Θαυμαστές διηγήσεις

«Άγγελος της Αναστάσεως», έργο Πατρός Σταμάτη Σκλήρη. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Η Μοναχή Θεοδοσία Μαναράκη κατά κόσμον Αναστασία Μαναράκη γεννήθηκε στην Κρήτη το 1893 αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Στην Μονή της Ζούρβας ήλθε το 1935 και το 1941 έγινε μεγαλόσχημη με το όνομα «Θεοδοσία». Από τον Γέροντα Δανιήλ ανέλαβε το διακόνημα των εξωτερικών υποθέσεων της Μονής. Δεχόταν και παρέδιδε τις παραγγελίες του υφαντηρίου. Ήταν από την φύση της εξωστρεφής, και επειδή γνώριζε καλά την Αθήνα, θεωρήθηκε ιδανική για το διακόνημα αυτό. Ως μοναχή είχε τα χαρίσματα της φιλευσπλαχνίας, της ελεημοσύνης και της προσήνειας. Ήταν εργατική και οργανωτική και ιδιαίτερα αγαπητή εξαιτίας τού εύθυμου χαρακτήρα της. Ήταν ευαίσθητη στον πόνο των άλλων και αγαπούσε να βοηθάει τους αρρώστους και τους φτωχούς· κάποτε συνόδευσε το ...

Γέροντας, π. Ελπίδιος (1913-1983), δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυρα, αγίου Φιλουμένου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια μέρα, μάλιστα, βλέποντας ότι ο πνευματικός του αδελφός σιγά σιγά «φεύγει», ο π. Ευσέβιος του είπε: «Γέροντα, σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με αν ποτέ έκανα κάτι που σε λύπησε». Τότε ο π. Ελπίδιος, ενώ ήταν σε κώμα, δάκρυσε. «Την πρώτη φορά που είχαμε πάει να επισκεφθούμε τον Γέροντα μαζί τα τον π. Νήφωνα», διηγείται ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, «ήταν ήδη σε κωματώδη κατάσταση στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, προσέξαμε ότι κρατούσε το κομποσχοίνι του, το οποίο γύριζε αργά στο χέρι του, κόμπο κόμπο, όπως ακριβώς έκανε όταν έλεγε την ‘ευχή’! Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και είχε μια έκφραση μεγάλης χαράς. Όταν ο γιατρός εισήλθε στο δωμάτιο, τον ...

Άποψη της Σκήτης της αγίας Άννας Αγίου Όρους. (Επιμέλεια, γλωσσική διασκευή Στέλιος Κούκος) Πριν από χρόνια ένα γεωργός από την Χαλκιδική άνοιγε στο χωράφι του ένα πηγάδι με γεωτρύπανο. Το γεωτρύπανο, όμως, σφηνώθηκε μέσα στην γη και παρ’ όλες τις προσπάθειες που έκαναν με άλλα μηχανικά μέσα δεν μπόρεσα να το βγάλουν από την γη. Τότε, ο γεωργός, κάλεσε από την σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους έναν Ιερομόναχο ο οποίος ετέλεσε αγιασμό. Στην συνέχεια, έριξαν από το αγιασμένο νερό μέσα στην τρύπα που ήταν το γεωτρύπανο και αμέσως μεταστρέφοντες το γεωτρύπανο το έβγαλαν, πλέον, έξω με κάθε ευκολία!   Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Μουστάκα, “Το Άγιον Όρος, Άθω” των εκδόσεων Αστήρ, Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου, Αθήναι, 1957.

Η αγία κάρα του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου. Διακρίνεται  το άφθαρτο δέρμα της κεφαλής και το αριστερό αυτί του Αγίου. Η τιμία κάρα αποτελεί ιερό θησαύρισμα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους. Εξαφάνιση μεγάλου όγκου στον αυχένα και θεραπεία ανθρώπου με νευρολογικά προβλήματα, προβλήματα σπονδύλου και δυσκινησία. Πρόκειται για ανδρόγυνο εκ του οποίου η μεν γυναίκα είχε μεγάλο όγκο στον αυχένα, ο δε σύζυγος έπασχε από τις προαναφερθείσες ασθένειες. Με πολύ κόπο μπήκαν στην ουρά για να προσκυνήσουν . Κάποια στιγμή ο άνδρας ένιωσε δύο δάκτυλα να τον πιέζουν πίσω χαμηλά στη μέση. Οι πόνοι του έγιναν ακόμη δυνατότεροι και η αγωνία τους πιο έντονη για το κατά πόσον θα τα κατάφερναν να προσκυνήσουν. Όταν η ουρά γι’ αυτούς έφθασε στο τέλος, και τελικά προσκύνησαν, με ...

