Θαυμαστές διηγήσεις

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998). : Σ’ ένα μοναστήρι, δεν θέλω να το ονομάσω ο παπάς θυμίαζε. Κι όταν έφτασε σ’ έναν προϊστάμενο, δεν τον εθυμίασε. Ο προϊστάμενος, όταν προχώρησε παραπέρα: – Παπά, γιατί δεν με θυμιάζεις; – Γέροντα, ευλόγησον, δεν σε είδα στο στασίδι. – Όχι, δεν σε είδα στο στασίδι. Οι άλλοι που άκουσαν αυτήν την φιλονικία του προϊσταμένου και του ιερέως, λένε: – Γέροντα, ο παπάς είναι διορατικός, ξέρει τι σου λέει. Σκέφθηκε, σκέφθηκε… – Έχει δίκαιο ο παπάς, λέει, διότι δεν ήμουνα εδώ, ήμουνα σ’ ένα μετόχι. Ο λογισμός του. Βλέπετε;   Από το βιβλίο “Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης”, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Άγιος Εφραίμ”, Κατουνάκια Αγίου Όρους.

Οι εν Κύπρω διαλάμψαντες Άγιοι. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποιος ευσεβής χριστιανός ευλαβούμενος τον Άγιον αυτόν , έτυχε να ανοιχθή πληγή στο πόδι εις το ένα του πόδι η οποία προκλήθηκε από μόλυνσιν, την ονομαζομένην με το κυπριακόν γλωσσικόν ιδίωμα λυμπουρκά (μυρμηγκιά). Γύρισε πολλούς γιατρούς σε πολλές χώρες του κόσμου. Αποτέλεσμα μηδέν· και στενοχωρημένος, ευρισκόμενος στο κρεβάτι του πόνου στην Αγγλία και επειδή του είπαν οι γιατροί: “άλλη θεραπεία δεν υπάρχει από του να κοπή το πόδι σου για να γλυτώση η ζωή σου”, άρχισε να παρακαλή τον Όσιον για να βρη διέξοδον από το αδιέξοδο που βρέθηκε. Στην απελπισίαν του φώναξε: – Θεέ μου βοήθα με, άγιε Σωζόμενε σώσε με. Τον πήρε μετά ελαφριά υπνηλία και βλέπει έναν άνδρα γηραιόν και σεβάσμιον να τον πλησιάζει και ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης. (Εικόνα αγιογραφείου Ι.Μ. Ταξιαρχών Επιδαύρου). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Χαράλαμπος Μπογάκος, που έμενε στην Πεντέλη, υπέφερε πολύ από τα πόδια του και πιασμένος καθώς ήταν δεν μπορούσε να περπατήση καθόλου. Λέει στη σύζυγό του: – Θα πάρω ένα αυτοκίνητο και θα πάω στην Αθήνα, στον Γέροντα, να μου διαβάση μία ευχή. Εκείνη είχε αντιρρήσεις, πώς θα πάη, αφού δεν μπορούσε να κουνηθή. Τον βοήθησαν να μπη στο αυτοκίνητο. Μόλις τέλειωσε η λειτουργία στην Ανάληψη κι έβγαινε ο Γέροντας απ’ την εκκλησία τον χαιρέτησε και του λέει: – Γιατί βαστάς μπαστούνι κυρ Χαράλαμπε; Εκείνος απάντησε, πως τον πονούν τα πόδια και δεν μπορεί να βαδίση καλά. Και ο Γέροντας: – Καλά, άφησε το μπαστούνι και έλα κάθισε. Όταν σηκώθηκε ήταν τελείως καλά και είχε λησμονήσει πως είχε πάει με ...

