Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο γιος μου αρρώστησε. Δεν έτρωγε, έκανε εμετούς, είχε διάρροια. Όπως συμβαίνει καμιά φορά, δεν δώσαμε και μεγάλη σημασία, ούτε και σε γιατρό πήγαμε το παιδί, αλλά από τηλεφώνου μάς είπε κάποιος γιατρός τι να το ταΐζουμε. Όμως το παιδί δεν έτρωγε. Ήταν Σάββατο βραδάκι κι όπως κρατούσα το μωρό στα χέρια μου είδα πως έκλεισε τα ματάκιά του, είχε μελανιάσει και φοβήθηκα πως θα πέθαινε στην αγκαλιά μου. Το άφησα στο πορτ-μπεμπέ και τηλεφώνησα στον Γέροντα. – Παππούλη, είπα, ο Ρ. πεθαίνει. Ο Παππούλης απάντησε: – Είναι εντεροϊός. Πάρε το παιδί και πήγαινε στα εικονίσματα, κάνε μετάνοιες και λέγε ένα τέταρτο: “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον Ρ.”. Τώρα αμέσως. Κι εγώ θα είμαι εκεί πάνω από το παιδί. Δεν πιστεύεις πως ...

  Η εφέστιος εικόνα του αγίου Ιωάννου Προδρόμου (16ος αι.) η οποία βρίσκεται στον δεξιό κίονα του Καθολικού της Ιεράς Μονής Διονυσίου, Αγίου Όρους. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) (1): «…έπεσεν η Κασσάνδρα , αιχμαλωτίσθησαν όλοι από τους Αγαρηνούς, οι οποίοι απειλούσαν και το Άγιον Όρος να αιχμαλωτίσουν. Βλέποντες οι πατέρες την ορμήν των Τούρκων, εσήκωσαν τα κειμήλια των και έφυγον εις το Ρωμαίικο. Απ’ αυτούς που ανεχώρησαν ήμουν και εγώ ο ταπεινός με τα ιερά μας κειμήλια και με όσους πατέρας ηθέλησαν να έλθουν μόνοι των… όθεν αναχωρήσαμεν από το Μοναστήρι εις τας 23 Φεβρουαρίου 1821 · την νύκτα, όπου εμπαρκάραμεν, εσηκώθη μεγάλη φουρτούνα… εκινήσαμε λοιπόν και όπου μας επήγαινε η θάλασσα. Εφθάσαμε το βράδυ εις την Αμουλιανή (2) και αράξαμεν. Εκεί ήλθον όλα τα ...

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Επήγε λοιπόν με το καΐκι εις την νήσο Θάσον, στα δύο μετόχιά μας , και εφόρτωσεν ελιές και λάδι. Ερχόμενος προς Άγιον Όρος, στη μέση του πελάγους, εχάλασεν ο καιρός· βροχή, τρικυμία, βρονταί, αστραπαί, σκοτάδι πίσσα, χαλασμός κόσμου! Αν και ήταν γενναίος και μεγαλόψυχος, ευρεθείς όμως σε μία τέτοια θεομηνία και καταιγίδα ο μακαρίτης, απελπίσθηκε για την σωτηρία του και άφησε τελείως το τιμόνι και το πλοίο στην διάθεσι της αφριζούσης θαλάσσης. Επήρε μόνο το κομποσκοίνι εις τας χείρας του και παρακαλούσε τον Τίμιον Πρόδρομον να σώση αυτόν και το πλοίον, όπως εκείνος εγνώριζε καλλίτερα. Είχε μεγάλην ευλάβειαν και πίστιν εις τον Τίμιον Πρόδρομον και, κατά την πίστιν του, ηκολούθησε και η έκβασις. Το πλοίον κλυδωνιζόμενον υπό των αγρίων ...

Άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω (1862-1947). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τον βλέπαμε πολλές φορές . Μάλιστα ένα άλλο θαύμα του αγίου σχετίζεται με πλημμύρα. Άνοιξαν τα ουράνια και κατέβασε τόσο πολύ νερό που είχαν πλημμυρίσει τα κελλιά. Το νερό είχε ανεβή στο ύψος των γονάτων. Εφώναξα μια αδελφή και λέω: – Όσιέ μας Σάββα, λυπήσου μας και βοήθησέ μας. Παρουσιάστηκε εις την πόρτα, μέσα εις το νερό, ευλόγησε, εσταύρωσε τρεις φορές και εχάθη. Αυτοστιγμεί έφυγε το νερό. Πού πήγε, πού δεν πήγε;   Από το βιβλίο βιβλίο του Βασιλείου Παπανικολάου, ο «Άγιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω», έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Καλύμνου.