Ο Ρουμάνος Αρχιμανδρίτης, π. Δομέτιος Μανωλάκε, της Μονής του Ρίμετς (1924-1975). Το έτος, 1952, προσκλήθηκαν (ο π. Βαρσανούφιος και ο π. Δομέτιος) για ένα γάμο στο χωρίο Λομάνι. Ανεχώρησαν για το σκοπό αυτό μέσω του δάσους, ακολουθούμενοι και από πολλούς ανθρώπους. Ο π. Βαρσανούφιος, όντας κουρασμένος, διότι δεν είχε κοιμηθεί τη νύχτα, περπατούσε τελευταίος, Ενώ ο π. Δομέτιος πήγαινε μπροστά και σε απόσταση 150 μέτρων μακριά. Σε κάποια δεδομένη στιγμή ο π. Δομέτiος ξεγλίστρησε ανάμεσα στους ανθρώπους, έφθασε κοντά στον π. Βαρσανούφιο και τον ρώτησε εάν ήταν κουρασμένος, και αυτός του απήντησε ότι ήταν. Τότε γέλασε, έβαλε το χέρι του για λίγο επάνω στον π. Βαρσανούφιο και έφυγε προς τα εμπρός γρήγορα. Από τη στιγμή εκείνη ο φίλος και συλλειτουργός του δεν αισθανόταν κόπωση, περπατούσε ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Το 1950 είχα μάθει για πρώτη φορά για τον Γέροντα Αυγουστίνο , αλλά δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω και από κοντά. Όλοι όμως μιλούσαν για την αγιότητα του. Το 1955 που ξαναπήγα στην Μονή Φιλοθέου , τον επισκέφθηκα την δεύτερη ημέρα στο Κελλί του, αλλά δυστυχώς έλειπε. Άφησα λίγα πράγματα έξω από την πόρτα του και επέστρεψα στην Μονή προσέχοντας να μη με αντιληφθή κανείς, για να μη βάλω σε λογισμούς τους Πατέρες, ότι γυρίζω στα Κελλιά με πράγματα κ.λπ. Την άλλη μέρα, το απόγευμα, έρχεται στο Μοναστήρι ο Γερο‐Αυγουστίνος και με ζητάει. – Πού είναι ένα καλογέρι Παΐσιος; Οι Πατέρες παραξενεύτηκαν και του είπαν: – Εμείς ακόμη δεν τον γνωρίσαμε καλά‐καλά! Εσύ, πού τον ξέρεις; Και ...

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας (1935). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένας ηλικιωμένος γέροντας Λαυριώτης ήταν άρρωστος στο κρεβάτι. Η αρρώστια του κράτησε πολύν καιρό και τον περίμεναν να πεθάνη. Κάποια ημέρα είπε στον υποτακτικό του να πάη να του φέρη νερό από αγίασμα του αγίου Αθανασίου. Το καλογέρι πήρε το δοχείο, αλλά βαρέθηκε να πάη ως το αγίασμα και πήρε νερό από μια κοντινή βρύση. Περίμενε να περάση η ώρα για να μην καταλάβη ο Γέροντάς του ότι δεν πήγε αγίασμα, και ύστερα πήγε στο νερό στον ασθενούντα Γέροντά του. Εκείνος το δέχθηκε με πίστη ως αγίασμα, έκανε το σταυρό του, ήπιε και όλως παραδόξως έγινε καλά. Τότε το καλογέρι ελέχθηκε και εξομολογήθηκε την αμαρτία του. Έκτοτε το νερό αυτής της βρύσης το ωνόμασαν “αθάνατο νερό”.   Από το βιβλίο “Από την ...

