Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου, ο θαυματουργός, πολιούχος Κέρκυρας. (Παρουσίαση, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1629 η Κέρκυρα επλήγη από θανατηφόρο λοιμώδη νόσο (πανώλη – πανούκλα). Η ασθένεια μεταδόθηκε από πλοίο που έφτασε από την Ιταλία η οποία μαστιζόταν από την αρρώστια, όπως και τα άλλα νησιά του Ιονίου. Τα Χριστούγεννα της χρονιάς αυτής βρέθηκαν και στην Κέρκυρα τέσσερα κρούσματα και ακολούθως μεταδιδόταν συνεχώς. Έτσι, και παρά τα αυστηρά μέτρα τα οποία είχαν υιοθετήσει οι αρχές του νησιού, δεν υποχωρούσε η ασθένεια. Γι’ αυτό οι κάτοικοι της Κέρκυρας κατέφυγαν στον θαυματουργό προστάτη τους, άγιο Σπυρίδωνα Επίσκοπο Τριμυθούντος της Κύπρου ο οποίος δεν τους αρνήθηκε την βοήθεια του. Λίγες μέρες, λοιπόν, πριν από το Πάσχα του 1630 άρχισαν να τον βλέπουν αρκετοί ασθενείς στον ύπνο τους και ο άγιος ...

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός (1846-1920). (Διασκευή-επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το 1944, τα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα άρχισαν να αποχωρούν από την Ελλάδα, αφού ήδη οι σύμμαχοι μας τους νικούσαν σε διάφορα πολεμικά μέτωπα. Έτσι, όταν αναχωρούσαν από το λιμάνι του Πειραιά όπου αγκυροβολούσαν τα πολεμικά τους πλοία, απέκοψαν τις νάρκες χωρίς να τις περισυλλέξουν, πράγμα το οποίο ήταν ιδιαίτερο επικίνδυνο για τα λοιπά σκάφη που έπλεα γύρω από την περιοχή. Θα πρέπει, επίσης, να αναφέρουμε πως αυτό δεν ήταν σε γνώση των Ελλήνων ναυτικών. Εκείνες λοιπόν τις μέρες ένα μικρό βενζινόπλοιο από τον Πόρο με πλοίαρχο τον Γ. Τσαλίκη ταξείδευε από τον Πειραιά στον Πόρο, έχοντας πλήρες φορτίον στα αμπάρια του, με αναμμένη την μηχανή, αλλά και το πανί του σκάφους υψωμένο, γιατί ο ...

Οικουμενικός Πατριάρχης, Κύριλλος Ε’, (†1775). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Υπήρξε ιδρυτής της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας του Αγίου Όρους, του σπουδαιοτάτου αυτού λίκνου σοφών δασκάλων του Γένους και σπουδαίων οσίων και μαρτύρων. Πολεμήθηκε πολύ από δύστροπους αρχιερείς και από τους Τούρκους που τον απομάκρυναν από τον Πατριαρχικό θρόνο δυο φορές. Εγκατέλειψε την αίγλη και τη δόξα του αξιώματός του και ήλθε και εγκαταβίωσε ως απλός υποτακτικός στη συνοδεία της Καλύβης των Αγίων Αποστόλων, στη Σκήτη , κάτω από το Κυριακό. Καλλιεργούσε με υπομονή το μικρό κτήμα της μικρής αδελφότητας, που είχε ελαιόδενδρα, έστω και αν ήταν εμπόδιο η προχωρημένη ηλικία του. Η προθυμία του στη διακονία των αδελφών, το ασκητικό του ήθος, η ανυπέρβλητη εγκαρτέρηση και υποταγή του στους μεγάλους κόπους, προξενούσαν θαυμασμό. Οι Πατέρες της Σκήτης, ...