Ο όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής (1898-1959) με την συνοδεία του. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Διηγήθηκε ο παπα-Αρτέμιος, παλαιός Κωνσταμονίτης: Κατάγομαι από τον Βόλο και στον κόσμο ήμουν ποδοσφαιριστής. Μου είπαν τρεις γνωστοί μου ότι θα πήγαιναν στο Άγιον Όρος να γίνουν μοναχοί. Πήγα και εγώ μαζί τους να επισκεφτώ το Άγιον Όρος. Διερωτώμουν αν και σήμερα υπάρχουν Άγιοι. Ήμουν περίεργος να δω πώς είναι οι Άγιοι. Ακούσαμε για τον γερω-Ιωσήφ . Τον επισκεφτήκαμε και του πήγαμε ευλογίες. Δεν μας είπε τίποτε. Όλη τή νύχτα έκανε αγρυπνία με προσευχή. Το πρωί μας φίλεψε και στο τέλος μας είπε να μαζέψουμε τα ψίχουλα, να ρίξουμε νερό και να τα πιούμε, διότι με δυσκολία ανέβαιναν εκεί πάνω τα τρόφιμα. Έπειτα είπε σε μένα ότι θα μείνω για καλόγερος. Στους άλλους τρεις ...

Άγιος Χαράλαμπος.  (Επιμέλεια, διασκευή Στέλιος Κούκος) Θαύμα στον Κωνσταντίνο Λιβαδά, υπάλληλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν ήταν νέος. Να πώς το περιγράφει: «Τον Ιανουάριο του 1931 νοσηλευόμουν στην Πολυκλινική Αθηνών με απόστημα στο ήπαρ. Επί τέσσερις εβδομάδες με βασάνιζε ο πυρετός. Είχαν νυχθημερόν 38-40 βαθμούς και πόνους φοβερούς. Αποφασίστηκε να γίνει εγχείριση. Ήταν παραμονή του αγίου Χαραλάμπους, 9 Φεβρουαρίου του 1931. Το απόγευμα και ενώ βρισκόμουν λόγω του μεγάλου πυρετού σε λήθαργο και εξαντλητική κατάσταση, βλέπω να εισέρχεται στο δωμάτιό μου ένας ιερωμένος μεγαλοπρεπής με μακρυά γενειάδα. Πλησίασε εμένα και όχι τον απέναντί μου ασθενή που χαροπάλευε από περιτονίτιδα. Μου θώπευσε το κεφάλι και μου είπε: – Μη φοβάσαι… Αύριο θα είσαι τελείως καλά. Είσαι καλό παιδί. Όταν έφυγε, ρώτησα την Μοναχή Ευανθία που βρισκόταν κοντά μου και ...

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η Novka Matich από το χωριό Οsechine, είχε ένα γιό τον Zharko. Ο Zahrko είχε μπλέξει με τη χειρότερη παρέα και σύχναζε τον περισσότερο χρόνο του στα μπαρ. Η μητέρα του ισχυριζόταν ότι κάποιος τον καταράστηκε για να κάνει τέτοιες παρέες. Για τρία χρόνια δεν ερχόταν στο σπίτι και απειλούσε να σκοτώσει τους γονείς του. Πάντοτε φορούσε μαύρα και όταν τον ρωτούσαν έλεγε ότι “πενθεί για τους γονείς του”. Η μητέρα του άκουσε για τον π. Ιουστίνο και ήρθε να προσευχηθεί στον τάφο του κάποια Κυριακή. Μετά από λίγο, μίλησε στη μητέρα του γλυκά και την αποκάλεσε «Μάμα»! Την επόμενη Τρίτη τη ρώτησε: – Μάμα, θα μου πεις κάτι ειλικρινά; Όταν του απάντησε καταφατικά, τη ρώτησε ξανά: – Πού ...