Ο Γέροντας, Αρχιμανδρίτης, π. Ιωακείμ Σπετσιέρης (1858-1943). Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη. (Γλωσσική διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όταν χειροτονήθηκα ιερέας, είπα μια μέρα στον πατέρα Γερμανό : – Παπά Γερμανέ, διάβασα σε διάφορα ιερά βιβλία, ότι πολλοί ιερείς παλαιότερα, όταν τελούσαν την Μεγάλη Είσοδο κρατώντας τα Τίμια Δώρα, δεν πατούσαν στην γη, αλλά εφέροντο στον αέρα. Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι ιερείς; – Μην αμφιβάλλεις, μου είπε, μήπως πάθεις και συ κάτι τέτοιο. Και πράγματι, την επομένη Κυριακή ήμουν εφημέριος και ελειτουργούσα στο καθολικό της Μονής . Όταν βγήκα στην Μεγάλη Είσοδο κρατώντας επί της κεφαλής μου το Άγιον Δισκάριο, στο οποίο υπήρχε ο Άγιος Άρτος και στο δεξιό μου χέρι το Άγιον Ποτήριον με το Άγιον Αίμα, σήκωνα τα πόδια μου επάνω, διότι δεν έβρισκα στέρεο έδαφος να ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), κτήτορας και Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης. Μία ημέρα είχα πάει στον πατέρα Ζωσιμά , που έμενε τότε στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά, πίσω από το Μοναστήρι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος . Την Κυριακή, όταν γύριζα από το βουνό, σε μία στροφή βλέπω κάτω ένα αυτοκίνητο μάρκας «Τoyota», εγκαταλειμμένο. Με σταμάτησε ο οδηγός και με παρακάλεσε να τον βοηθήσω· ήταν αδύνατο να το βγάλουμε οι δυο μας. Του είπα: – Θα πάω εδώ κάτω στη διασταύρωση, στο εικονοστάσι του Αγίου Παντελεήμονος να φωνάξω τους μαστόρους να μας βοηθήσουν. Δυστυχώς, γύρισα άπρακτος. Του είπα ότι οι εργάτες είχαν σχολάσει και δε γίνεται τίποτα. – Θα πάω κάτω στην Αθήνα και θα φέρω ένα γερανό να μας ...

Ο όσιος Παΐσιος (στο κέντρο) έξω από το κελλί του συζητώντας με επισκέπτες του. Το Μάιο του 1990, σε μία από τις επισκέψεις μου στο Γέροντα Παΐσιο, βρεθήκαμε καμιά εικοσαριά προσκυνητές στο υπαίθριο αρχονταρίκι του. Ανάμεσά μας ήταν κι ένας Ιάπωνας, χημικός μηχανικός μιας μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας, ο οποίος δεν ήξερε ελληνικά. Με αφορμή αυτόν, ο Γέροντας μίλησε για το Βούδα και, απευθυνόμενος στον ίδιο, του είπε πως ο Βούδας ήταν απλώς ένας σοφός κι έξυπνος άνθρωπος της εποχής τον. Και πως ο κόσμος, θαυμάζοντας τη σοφία του, τον έκανε σχεδόν θεό. Τότε επενέβη ένας Αθηναίος, που είχε γνωριστεί νωρίτερα με τον Ιάπωνα καθ’ οδόν προς την Παναγούδα, θέλοντας να κάνει το διερμηνέα. Αμέσως ο Ιάπωνας στράφηκε προς αυτόν και, κάπως ενοχλημένος που του απέσπασε ...

Ο άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής εκ Γεωργίας (1929-1995). Μια γυναίκα θυμάται: «Θα σας μιλήσω για το πως γνώρισα τον π. Γαβριήλ. Πριν από πολλά χρόνια περνούσα μια πολύ μεγάλη δοκιμασία, καθώς με είχαν συκοφαντήσει στη δουλειά μου. Νόμιζα πως θα πάθω έμφραγμα. Με διέβαλε ένας άνθρωπος από τον οποίο δεν το περίμενα με τίποτα. Τώρα σκέφτομαι ότι το έκανε απλώς από ζήλια. Πολύ στενοχωρημένη, πήρα το δρόμο για το ναό Σιόνι. Στάθηκα σαστισμένη μπροστά στις εικόνες της Αγίας Τριάδας, της Παναγίας και του αγίου Νικολάου. Ούτε εγώ θυμάμαι τι τους παρακαλούσα. Το μόνο βέβαιο ήταν πως χρειαζόμουν βοήθεια. Ξαφνικά άκουσα βαβούρα πίσω μου. Είχε μαζευτεί κόσμος πολύς για να πάρει την ευχή ενός Γέροντα. «Ποιος να ‘ναι;» σκεφτόμουν, αλλά δεν είχα καν τη δύναμη να γυρίσω ...