Τα Τίμια Δώρα των Μάγων, Ιερό θησαύρισμα της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους. (Επιμέλεια-παρουσίαση Στέλιος Κούκος) : Η αποστολή του κειμηλίου των Τιμίων Δώρων στη Θάσο κατά τη δεκαετία του 1810 αποτελεί την πρώτη γνωστή μετακίνηση του κειμηλίου εκτός της αθωνικής χερσονήσου. Την προκάλεσε μια λοιμική νόσος, πιθανόν πανώλη, η οποία ενέσκηψε στο χωριό Σωτήρος και ανάγκασε την τοπική κοινωνία να στραφεί προς το Άγιον Όρος έχοντας την πίστη ότι μπορούσε να διευκολύνει την κάθαρση της τραγωδίας. Τα παλιά χρόνια το Σωτήρος είχε δεκατρείς οικογένειες, αλλά όταν πήγαινε να δημιουργηθεί η δέκατη τέταρτη, χαλούσε. Αποφάσισαν τότε οι κάτοικοι να πάνε στο Άγιον Όρος, για να ζητήσουν από κάποιο μοναστήρι κάτι, που θα προστάτευε τον τόπο. Δεν είχαν κατά νου κάποιο συγκεκριμένο μοναστήρι και γι’ αυτό ...

Γέροντας, π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ο Υμνογράφος, (1905-1991). (Φωτογραφία: Douglas Little. Αγιορειτική Φωτοθήκη) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η Παναγία, που τον είχε επιλέξει ήδη για το “Περιβόλι” Της, τον κατεύθυνε στην Έρημον της Αγίας Άννης, της λεγομένης Μικράς, τον ανέθεσε στην πνευματικήν φροντίδα του ιερομονάχου Μελετίου, αλλά και τελούσε υπό την προσωπικήν οδηγίαν Της, κατά τις υποσχέσεις Της. Τέσσερα χρόνια πυκνής, αυστηρής, παραδοσιακής ασκητικής ζωής, κάτω από την υπακοήν στον Γέροντα, όπου, μαζί με τον γενικόν εξαγνισμόν της ψυχής και του σώματος του Αναστασίου και εν συνεχεία Γερασίμου, βάθαιναν τον νουv του στην γνώση και στην εμπειρίαν της ταπεινώσεως. Η συντελουμένη σταδιακή κάθαρση από τα, άλλωστε, τρυφερά πάθη και οι αναδυόμενες αναλόγως αρετές της αυτομεμψίας, της αγάπης, της προσευχής, της εγκρατείας, της διακρίσεως των λογισμών, του ώξυναν ...

Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : … Διάβαζα, λοιπόν, για να επανέλθω, στο βιβλίο θαυμάτων , μετά την Ανακομιδή του λειψάνου, και σε μία από τις εορτές της Ανακομιδής, είχε πάει στην Αίγινα ο θείος του βασιλέως, ο θείος του τότε βασιλέως της Αιγύπτου Φαρούκ, Μουσουλμάνος, μαζί με την σύζυγό του, που ήτο Ορθόδοξος. Είχε υποστεί πάρεσιν του ποδός και της χειρός, από εγκεφαλικό, και δεν τα δεν τα εκινούσε. Πήγε σε γιατρούς, στην Αίγυπτο και στην Αθήνα, και του είπαν: “Δεν πρόκειται να κουνήσεις ούτε χέρι ούτε πόδι. Θα μείνεις έτσι”. Στενοχωρήθηκε ο άνθρωπος. Και ποιος δεν στενοχωριέται; Η σύζυγος του, όμως, είχε ακούσει τόσα πολλά για τον άγιο, είχε πληροφορηθεί ότι είχε δράσει και στην Αίγυπτο, στο Κάιρο και ...

