον καλογερικό σκούφο και φτάνει μέχρι την μέση. Βλέπετε στην ...

Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Στην Ιερά Μονή της Λαύρας του Αγίου Σάββα παραμείναμε δύο ημέρες· τη δε Κυριακή των Μυροφόρων 28ης Απριλίου (1924) επετέλεσα στο Καθολικό της Μονής την θεία λειτουργία, μετά μαζί με όλους τους πατέρες επήγαμε διά τον συνήθη καφέ. Ενώ δε εκαθήμεθα έξω ενός δωματίου και επίναμε τον καφέ, συνέβη το εξής αξιοπερίεργο και χαριέστατο. Επειδή είχα πληροφορηθή, ότι ωρισμένα ιδιαίτερα πτηνά έχουν εξοικειωθή πολύ με τους μοναχούς και παίρνουν από τα χέρια τους ψωμί και λοιπά, ήμουν περίεργος να τα έβλεπα και εγώ. Γι’ αυτό είχα πη εις κάποιους από τους προεστώτες της Μονής και εις άλλους αδελφούς να μου δείξουν τα πτηνά εκείνα. Κατά τις δύο όμως ημέρες, που έμεινα εις την Μονή, την ...

Με την ταπείνωσή του ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αγίου Νεκταρίου. Έκτοτε τον επισκεπτόταν συχνά. Όταν ο Γέροντας Αμφιλόχιος έγινε Διάκος, συλλειτούργησαν πολλές φορές. Οι ψυχές τους ενώθηκαν ακόμη περισσότερο κατά την τελευταία λειτουργία πού έκαναν ένα χρόνο πριν από την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Η πνευματική ένωσή τους έγινε εντονότερη, όταν ο Άγιος του ανέθεσε να μεταλάβει μία άρρωστη μοναχή στο κελλί της. Άλλη φορά, εξαιτίας του συνωστισμού στον μικρό ξενώνα της Μονής, ο Άγιος τον έβαλε να κοιμηθεί στο κελλί του μέσα στον περίβολο του Μοναστηριού. Η πνευματική αυτή φιλία και αγάπη συνεχίστηκε και μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Το 1958 εξαιτίας του διαβήτη δημιουργήθηκε ένα επικίνδυνο απόστημα στο πόδι του Γέροντα. Ο γιατρός και οι μοναχές βρίσκονταν ...

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία Πνευματικού: Κάποτε ένα νέο παιδί ήρθε για εξομολόγηση και ήταν απελπισμένο από μια επαναλαμβανόμενη αμαρτία του, και ο πειρασμός τον έφθασε στο σημείο να βρη ένα όπλο και να θέλη να αυτοκτονήση. Προσπαθούσα πολύ καιρό να τον πείσω με αγάπη και υπομονή να βγάλη τον πειρασμό της απελπισίας από μέσα του, μάταια όμως. Τότε του πρότεινα πάη στο Μοναστήρι να ξεκουραστή λίγες μέρες, εάν είχε ευλογία από τον Γέροντα , μια και ήταν γιορτινές μέρες. Εγώ δεν μίλησα με τον Γέροντα, ο νέος ανέβηκε στο Μοναστήρι, έμεινε αρκετές ημέρες, δεν μίλησε κι εκείνος σε κανέναν για το πρόβλημά του, και έφθασε η μέρα της αναχώρησής του. Ο Γέροντας τον συνόδευσε στην πόρτα, δίνοντάς του μια τσάντα γεμάτη με δώρα, ...

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής (1898-1959). Εικόνα Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Επιδαύρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Κάποτε, όταν τον ενοχλούσε η δύσπνοια εξαιτίας της αρρώστιας του, τον άκουσα να σιγομιλάει μόνος του στο κελλί του. Με την παρρησία που μας χάριζε, μπήκα μέσα μόνος μου να δω με ποιον μιλάει και τι λέει, γιατί ήξερα ότι δεν ήταν άλλος εκεί αυτή την ώρα. Τότε τον βρήκα να κρατάει στην αγκαλιά του μία εικόνα της Δέσποινάς μας Θεοτόκου. Την ασπαζόταν και της μιλούσε: «Δέσποινά μου, Δέσποινά μου, μη με εγκαταλείπεις· εγώ σε ασπάζομαι στην εικόνα Σου και Συ με χάϊδεψες ζωντανή»! και ήταν όλος δάκρυα. – Μιλάς, Γέροντα, με την Κυρία μας, του λέω. Τι της είπες, Γέροντα, πες μου σε παρακαλώ. Μου το είχε πει και άλλη φορά, ...