Ο όσιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης και του Έσσεξ (1896-1993) και ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Γράφει σε επιστολή του προς τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους π. Ιουστίνο ένας Μητροπολίτης για τον όσιο Σιλουανό: Θα διηγηθώ μιαν ακόμα περίπτωση της διορατικότητάς του. Μια μητέρα που ζη τώρα στο εξωτερικό έχασε πριν από πολύ καιρό κάθε επαφή με τη θυγατέρα της, που έμεινε στη Ρωσία. Ήθελε να ξέρη πώς να προσεύχεται γι’ αυτήν, σαν για ζωντανή ή σαν για νεκρή; Ρώτησε το Γέροντα Σιλουανό κι εκείνος χωρίς δισταγμό απάντησε πως η θυγατέρα της ζη κι είναι καλά… Και πράγματι, λίγους μήνες μετά μια γυναίκα πήγε στη Ρωσία, αναζήτησε τη χαμένη θυγατέρα, την είδε και μίλησε μαζί της. Ο όσιος Σωφρόνιος ...

Ο όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο Γέροντας υπέβαλε αίτηση να εγκατασταθεί στην Αγγλία με όλη τη συνοδεία του, έγινε το έξης: Σε συνέντευξη του με τον Άγγλο πρόξενο στο Παρίσι ερωτήθηκε για ποιο λόγο ήθελε να μεταβεί στην Αγγλία και τι θα είχε να προσφέρει στη χώρα αυτή. Ο Γέροντας απάντησε ότι τίποτα δεν είχε να προσφέρει ούτε να συμβάλλει παραγωγικά στην οικονομία της, αλλά ότι γύρευε ένα ήσυχο μέρος για την προσευχή και τη λειτουργία. Και ο πρόξενος απορημένος μονολόγησε: «Παράξενοι άνθρωποι»! Εκείνες τις ήμερες διεξαγόταν έντονη συζήτηση στη Βουλή της Μεγάλης Βρετανίας για το θέμα του μεταναστευτικού ρεύματος και για τους όρους, σύμφωνα με τους όποιους θα επιτρεπόταν η είσοδος των αλλοδαπών στη χώρα αυτή. Το θέμα ανέλαβε να ...

Ο Αγιορείτης, Ρώσος Ιερομόναχος παπα-Τύχων (1884-1968). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το άλλο πρωί πηγαίνω και βλέπω και τον π. Παΐσιο πολύ άρρωστο. Τους χαιρέτησα και ετοίμασα τα της θείας κοινωνίας. Καθώς ήταν ξαπλωμένος στο ξύλινο κρεβάτι του, την ώρα που τον κοινωνούσα , τον βλέπω, ως τρεις πιθαμές να είναι πάνω απ’ το κρεββάτι του, σαν άγγελος να δοξάζει τον Θεό και να μ’ ευχαριστή. Το ίδιο βράδυ παρέδωσε το πνεύμα του. Λυπήθηκα πολύ που δεν ήμουν κοντά του ν’ ακούσω τις τελευταίες του λέξεις. Ήταν όμως εκεί ο π. Παΐσιος και του είπε ο Γέροντας πως ήταν συντροφιά με τον άγιο Σέργιο , που του είχε ιδιαίτερη ευλάβεια. Η επιθυμία του ήταν να του κάνω σαρανταλείτουργο μετά την κοίμηση του. Αυτός θα παρακαλούσε τον Θεό και για μένα. ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Για την μικρή Βενετία, που σήμερα είναι μοναχή, διηγούνται. Δεν θα ήταν πέντε χρονών και τον είδε σε μία λειτουργία του με τους αγγέλους γύρω από το άγιο θυσιαστήριο. Τις ημέρες εκείνες η όψη του Γέροντος ήταν αλλαγμένη. Δεν ήθελε ο πατήρ, ο κόσμος να μιλά γι’ αυτό, που αμέσως είχε διαδοθεί παντού. Η Βενετία ήταν αθώο παιδί και δεν έλεγε αργότερα πως οι άγγελοι της έκαναν σχήμα μετανοίας. Ημέρες πολλές δεν έμπαινε στο ναό, παρά με δέος κοίταζε από την εξώθυρα. Όταν τις ημέρες εκείνες ανέβηκε ένας μητροπολίτης στην Ανάληψη του λέει ο Γέροντας: – Σιεβασμιώτατε, να την ευλογήσετε, είδε προ ημερών εις τον ναόν τον φύλακα άγγελόν της. Ήθελε ο καλώτατος έτσι, να βγάλη από επάνω του την καλή φήμη.   Από ...