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαβίδ του Γέροντα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Με πολλούς γνωστούς του γέροντα συνέβαινε και το εξής γεγονός: Ζητούσανε με προτροπή του γέροντα, τη βοήθεια του οσίου Δαβίδ , και στον ύπνο τους ή εν εγρηγόρσει τους εμφανιζόταν για παρηγορία ή θεραπεία ο όσιος Δαβίδ με τη μορφή του γέροντα Ιακώβου. Αυτό έγινε πολλές φορές σε ομογενείς της Αυστραλίας και της Αμερικής. Το ξέρουμε αυτό και από γράμματα προς το γέροντα και από σπάνιες αναφορές του ίδιου. Άλλωστε την ιδιότυπη αυτή θεοσημεία την έζησε πολλές φορές και ο ίδιος ο γέροντας. Του εμφανιζόταν ο όσιος Δαβίδ με τη μορφή του αγαθού μοναχού Ευθυμίου, άλλοτε να του ανοίξει την πόρτα και άλλοτε για κάποιον άλλο λόγο. Και προχώρησε πολύ στη ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Ελπίδιος (1913-1983). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όταν τελείωσαν από το προσκύνημα πήραν ταξί για να επιστρέψουν στο νοσοκομείο. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο ο Γέροντας είπε στον οδηγό: – Καλημέρα, Κώστα. – Με γνωρίζετε, πάτερ; τον ρώτησε έκπληκτος ο ταξιτζής. – Α, όχι ευλογημένε! Έτσι, το πα!, του απάντησε. Ενώ προχωρούσαν ο οδηγός εκνευρίσθηκε από κάτι που συνέβη στον δρόμο και βλασφήμησε. Τότε ο π. Ελπίδιος, κτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο, του είπε: – Κώστα Κεφαλλονίτη, είσαι πολύ βλάσφημος. Μετά από αυτό, τα έχασε εντελώς ο ταξιτζής: – Καλά, πάτερ, του είπε, από πού ξέρεις ότι είμαι Κεφαλλονίτης; Τότε ο π. Ελπίδιος του απάντησε αυστηρά: – Δεν έχει σημασία πού και πώς σε ξέρω, αλλά το να μη βλασφημάς τα Θεία! Εν τω μεταξύ είχαν φθάσει έξω από το νοσοκομείο. Πριν ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Για τον κάθε άνθρωπο ο οποίος τον πλησίαζε, ο πατήρ Πορφύριος ήταν μία αποκάλυψη. Κι αυτό συνέβαινε και με μη Ορθοδόξους. Να σας αφηγηθώ μια ιστορία πολύ χαρακτηριστική. Κάποτε, όταν ήμαστε στη Νέα Σκήτη , φιλοξενούσαμε ένα ρωμαιοκαθολικό μοναχό, ο οποίος είχε έρθει στο Άγιον Όρος, για να γνωρίζει πώς ζουν εδώ οι μοναχοί και, γενικά, όλη την ασκητική ζωή και πολιτεία του Αγίου Όρους. Του είχαμε μιλήσει για τον Γέροντα Πορφύριο και, όταν πήγε στην Αθήνα, πήγε και τον συνάντησε. Μόλις τον είδε ο Γέρων Πορφύριος, χωρίς να τον ρωτήσει οτιδήποτε άρχισε να του περιγράφει το μοναστήρι, στο οποίο ζούσε ο μοναχός αυτός στην Ιταλία και τον τρόπο ζωής στο μοναστήρι αυτό. Κι ακόμη του περιέγραψε ένα γειτονικό ...

Μοναχός Ισαάκ Διονυσιάτης (1850-1932) (Διασκευή επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Μοναχός Ισαάκ Διονυσιάτης έζησε οσιακά περισσότερα από 60 χρόνια στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Σύμφωνα με τον Μοναχό Λάζαρο Διονυσιάτη ο οποίος τον γνώρισε και έζησε κάποια χρόνια μαζί του, είδε και βίωσε θαυμαστά και εξαίσια πράγματα πλάι του τα οποία προκαλούν κατάπληξη και θα μπορούσαν να φανούν εντελώς απίθανα στους σημερινούς ολιγόπιστους και μικρόψυχους ανθρώπους. Ένα από τα πολλά που έζησε και είδε είναι το εξής: Ο Μοναχός Ισαάκ όταν ήταν 19 χρονών υπηρετούσε ως μάγειρος στο Κονάκι της Ιεράς Μονής Διονυσίου στις Καρυές, του Αγίου Όρους. Τότε αντιπρόσωπος της Μονής στην Ιερά Κοινότητα ήταν ο “περίφημος” Γέροντας Γελάσιος, από την Λακωνία ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές Πρωτεπιστάτης! Κάποτε, λοιπόν, ο Γέροντας Γελάσιος και εν ...

Ο Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης, ενώ τελεί την ακολουθία του Αγιασμού. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένας ιερέας, όταν φοιτούσε στην εκκλησιαστική Σχολή της Ριζαρείου, γύρω στο 1970, μαζί με άλλα παιδιά της Σχολής ανεβαίνανε και τους νουθετούσε για τα μελλοντικά σχέδια της ζωής τους. Πολλά από τα παιδιά αυτά γίνανε μοναχοί στο Άγιον Όρος, ενώ αυτός έγινε Ιερέας και εκπαιδευτικός σ· ένα χωριό της πατρίδας μας. Εκεί στο πρώτα χρόνια της τοποθέτησής του, είχε μεγάλο πόλεμο από τους χωρικούς, όπως συμβαίνει σε πολλά χωριά. Ο πόλεμος ήταν ανυπόφορος. Πάνω στη στενοχώρια του, λέει στην παππαδιά: – Δέν αντέχω άλλο. Θα βγάλω τα ράσα, θ· αποσχηματιστώ, και θα ζητήσω να με τοποθετήσουν εκπαιδευτικό σε άλλη περιφέρεια. Ενώ σκεπτόταν αυτά, έλεγε μέσα του: “Αυτό που πάω να ...