Γέροντας Χατζη-Γιώργης ο Αθωνίτης (+1886). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Γέροντας Χατζη-Γιώργης ο Αθωνίτης (+1886), γόνος εκλεκτός της Καισαρείας, άφησε όνομα στο Όρος ως ασκητής, και ιδίως ως νηστευτής και ελεήμων. Για να υπομένει με χαρά τους κόπους και τους πόνους της ασκήσεως, έφερνε πάντα στο νου του την ακόλουθη διήγηση του γέροντά του παπα-Νεόφυτου: «Κάποτε ένας άρρωστος έχασε την υπομονή του και παρακάλεσε τον Κύριο να τον απαλλάξει από τους φρικτούς πόνους. Παρουσιάζεται τότε ένας άγγελος και του λέει: – Είναι ανάγκη να ζήσεις έναν ακόμα χρόνο στη γη, για να καθαριστεί η ψυχή σου με τη δοκιμασία της αρρώστιας. Αν αυτό σου φαίνεται δύσκολο, ο πανάγαθος Θεός προτείνει να περάσεις τρεις ώρες στην κόλαση. Διάλεξε ένα από τα δύο. – Προτιμώ να περάσω τρεις ώρες ...

Γέροντας, Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος (1917-2005). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Άγνωστη στον γέροντα κυρία τον είδε σε όνειρο, κατά το οποίο της είπε: «άντε Κ. Σε περιμένω». Εν τω μεταξύ ευρέθη έγκυος χωρίς να το επιθυμή. Είχε πόλεμο και από τον σύζυγό της και από τα παιδιά της. Βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέσι, επειδή δεν γνώριζε τι να κάνη. Συμβουλεύθηκε μία γειτόνισσα, που είχε τον γέροντα πνευματικό. Έτσι βρέθηκε έξω από την πόρτα του σπιτιού του. Ο γέροντας, προτού προλάβη αυτή να του αναφέρη τίποτα, της είπε: – Αν σκέφτεσαι να κάνης έκτρωσι, να μη μπης στο σπίτι μου. Τότε ξέσπασε σε κλάματα, καθώς διεπίστωσε ότι αυτός ήταν ο παππούλης που προ ολίγου καιρού είχε οραματισθή. Ο γέροντας την συμβούλευσε, την παρηγόρησε και την ενίσχυσε στον αγώνα της. Απόκτησε ένα χαριτωμένο αγόρι, ...

Άγιον Όρος, Σκήτη Αγίας Άννας. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στα ιερά Ησυχαστήρια της Σκήτης του Αγίου Βασιλείου , πριν από αρκετά χρόνια, με άκρα ασκητική ζωή, με εγκράτεια και σωφροσύνη, με ακτημοσύνη και αδιάλειπτη προσευχή και με κάθε είδος αρετής ήτανε κοσμημένος, ο Μοναχός Χερουβείμ, ο οποίος μαζί με την εγκράτεια ήταν και λίγο βαρήκοος. Σε μεγάλη ηλικία βρισκόμενος και σε περίοδο βαρύτατου χειμώνα, από τα χιόνια είχε τελείως αποκλεισθεί και περισσότερο από μια βδομάδα ήτανε τελείως άσιτος. Πλησίαζε να βραδιάσει, ήσυχος και ατάραχος ο Γερο Χερουβείμ, όπως έκανε την προσευχή του, άκουσε κτυπήματα στην πόρτα της Καλύβας του. Ανοίγει και βλέπει έναν κοσμικό άνθρωπο να έχει το μουλάρι του φορτωμένο. Ο κοσμικός ρώτησε τον Γερο – Χερουβείμ, αν είναι μακριά από εκεί το Ησυχαστήριο ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Σε άλλη επίσκεψή μου ήμουν στενοχωρημένος κι ο Γέροντας, στην προσπάθειά του να με παρηγορήσει, με προσφώνησε με υποκοριστικό όνομα, που χρησιμοποιούσε η μητέρα μου, όταν ήμουν νήπιο. Επρόκειτο για ένα υποκοριστικό τελείως ασυνήθιστο, που σχεδόν τελείως το είχα ξεχάσει. Ο Γέροντας μεταφέρθηκε δεκαετίες πίσω στο παρελθόν και «άκουσε» την μακαρίτισσα πια μητέρα μου, να μου μιλά στοργικά.   Από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, «Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο, Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Μήλεσι.    