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (1921-2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Γέροντας το φθινόπωρο του 1995 γύρισε στην Μονή , στο κελλί του μέσα στο κτιριακό συγκρότημα της Μονής . Άρχισε τις εξερευνήσεις στην γύρω από την Μονή περιοχή, για να βρει μέρος κατάλληλο να ησυχάσει. Δεν υπήρχε κάποιο κτίσμα έτοιμο. Βρήκε κάποια ερείπια από κάποιο παλιό κηπόσπιστο που του άρεσε ο χώρος, διότι ήταν σε απόμερο μέρος, πίσω και κοντά στη Μονή, σε δέκα λεπτά περίπου απόσταση. Άρχισε το έργο της αποψίλωσης. Υπήρχαν λιθόκτιστα πεζούλια από παλαιά φυτευμένα ελαιόδενδρα. Ο Γέροντας έδινε οδηγίες για την διαμόρφωση του χώρου. Στο χώρο που θα κτιζόταν το κελλί υπήρχε ένα παλαιό και μεγάλο ελαιόδενδρο. Ο Γέροντας δεν ήθελε να το καταστρέψει, γι’ αυτό και με εκσκαφέα έσκαψαν βαθιά περιφερειακά ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο άνδρας μου ήτανε στη Σουηδία. Εκεί πιάνει έναν ιό από γρίπη. Έτσι είχε διαγνωστεί. Όμως στη Σουηδία του είπαν ότι είναι έμφραγμα μυοκαρδίου. Μάλιστα του είπαν ότι είχε πάθει και παλαιότερα έμφραγμα. Εγώ λοιπόν, όταν με πήραν τηλέφωνο, έλεγα: “αχ Γέροντα μου, δεν μεσιτεύεις πάλι να γίνει κάποιο θαύμα, να ζήσει ο άνθρωπος που έχει και μικρό παιδί”. Πάμε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο. Ο γιατρός ήταν ο κ. Π.*, οποίος ήταν καρδιολόγος· μου έλεγε ότι είναι πολύ σοβαρό έμφραγμα του μυοκαρδίου. Του λέω: – Γιατρέ, πιστεύω ακράδαντα. Είχα Γέροντα τον πατέρα Σίμωνα , τον άγιο Γέροντα, και πιστεύω ότι αυτός θα μου το κάνει το θαύμα. Ο άνθρωπος με κοίταζε· ίσως εκείνη την ώρα να του φάνηκα ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια γνωστή του πατρός Ευμενίου από το Ηράκλειο της Κρήτης είχε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό ατύχημα και, ενώ βρισκόταν υπό ιατρική παρακολούθηση, παρουσιάστηκε στο δεξί μέρος της κάτω σιαγόνας της ένα απόστημα τέτοιο, που μόνο με χειρουργική επέμβασι θα μπορούσε να αποφευχθή μία γενικώτερη μόλυνσι στο πρόσωπό της. Όπως μας έλεγε η ίδια αργότερα, επί πολλές μέρες, ο πόνος στο σημείο αυτό ήταν αφόρητος. Και μία ημέρα, που βρισκόταν μπροστά στο εικονοστάσι του σπιτιού της και μπροστά στην φωτογραφία του μακαριστού Γέροντος Ευμενίου, τον παρεκάλεσε να την βοηθήση να λυτρωθή από τους φοβερούς αυτούς πόνους. Μια γλυκειά ευωδία και ζεστασιά την περιέλουσε και ένοιωσε μια πρωτόγνωρη υπνηλία, η οποία την ωδήγησε στο κρεββάτι της. Το πρωί που ...

Η συνοδία των Ιωσαφαίων. Καθιστός ο Γέρο-Ιωάσαφ. (Φωτ. Αγιορειτική Φωτοθήκη). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε, λοιπόν, ο ευλαβέστατος Γέρο – Ιωάσαφ, από τον Αγιογραφικό Οίκο των Ιωασαφαίων , ο Παππούς, είχε φιλοξενήσει στο κελλί του μερικούς λαϊκούς, με την Αβραμιαία του φιλοξενία αλλά εκείνοι, δυστυχώς, ενώ καλοπέρασαν, σκανδαλίστηκαν μετά, γιατί νόμιζαν ότι καλοπερνούν, οι Καλόγεροι – ενώ εκείνος ζούσε καλογερικά. Επειδή όμως ήταν δύσκολο να το καταλάβουν αυτό οι κοσμικοί, θεώρησε καλό ο Γέρο – Ιωάσαφ να τους γυρίση στα Καλύβια της Καψάλας, για να ωφεληθούν με άλλον τρόπο, μια που δεν είχαν καλούς λογισμούς. Αφού επισκέφθηκαν μερικούς Ασκητάς και έμειναν έκπληκτοι οι λαϊκοί, τους πέρασε και από το Ασκητήριο του Γέρο – Τρύφωνα. Όταν είδαν το Γεροντάκι μέσα σ’ εκείνη την εγκατάλειψη, τάχασαν. Λέει ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο κύριος Π. από το Μ. πριν αρκετά χρόνια είχε κάποιες σωματικές ενοχλήσεις. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν ακριβή διάγνωση. Διάφορες σκέψεις τον βασάνιζαν κι αφού δεν μπορούσε να βρει λύση στο πρόβλημά του, αποφάσισε να πάει στο Άγιον Όρος και ν’ ανοίξει την καρδιά του στον Γέροντα . Πήγε, λοιπόν, και του εξέθεσε το πρόβλημά του. Εκείνος τον άκουσε με προσοχή και μετά του είπε ότι το πρόβλημα της υγείας του προερχόταν από το κεφάλι. Του εξήγησε ότι δεν έπρεπε να ανησυχεί, γιατί «με μια μικροεπέμβαση, που θα κάνεις, θα πάνε όλα καλά!» Επέστρεψε στο σπίτι του ο Π. αλλά οι γιατροί επειδή δεν είχαν την δυνατότητα να διαγνώσουν την ασθένεια, δεν αναλάμβαναν καμιά πρωτοβουλία. Μετά από λίγα ...