Αριστερά ο Γέροντας π. Ελπίδιος (1913-1983) και ο δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυς Φιλούμενος (1913-1979). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Στις 29 Νοεμβρίου του 1979, ο αδελφός του π. Ελπιδίου, άγιος ιερομάρτυς Φιλούμενος, τελειώθηκε μαρτυρικά στο προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ στη Νεάπολη . Την ίδια ώρα, ο Γέροντας , ενώ βρισκόταν στο κελλί του στη Νέα Σκήτη , έβλεπε με θαυμαστό τρόπο ολοζώντανο το μαρτύριό του και τον άκουγε να του φωνάζει: – Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Μην αγανακτήσεις, προς δόξαν Θεού! «Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου Φιλουμένου», διηγείται ο ανιψιός του Αιμίλιος Χατζηπαυλής, «πήρα τηλέφωνο στη Νέα Σκήτη, για να ενημερώσω τον π. Ελπίδιο. Ήμουν, όμως, πάρα πολύ ανήσυχος για το πώς θα αντιδρούσε, διότι γνώριζα ότι ήταν πάρα πολύ ...

Σταυρός με Τίμιο Ξύλο της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου Αγίου Όρους. Παρουσίαση Στέλιος Κούκος Σαν σήμερα στις 28 Νοεμβρίου, του 1873, η κοινότητα Μαριών της Θάσου συνέταξε επιστολή που ακολούθως απέστειλε προς την Ιερά Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους, η οποία είχε μετόχι στην κοινότητα και πληροφορεί τον ηγούμενο της Μονής, πως για διάστημα έξι μηνών υπάρχει στην περιοχή τους “ισχυρός λοιμός”. Η μεταδοτική αρρώστια πανούκλα. Είναι, βεβαίως, γνωστό πως η Μονή Ξηροποτάμου ανάμεσα στα ιερά θησαυρίσματά και τα λοιπά της κειμήλια διαθέτει και μέρος του Τιμίου Σταυρού. Για τον λόγο αυτό, όπως αναφέρουν οι υπογράφοντες την επιστολή, δηλαδή “άπαντες οι κάτοικοι του χωριού”, ο προεστός και οι δημογέροντες: “θερμοπαρακαλούμεν την υμετέραν Πανοσιολογιώτητα, όπως μας αποστείλητε τον Τίμιον Σταυρόν Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ελπίζομεν ότι ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Πριν από 15-20 χρόνια δύο μοναχοί με δύο λαϊκούς πήγαν με την βάρκα στην Ρουμανική Σκήτη του Προδρόμου. Είδαν κάποιον μοναχό μέσα στα πουρνάρια να κάθεται σε τρία ξύλα πάνω ενώ το ζωστικό του ήταν κουρελιασμένο, όπως οι κορδέλες που δένουν τις ντομάτες. Πλησιάζοντας κοντά του τον έχασαν από τα μάτια τους. Δύο άλλοι Ξενοφωντινοί πατέρες κατέβαιναν από τον χείμαρρο στο Μοναστήρι. Το δάσος ήταν πυκνό και δυσκολοδιάβατο.  Είδαν σε κάποιο σημείο λείψανο παλαιού υπαίθριου ασκηταριού. Έναν τόπο ίσιο στην πλαγιά, περίπου 2Χ2 μέτρα, και ένα πέτρινο αψιδωτό προσκυνητάρι που ούτε τοίχους ούτε σκεπή είχε.  Ίσως εκεί να ξεχειμώνιαζε κάποιος ασκητής. Εκεί κοντά δεν υπήρχε ούτε Κελλί ούτε μονοπάτι. Και άλλες φορές προσπάθησαν να πάνε πάλι αλλά δεν έβρισκαν το μέρος.   Από το ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε είχα συντάξει ένα κατάλογο κεκοιμημένων και ζώντων συγγενών και, όταν έφθασα στον Γέροντα , τον παρεκάλεσα να ευχηθεί υπέρ αναπαύσεως της ψυχής κεκοιμημένων. Άρχισα να του διαβάζω ονόματα, κι εκείνος σταύρωνε και ευχόταν. Ξαφνικά σταμάτησε την ευχή και με ρώτησε έντονα: – Κεκοιμημένοι είναι αυτοί που μου διαβάζεις τώρα; Τι είχε συμβεί; Με τη φόρα που είχα πάρει, τελείωσα το διάβασμα ονομάτων κεκοιμημένων και πέρασα στα ονόματα των ζώντων, αλλά ξέχασα να του το πω; Όμως ο Γέροντας το “είδε” αμέσως με τα πνευματικά του μάτια και άρχισε να λέει ευχή για τους ζώντες.   Απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, “Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο. Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται”, των εκδόσεων του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου, η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι.