Ιερομόναχος, π. Καλλίνικος, (1917 – 2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στις 18 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους (2009), κατά τις 9:30 το πρωί, ζήτησε να μιλήσει με τον ιατρό Νικόλαο, που τον φρόντιζε τελευταία. Του λέει: – Νίκο, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, γιατί τόσα χρόνια μας εξυπηρέτησες. Να ‘ναι η οικογένειά σου καλά. Να ‘στε όλοι καλά. Εγώ τώρα φεύγω. Μετά ζήτησε ένα καφέ και ένα κουλουράκι. Αφού ήπιε τον καφέ, είπε να τον ξαπλώσουν, γιατί ήταν μισοκαθισμένος. Πήγα να του φέρω λίγο φρέσκο νερό, αλλά εν τω μεταξύ ο παπα-Καλλίνικος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.   Απόσπασμα από το κείμενο του Μοναχού Ιγνατίου, του Ιερού Κελλίου (Μονυδρίου) Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας Κρανιάς), Προβάτας, της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, Αγίου Όρους, με τίτλο “Ιερομόναχοι Γρηγόριος (1912-2007) και Καλλίνικος Κραννιάδες ...

Ο άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γεννήθηκε στη Χλώρακα από ευσεβείς γονείς πιστούς λάτρεις της Χριστιανοσύνης που κατάφεραν να εμφυτεύσουν στην καρδιά του την ίδια αγάπη. Από μικρός ήθελε να ενδυθεί τα ράσα αφού αγαπούσε τα θεία και συνεπαιρνόταν από τη μυσταγωγία που ένιωθε όποτε από μικρός με τον πατέρα του κάθε Κυριακή πήγαιναν να λειτουργηθούν στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοαιματούσας. Όταν μεγάλωσε έγινε ένας ήρεμος άνθρωπος χαμηλών τόνων που κοίταζε την οικογένεια του και την εργασία του, αλλά που ακόμα είχε μέσα του την επιθυμία της ιεροσύνης. Οι συνθήκες δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει αυτό που ήθελε, και όταν τα χρόνια πέρασαν, πήρε απόφαση ότι θα έμενε παντοτινά απλός πολίτης, ένας απλός πιστός Χριστιανός. Παντρεύτηκε και νοικοκυρεύτηκε ...

Άγιος Ιερομάρτυρας Φιλούμενος (1913-1979). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Και τώρα θα σας ειπώ μία θαυματουργική επέμβασι του πατρός Φιλουμένου . Στις 28 Οκτωβρίου 1985 είχε ορίσει το Πατριαρχείο τον μητροπολίτη Παλλάδιο να τελέση πανηγυρική Δοξολογία σε κάποια απομακρυσμένη εκκλησία. Καθυστέρησε όμως να ξεκινήση, οπότε άλλοι αδελφοί του τηλεφώνησαν επανειλημμένως. Κανείς όμως δέν σήκωνε το τηλέφωνο. Επήγαν καί στό δωμάτιό του και του κτύπησαν την πόρτα, μα δεν επήραν απάντησι. Ειδοποίησαν τον Γέροντά του, τον Καισαρείας Βασίλειο, και το πρωί τον ευρήκαν μέσα στο δωμάτιό του πεσμένον στο πάτωμα, σχεδόν νεκρό. Τι του είχε συμβή; Από το βράδυ του ήλθε λιποθυμία και έμεινε μέχρι το πρωί στις 10 αναίσθητος κάτω στο πάτωμα. Εφώναξαν το Πρώτων Βοηθειών. Μαζί με τον Καισαρείας μπήκε και ο μοναχός Σωφρόνιος, ο οποίος είχε ...