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) πλάι στην εικόνα του αγίου Δαυίδ του Γέροντα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: Ο Γέροντας Ιάκωβος έλεγε ότι πρέπει να κάνωμε αγόγγυστη ελεημοσύνη και το εφάρμοζε ο ίδιος. Όταν ήταν άρρωστος, στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών, έρχονταν πολλοί να τον δουν, να πάρουν ευλογία και φυσικά άφηναν και κάποια χρήματα στον Γέροντα «για τις ανάγκες», όπως έλεγαν. Όταν του έδιναν κάποιο φακελάκι με χρήματα δεν το έπαιρνε, έλεγε «Άστο, πάτερ μου, μέσ’ στο κομοδίνο, εμείς είμαστε καλόγεροι, να μην λένε ότι ζητάμε χρήματα και έχομε φιλαργυρία». Ένα απόγευμα, μου λέει ο Γέροντας: – Πάτερ Ιλαρίων, πάμε ‘δω δίπλα να δούμε τους ασθενείς, να εφαρμόσωμε και αυτό που λέει το Ευαγγέλιο της Κρίσεως. – Να ‘ναι ευλογημένο, Γέροντα, πάμε. – Μόνο, πάρε μέσα από ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). Στο γλέντι που έγινε την παραμονή του γάμου στο Καρυόφυτο ήρθε κι ο Γέροντας και χόρεψε λίγο στην αρχή, γιατί ήταν πολύ χαρούμενος. Είχαμε κι έναν οργανοπαίχτη από ένα χωριό της Δράμας. Αυτός, όταν έφυγε, πήγε στη γιαγιά, την μάνα Αργυρώ, και της είπε να τα νέα κατακρίνοντας τον καλόγερο. Την επομένη, που επέστρεψε ο Γέροντας με το τραίνο, πήγε κατευθείαν στο σπίτι της γιαγιάς και της είπε σοβαρά: – Γιατί απόρησες και στενοχωρέθηκες που σου είπαν ότι χόρεψα; Ναι, ήρθαν 400 άγγελοι εκεί και χόρεψαν κι έγινε τόση χαρά και δεν θα χόρευα κι εγώ; Ο γαμπρός ήταν 19 χρονών κι η νύμφη 18 κι ήταν όπως τους ήθελε ο Χριστός κι Εκκλησία, γι’ αυτό έγινε ...

Όσιος Πορφύριος. Κάποτε, ο Άγιος πήγε με κάποιους γνωστούς μου στο αστεροσκοπείο της Πεντέλης και, καθώς συζητούσανε για τους αστέρες με τον υπεύθυνο αστρονόμο, του είπε ο Άγιος: – “Βλέπω”, σ’ αυτή τη μεριά του φεγγαριού μία τεράστια τρύπα”! Εκείνος δεν έδωσε σημασία, το περιφόνησε, αλλά ο Άγιος επέμενε και, όταν κοιτάξανε με το τηλεσκόπιο, είδανε πως πράγματι ένας μετεωρίτης είχε προξενήσει ένα τεράστιο κρατήρα ακριβώς στην πλευρά του φεγγαριού που έλεγε ο Άγιος. Όλοι έμειναν άναυδοι! Το χάρισμα του Αγίου δεν είχε όρια. Δεν έβλεπε μόνο ό,τι υπάρχει επάνω στον πλανήτη μας, αλλά και στο διάστημα, 400.000 χλμ. Μακριά!   Μαρτυρία Γ.Δ. πολιτικού μηχανικού, συνεργάτη του αγίου Πορφυρίου, όπως καταγράφεται στο βιβλίο ο “Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες”, τόμος β’, έκδοση Αγιοπαυλίτικου Ιερού Κελλιού Αγίων Θεοδώρων.