Από αριστερά: Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως (1846-1920) και Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Με την ταπείνωσή του κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αγίου Νεκταρίου. Έκτοτε τον επισκεπτόταν συχνά. Όταν ο Γέροντας Αμφιλόχιος έγινε Διάκος, συλλειτούργησαν πολλές φορές. Οι ψυχές τους ενώθηκαν ακόμη περισσότερο κατά την τελευταία λειτουργία πού έκαναν ένα χρόνο πριν από την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Η πνευματική ένωσή τους έγινε εντονότερη, όταν ο Άγιος του ανέθεσε να μεταλάβει μία άρρωστη μοναχή στο κελλί της. Άλλη φορά, εξαιτίας του συνωστισμού στον μικρό ξενώνα της Μονής, ο Άγιος τον έβαλε να κοιμηθεί στο κελλί του μέσα στον περίβολο του Μοναστηριού. Η πνευματική αυτή φιλία και αγάπη συνεχίστηκε και μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Το 1958 εξαιτίας του διαβήτη δημιουργήθηκε ένα επικίνδυνο απόστημα ...

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαυίδ του Γέροντος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο κ. Δ.Μ.* καθηγητής Φιλόλογος στην “Ελληνική Παιδεία” μας αφηγήθηκε στις 27.2.97 στη Θεολογική Σχολή που ήμασταν με την αγία Κάρα τα εξής: Ένα βράδυ, προ ημερών, είδα πολύ ζωντανά στο όνειρό μου τον Γέροντα Ιάκωβο και μου λέει: – Παιδί μου Δ., να ανοίξεις το καπό του αυτοκινήτου σου, διότι κινδυνεύεις. Πράγματι το πρωί, πριν ξεκινήσω, ανοίγω το καπό και βλέπω ότι η μηχανή ήταν περιχυμένη με λάδια και λάδι δεν υπήρχε μέσα καθόλου στη μηχανή. Όταν με γερανό πήγα το αυτοκίνητο στο συνεργείο, ο μηχανικός διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν (δεν λειτουργούσαν) και τα φρένα. Με έσωσε ο Γέροντας από μεγάλο κίνδυνο. * Ολόκληρο το όνομα γράφεται στο βιβλίο που ...

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα του 1997, του Αγίου Γεωργίου, είχα ένα ατύχημα, όπου έσπασα το πόδι μου. Τις μέρες της νοσηλείας μου διάβασα τόσο πολύ καλά το βιβλίο, το οποίο αφορούσε στην ζωή του Γέροντος Ιακώβου , ώστε αισθάνθηκα ότι είχα επισκεφθεί το Μοναστήρι. Κάποια στιγμή ευχήθηκα ότι, όταν αναρρώσω, να μπορέσω να επισκεφθώ το Μοναστήρι. Πράγματι, προχωρημένο καλοκαίρι, επισκέφθηκα τον Όσιο Δαυίδ με την οικογένειά μου και γύρισα όλα τα μέρη, τα όποια είχα διαβάσει και από το βιβλίο, την εκκλησία, το ασκητήριο, όπου προσευχόταν ο Γέροντας Ιάκωβος και τον τάφο του, όπου και προσκύνησα. Ετοιμαζόμαστε να φύγουμε και διαισθάνομαι ότι κάτι αμέλησα, ότι κάτι ξέχασα. Θυμήθηκα ότι προσκύνησα μεν τον τάφο του Γέροντος Ιακώβου, αλλά ...