Η Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γράφει ο Ηγούμενος της Ιεράς Μεγιστής Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμανδρίτης Εφραίμ>: Σε μία από τις επισκέψεις του Γέροντά μας Ιωσήφ στην Κύπρο, όταν ο π. Αθανάσιος ήταν Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Μαχαιρά , ο π. Αθανάσιος προετοίμασε ένα προσκύνημα στο Όρος Σινά. Ο Γέροντάς δεν συνήθιζε να πηγαίνει σε προσκυνήματα, όμως ο π. Αθανάσιος του το έφερε ως τετελεσμένο γεγονός. Ο Γέροντας δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, γιατί είχαν ήδη κοπεί τα εισιτήρια. Ο νυν Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διηγείται: «Μόλις μπήκαμε προς την έρημο και πηγαίναμε στο Σινά, ο Γέροντας ήταν μόνος του, καθόταν μόνος του εκεί. Άρχισε και έκανε το σταυρό του και έκλαιγε. Είχε λυγμούς, αλλά συγκρατιόταν. Εγώ τον είδα και κατάλαβα ότι προσευχόταν, όπως προσευχόταν όταν ήταν ...

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης, Κτήτορας και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Προς δόξαν του π. Σίμωνα . Πάτερ Ζωσιμά , ευλογείτε. Ήμουν κι εγώ ένα πνευματικοπαίδι του π. Σίμωνα. Ήμουν μικρό κοριτσάκι και με έπαιρνε η μανούλα μου μαζί με άλλες πνευματικές κυρίες και πηγαίναμε στο Μοναστήρι. Ήμουν περίπου 10-12 ετών. Κατεβαίναμε στο τέρμα του λεωφορείου και από εκεί παίρναμε ταξί, για να ανεβούμε πάνω στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος. Μια φορά λοιπόν που πηγαίναμε στον άγιο για εξομολόγηση, η μανούλα μου, που έχει τώρα πεθάνει, άλλες κυρίες, και μία συγχωριανή της μανούλας μου ανάπηρη. Φθάσαμε στο Μοναστήρι, προσευχηθήκαμε. Έπειτα πήγαμε για εξομολόγηση. Σαν μικρό κοριτσάκι που ήμουν το θυμάμαι πολύ καλά, πήγα στο κελλί του π. Σίμωνα, του ...

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Δύο κληρικοί της Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, δηλαδή του Πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι ασκούσαν την τέχνη του υποδηματοποιού, ήταν γείτονες μεταξύ τους. Ο ένας από αυτούς ήταν παντρεμένος και είχε τέκνα. Είχε επίσης πατέρα και μητέρα, οι οποίοι συνοικούσαν μ’ αυτόν. Όλους δε αυτούς τους έτρεφε με τα έσοδα που αποκόμιζε από την εργασία των χεριών του. Παρά ταύτα δεν παραμελούσε ποτέ το καθήκον της συμμετοχής στις συνάξεις . Ο άλλος, καίτοι ήταν μόνος του και πιο έμπειρος τεχνίτης και περισσότερο επιμελής στην εργασία του, δεν μπορούσε ούτε για τον εαυτό του και μόνο να εξοικονομήσει τα αναγκαία. Έτσι λοιπόν, αφενός φθονούσε πολύ τον ομότεχνό του και, αφετέρου, δεν μπορούσε να υποφέρει τον απερίγραπτο ψυχικό πόνο ...

Η εφέστιος εικόνα του Τιμίου Προδρόμου (16ος αι.) που βρίσκεται στην δεξιά κολώνα του καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Θα σας διηγηθώ τώρα ένα αληθινό γεγονός που συνέβη σε ένα νέον μοναχό, ο οποίος πήρε θάρρος και μου το εμπιστεύτηκε: – Τον Τίμιο Πρόδρομο που εικονίζεται με αυστηρά μορφή στο προσκυνητάριο το οποίο βρίσκεται στην δεξιά κολώνα του καθολικού φυσικά τον γνωρίζεις. Λοιπόν, όσες φορές του μιλώ και τον κοιτάω στο πρόσωπο, μου φαίνεται πως είναι ζωντανός και εγώ αισθάνομαι σαν μικρό παιδί όταν μιλά στον πατέρα του. Όταν δε για πρώτη φορά διάβαζα στο απόδειπνο της Δευτέρας τους Χαιρετισμούς του Τιμίου Προδρόμου, -ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή και όπως συνηθίζεται διαβάζεται το απόδειπνο μέσα στο καθολικό μαζί ...