Η Αγία Ζώνη. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Τον Σεπτέμβριο του έτους 1818 πατέρες της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου μετέβησαν στο Γαλάτσι της Ρουμανίας μεταφέροντας την Τιμία Ζώνη, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και την αγία κάρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Σε επιστολή του ο Μητροπολίτης Μολδαβίας Βενιαμίν μεταξύ άλλων αναφέρει: «…ιδία τε έκαστος και κοινή μετελάβομεν του θείου αγιάσματος, την παύσιν της πολυωδύνου πανωλεθρίας λοιμώδους νόσου είδομεν».   22 Αυγούστου 1827. Ο παπα-Σάββας γράφει: «Το θανατικόν με την Χάριν της Αγίας Ζώνης από 15 Ιουνίου έπαυσεν εις την Αίνον». Από την Αίνον η Αγία Ζώνη μεταφέρθηκε στο Διδυμότειχο. Σε άλλη επιστολή του, με ημερομηνία 12 Σεπτεμβρίου, ο ίδιος ιερέας αναφέρει: «Εδώ με την Χάριν της Αγίας Ζώνης έπαυσε το θανατικόν, καθώς και εις την Αίνον».   Πιο κάτω μπορείτε να διαβάσετε μια ...

Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος, (1890-1963), ηγούμενος της Μονής Κωνσταμονίτου. (Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο π. Χερουβείμ Κωνσταμονίτης διηγήθηκε: Είχε διορατικό χάρισμα ο Γέροντας (ο Ηγούμενος Φιλάρετος Κωνσταμονίτης). Όταν εξομολογούσε, ενίοτε έλεγε: – Ναι, καλά, αλλά εκείνο που πήρες, να το επιστρέψης. Εκείνο που έκανες δεν σκεφτόσουν να το εξομολογηθής. Πολλούς, που πρώτη φορά έρχονταν να εξομολογηθούν, τους αποκαλούσε με τα ονόματά τους. Επίσης είχε καλλιεργήσει και τη νοερά προσευχή. Όταν είχε γεράσει και δεν μπορούσε να ανέβη τις σκάλες, περίμενε στο πρώτο σκαλοπάτι και κατόπιν σαν πουλί ανέβαινε επάνω. Ο φύλακας άγγελός του τον ανέβαζε. Ένα βράδυ που συνέβη το ίδιο τον άκουσα να λέη: – Σε κουράζω και σένα, Άγγελέ μου!   Από το βιβλίο “Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση”, Άγιον Όρος, 2011.

Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο Άγιος ήταν διευθυντής στη Ριζάρειο , ήρθε στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια αυτός που τον συκοφάντησε στον πατριάρχη Σωφρόνιο. . Το ελληνικό κράτος του γύρεψε συστάσεις. Κάποιον που να τον γνωρίζει και να μπορεί να δώσει πληροφορίες γι’ αυτόν. Τον ρώτησε μήπως ξέρει κάποιον. – Τον Πενταπόλεως Νεκτάριο, απάντησε. Μόλις το ‘μαθε ο Άγιος, είπε στο γραμματικό του: «Τον συγχωρώ από την καρδιά μου. Δεν θα πω τίποτα εναντίον του. Δεν θα του ανταποδώσω το κακό»!   Μαρτυρία της Μαρίας Στρογγυλού όπως την κατέγραψε ο συγγραφέας Μανώλης Μελινός και δημοσιεύεται στο βιβλίο του, “Μίλησα με τον άγιο Νεκτάριο, Συνεντεύξεις με 30+1 ανθρώπους που τον γνώρισαν”.

Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949). Ζούσε κάποτε στο Λένινγκραντ μία γυναίκα μαζί με τον άνδρα της. Και αυτή και εκείνος ήταν γιατροί. Τον καιρό του πολέμου ήταν μαζί στο μέτωπο. Ο άνδρας της ήθελε πάρα πολύ να έχει παιδιά, εκείνη όμως δεν ήθελε. Είχε κάνει 18 εκτρώσεις. Τελικά ο άνδρας της την άφησε και βρήκε άλλη γυναίκα. Όταν αυτή γύρισε μετά τον πόλεμο στο Λένινγκραντ δεν μπόρεσε να βρει δουλειά. Δεν είχε ούτε σπίτι που να μείνει, γιατί αυτό το σπίτι που έμενε παλιά ήταν του άνδρα της. Κυριολεκτικά βρέθηκε στο δρόμο. Ήταν μέλος του κομουνιστικού κόμματος και απευθυνόταν σε διάφορους οργανισμούς αλλά κανείς πουθενά δεν την βοήθησε. Απελπίστηκε τόσο πολύ που σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Μία μέρα, ενώ περπατούσε στο δρόμο, συνάντησε μία φίλη της που ...