Γέροντας, π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όσιος Παΐσιος (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία Δ.Κ*. Χανιά: Μια μέρα, μόλις πήγα το πρωί, μου είπε γελαστά: «Σήμερα, Δημητράκη μου, έχουμε εργασία». «Τι εργασία, Γέροντα»; Ρώτησα. «Δύσκολη», μου απάντησε. «Ό,τι και να ‘ναι, Γέροντα, θα το κάνουμε», του απάντησα με όρεξη. «Λοιπόν, θα πάρουμε το έλκηθρο και θα κατέβουμε στην πλαγιά να φορτώσουμε πέτρες, για να φτιάξουμε μπεντενάκι για τους επισκέπτες μας». «Να ‘ναι ευλογημένο», είπα και άρχισα να σέρνω το ξύλινο έλκηθρο στην κατηφόρα. Καμιά εικοσαριά μέτρα πιο κάτω είχε σχιστόλιθους, τους οποίους φορτώναμε στο έλκηθρο. Κάποια στιγμή, ο Γέροντας είπε: «Μη βάζεις άλλες πέτρες, παιδί μου, γιατί, από το βάρος, δε θα ανεβαίνει το έλκηθρο επάνω». Σταμάτησα, λοιπόν, να φορτώνω. Έβαλα το χοντρό σκοινί στην πλάτη κι άρχισα να τραβάω. Όμως, πού να κουνηθεί ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). Πήγα πήρα την ευχή του και μου ζήτησε να καθίσω δίπλα του. – Άκουσε, παιδί μου. Μην πίνεις κρασί υπάρχει κίνδυνος. Όσοι πίνουν, δεν έχουν καλό τέλος. Σε φώναξα να σου πω για κάποιον άνθρωπο από ένα χωριό της Θήβας, την Ασωπία. Αυτός είχε μια ταβέρνα. Τώρα είναι ετοιμοθάνατος. Ήρθε εδώ και μου ζήτησε να τον σταυρώσω, γιατί δεν ένιωθε καλά. Πράγματι, δεν ήταν καλά. Είχε καταστρέψει το συκώτι του με το κρασί. Είχε καρκίνο. “Πίνεις”, του είπα. “Τώρα το ‘κοψα”, μου απάντησε. “Το ‘κοψες, αφού πρώτα σε έκοψε εκείνο. Τι έκανες το μαγαζί σου τώρα”; “Το άφησα στα παιδιά μου”. “Κατέστρεψες τον εαυτό σου και τώρα θέλεις να καταστρέψεις και τους άλλους…”. Τώρα, Παρασκευά, τι θα κάνουμε με εσένα που πίνεις; Να ...

Ο όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα (1812-1891). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο στάρετς Αμβρόσιος απευθυνόταν στα πλήθη των Χριστιανών που σαν διψασμένα ελάφια ζητούσαν να ξεδιψάσουν κοντά του, άφηνε να βγαίνουν από το στόμα του τα ρείθρα της ουρανίου σοφίας. «Πάτερ πώς πρέπει να ζούμε; Πώς θα επιτύχουμε την σωτηρία μας»; τον ερωτούσε ο λαός. Κι εκείνος σαν τον Βαπτιστή Ιωάννη απαντούσε: «Να ζούμε χωρίς να απελπιζώμεθα, χωρίς να κατακρίνουμε, χωρίς να πικραίνουμε κανέναν και όλους να τους τιμούμε». «Πάτερ» έλεγε κάποιος, «είναι δυνατόν να ζούμε μέσα στον κόσμο και να σωθούμε»; «Βεβαίως, μπορούμε», απαντούσε, «εάv δεν ζούμε με το τραλαλά, αλλά με την ησυχία και την ταπείνωσι». Άλλες φορές η απάντησις στις ερωτήσεις αυτού του είδους ήταν: «Πρέπει να ζούμε με ευθύτητα, χωρίς υποκρισίες και φαρισαϊσμούς». «Να ...

Ο άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο άγιος Διονύσιος ο εκ Ζακύνθου, Επίσκοπος Αιγίνης, είχε έναν Διάκο που τον έλεγαν Δανιήλ τον οποίο είχε αναθρέψει από μικρό παιδί και ο ίδιος τον είχε χειροτονήσει. Τον Διάκονο αυτό που καταγόταν από τα Τρίκαλα της Πελοποννήσου, τον είχε πάντα στην συνοδεία του, ως έμπιστό του. Κάποτε που άγιος ήθελε να πάει στην χώρα, δηλαδή στην πρωτεύουσα του νησιού, για κάποια υπόθεσή του είπε στον Διάκο του: – Γαβριήλ να πάμε στην χώρα; Εκείνος του αποκρίθηκε: – Δέσποτά μου, ο καιρός είναι για βροχή… Και ο άγιος του είπε: – Ας ξεκινήσουμε προς δόξα Θεού και μη βάζεις εμπόδια. Έτσι, λίγο μετά που βγήκαν από το μοναστήρι άρχισε να βρέχει και τότε λέει ο Διάκος στον άγιο: – Δέσποτά ...

Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988), Κτήτορας και Ηγούμενος Ιεράς Μονή Αγίου Παντελεήμονος Αττικής. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Η δύναμη της προσευχής του πατέρα Σίμωνα έδινε λύση στα προβλήματα, που προέκυπταν στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος . Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από την ακόλουθη προσωπική μου εμπειρία. Ήταν Δεκέμβριος του 1983, μία η μέρα με πολλή βροχή (καταιγίδα) και με κεραυνούς. Θα ήταν επτά η ώρα το βράδυ, όταν μια εσωτερική φωνή με παρότρυνε να πάω στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος. Για ποιο λόγο δεν μου απεκάλυπτε. Εγώ το θεωρούσα παράλογο και το άφηνα χωρίς να δίνω μεγάλη σημασία. Η επιμονή της φωνής συνέχισε ενοχλητική, οπότε πήρα την απόφαση να πάω, αλλά σκέφτηκα, για να μην πάω μόνος μου, να τηλεφωνήσω στον φίλο μου ...

Αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Δημόπουλος (1937-2008). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η κυρία Χρυσούλα από την Λάρισα, περίπου 76-77 Ετών, η οποία μένει κοντά στον Άγιο Στυλιανό, διηγήθηκε τα εξής: Μαζί με κάποιες κυρίες της ενορίας μας κανονίσαμε να ανοίξουμε την Εκκλησία του Αγίου Στυλιανού να κάνουμε θεία Λειτουργία. Προς έκπληξη όλων μας δεν ήρθε ο ιερέας της ενορίας γιατί κάτι του έτυχε αλλά έστειλε τον π. Σεραφείμ . Όταν τον είδα έμεινα άφωνη και μέσα μου είπα: «Πού βρήκαν αυτόν τον χαμένο τον παπά και μας τον έστειλαν εδώ σήμερα»! Πραγματικά έτσι που τον είδα με παλιά ράσα, δεν με γέμισε καθόλου το μάτι. Είπα κι’ άλλα, μίλησα πολύ απάνθρωπα για τον Γέροντα. Όταν όμως άρχισε η θεία Λειτουργία την ώρα που βγήκε ο Γέροντας με τα Άγια στη ...

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η Κέρκυρα η οποία έχει πολιούχο και προστάτη της τον άγιο Σπυρίδωνα αλλά και ιδιαίτερο βοηθό της στις δυσκολίες της ομολογεί πανδήμως, δηλαδή με όλο την λαό της, την προστασία από τον άγιο από την καταστρεπτική και φονική ασθένεια της χολέρα. Και όπως διαβάζουμε στο κείμενο που αναφέρει τα γεγονότα για την πανδημία της χολέρας την εποχή εκείνη, όταν εμφανιζόταν η νόσος αυτή στην Ευρώπη αποδεκάτιζε πόλεις με μεγάλο πληθυσμό και καμία ανθρώπινη αρωγή ή ιατρική βοήθεια δεν μπορούσε να την αναχαιτίσει και να σταματήσει την καταστροφή που σκορπούσε. Και πράγματι, κατά τον Οκτώβριο του 1855, η χολέρα που μάστιζε τότε την Δυτική Ευρώπη, ενέσκηψε ξαφνικά και στην Κέρκυρα και συγκεκριμένα στο προάστιο του Μανδουκίου. Γι’ αυτό κατάλαβε όλη ...

Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου, ο θαυματουργός, πολιούχος Κέρκυρας. (Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κατά το έτος 1673 έπληξε ξανά την Κέρκυρα λοιμώδης ασθένεια (πανώλη – πανούκλα), και μάλιστα δύο φορές την ίδια χρονιά. Η μεταδιδόμενη αυτή ασθένεια κατέστρεφε ολόκληρο το νησί και απειλούσε με σκληρό θάνατο όλους τους κατοίκους του. Αυτήν την φορά το θαύμα του πολιούχου της Κέρκυρας άγιου Σπυρίδωνα, Επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου, δεν ήταν μόνον σωστικό αλλά και θεαματικό! Όχι μόνον έσωσε τους κατοίκους του νησιού, αλλά τους έκανε όλους διά μιας καλά την ίδια ημέρα. Αυτό συνέβη στις 13 Ιουλίου, ημέρα που οι Κερκυραίοι γιορτάζουν το θαύμα της ίασης του τυφλού που απέκτησε και πάλιν το φως του, και κατά την οποίαν ξαφνικά όλοι οι ημιθανείς και ετοιμοθάνατοι από την λοιμώδη ασθένεια ...