Ο θαυματουργός άγιος Ηρακλείδιος Επίσκοπος Ταμασού Κύπρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα κοριτσάκι, ηλικίας περίπου 10 χρονών είχε έρθει στο μοναστήρι εκδρομή με το κατηχητικό σχολείο, ένα Σάββατο πρωί. Την Δευτέρα το πρωί θα έμπαινε στο χειρουργείο, για να του αφαιρέσουν ένα όγκο, που είχε στο αυτί και ήταν κακοήθης. Εδώ στο μοναστήρι, άκουσε ότι όλοι οι άγιοι αγαπούν πολύ τα παιδιά και πρέπει να τους αισθάνονται σαν τους παππούδες τους, που δεν χαλούν χατίρι στα εγγονάκια τους… Το παιδί, πικραμένο από τον πόνο ζήτησε πολύ ταπεινά από τον άγιο να το βοηθήσει… Αλλά, και να μην το βοηθούσε τον ευχαρίστησε, επειδή αγαπά τόσο πολύ όλα τα παιδιά του κόσμου. Την Δευτέρα το πρωί έγινε ο προεγχειρητικός έλεγχος και ο γιατρός ξαφνιασμένος, δεν μπορούσε να πιστέψει ...

Άγιος αββάς Ζωσιμάς Επίσκοπος Βαβυλώνος Αιγύπτου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μας διηγήθηκε ο Άγιος αββάς Ζωσιμάς από την Κιλικία, που ασκήτευε στο όρος Σινά, πως πήγα στον λεγόμενο Πορφυρίτη προ είκοσι χρόνια, μαζύ με τον μαθητή μου που τον λέγανε Ιωάννη, για να μείνω σ’ αυτό το μέρος και κει πέρα ηύραμε δυό αναχωρητές και μείναμε μαζύ τους. Απ’ αυτούς ο ένας λεγόμενος Θεόδωρος, ήτανε από τη μονή του Αγίου Θεοκτίστου, κι ο άλλος λεγόμενος Παύλος, ήτανε από τη μονή του Αγίου Ευθυμίου. Ήτανε ντυμένοι με βουβαλίσια τομάρια. Μια μέρα, ενώ κοιμότανε ο μαθητής μου Ιωάννης, τον δάγκωσε ένα φίδι και πέθανε. Κι εγώ πήγα στους αναχωρητές και βλέποντάς με ταραγμένον μου είπανε: – Τι έχεις, αββά Ζωσιμά; Μήπως πέθανε ο αδελφός; Κι εγώ τους είπα πως πέθανε. Κι ήρθανε ...

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός (1846-1920) (Επιμέλεια – διασκευή στην καθομιλουμένη Στέλιος Κούκος) Στα παλαιά ερείπια της αρχαίας Μονής του αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα κατοικούσαν δύο μοναχές. Μία από αυτές, η οποία ονομαζόταν Αναστασία, θέλησε κάποτε, κατά την ανοικοδόμηση της Μονής να φυτέψει ένα πεύκο. Ο τόπος που διάλεξε ήταν προς τα δεξιά της Εκκλησίας και σε χαμηλότερο έδαφος. Ενώ, λοιπόν, ήταν στον τόπο αυτό και κρατούσε στα χέρια της το φυτό, άκουσε μια φωνή που της έλεγε: – Όχι αυτού αλλά παρέκει, άφησε μέρος δι’ έναν τάφον. Αυτή δε, επιμένοντας να φυτέψει το δεντράκι στο σημείο που ήθελε, άκουσε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια: – Όχι αυτού αλλά παρέκει, άφησε μέρος δι’ έναν τάφον. Την τρίτη, όμως, φορά που επιχείρησε να φυτέψει το φυτό, ένιωσε ...

Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Τήνου. (Από το μπλογκ Ανεμούριον) Όταν ήταν ηγουμένη , ανέβηκε στο μοναστήρι για να προσκυνήσει μία κυρία, η οποία ήθελε να δώσει χρήματα για την ενίσχυση των αδελφών. Την ώρα που έφτασε στο μοναστήρι, συνέπεσε να έχει έλθει ένας ψαράς από την χώρα, ο οποίος άπλωσε την πραμάτεια του στο πλατύσκαλο κάτω από το ηγουμενείο. Το κρύο ήταν πολύ, ο αέρας φυσούσε μανιασμένος. Οι μοναχές είχαν πέσει πάνω από τα καλάθια, ποια θα πρωτοπάρει. Η εικόνα αυτή επηρέασε την καλή της θέληση και μονολόγησε: – Σ’ αυτές τις φαγάνες να δώσω τα χρήματά μου; Μη γένοιτο. Έτσι προσκύνησε και έφυγε. Το βράδυ, αφού έπεσε να κοιμηθεί, άκουσε κτυπήματα στην πόρτα του ξενοδοχείου και άνοιξε. Μπροστά της είδε μια ωραιότατη ...