Όσιος στάρετς Αμβρόσιος (1812-1891). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε παρήγγειλε σε δυο συζύγους ότι την άλλη ημέρα πρωί – πρωί τους περιμένει στο κελλί ταυ. Επρόκειτο να συζητηθή κάποιο σοβαρό θέμα· γι’ αυτό τους έδειξε την ιδιαίτερη αυτή εύνοια. Έτσι και έγινε. Όταν εκείνοι μπήκαν στο κελλί του, ήταν καθισμένος στο κρεββάτι του φορώντας ένα λευκό ζωστικό -εσωτερικό ράσο- και κρατώντας στα χέρια του το κομποσχοίνι. Αλλά, Θεέ μου! τι υπερκόσμιο θέαμα που αντίκρυσαν τα μάτια τους! Τι ουρανόμορφη, αλλοίωσι που πήρε το πρόσωπο του π. Αμβροσίου! Μεταμορφώθηκε, φωτίσθηκε με το φως της Χάριτος και στολίσθηκε με κάποια ανέκφραστη ωραιότητα! Και όλα τα αντικείμενα του κελλιού παρουσιάσθηκαν όμορφα, χαριτωμένα, γελαστά, λες και πανηγύριζαν. Φαντάζεται κανείς τι αισθάνθηκαν οι δύο επισκέπτες μπροστά στις παραδεισένιες αυτές ανταύγειες. Έμειναν αποσβολωμένοι. Αναρρίγησαν από έκπληξι, ενώ ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Οι ασώματοι Άγγελοι, ελεύθεροι από το βάρος του χοϊκού σαρκίου, έχουν την δυνατότητα να υπερίπτανται. Οι άνθρωποι στερούνται αυτής της ικανότητος. Ο Γέρων, όμως, Άνθιμος , ως ισάγγελος, εφαίνετο σε πολλούς να μετεωρίζεται και να μη πατά στο έδαφος. Έτσι τον είδε και ο κ. Ε.Κ.*, ιδιοκτήτης εστιατορίου και ξενοδοχείου στην Ουρανούπολη, μπροστά στην πόρτα της Καλύβης του. Παρόμοιο θέαμα αντίκρυσε και ο κ. Ηρ.Γ. από την Θεσσαλονίκη στο Κυριακό της Αγίας Άννης. Μάλιστα δεν τον είδε μόνο να μην πατά στο έδαφος, αλλά τον είδε φωτολαμπή, να βγάζει σπίθες και να λάμπει σαν χρυσάφι στον ήλιο. Ήτανε, βλέπετε, χρυσός πολύτιμος αρετής ο Γέρων και θάμπωνε με τις ακτίνες του όλους που βρίσκονταν στη ζοφώδη ομίχλη της αποστασίας ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Κάποτε, πήγα στον Εσπερινό στον Άγιο Γεράσιμο και κάθισα πίσω από τους ψάλτες, επειδή αγαπούσα τα μουσικά. Ο Άγιος , προσεχτικά, απ’ τη δεξιά πόρτα του Ιερού μού έκανε νόημα να πάω εκεί και μου είπε: – Σωτήρη, εκεί που καθόσουν ακριβώς από πίσω σου, είναι ένας κύριος που θέλει να σου κάνει κακό! Κοίταξα προσεχτικά απ’ την κουρτίνα και τρόμαξα. Πριν από λίγο καιρό ο άνθρωπος αυτός είχε μηνύσει έναν αθώο και πήγα βασικός μάρτυρας στο δικαστήριο. Η κατάθεση μου ήταν καθοριστική στην απόφαση του δικαστηρίου και ο άνθρωπος αυτός τιμωρήθηκε με ένα χρόνο φυλάκιση. Είχε πληρώσει, είχε βγει απ’ τη φυλακή και αγριεμένος με παρακολουθούσε, χωρίς να το καταλάβω για να με εκδικηθεί που αποκάλυψα όλη ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μοναχή που ευρίσκεται στην Πάρο, στην Μονή του Χριστού, και πριν δύο χρόνια την επισκέφθηκα, μου διηγήθη τα εξής: – Κάποτε αποφάσισα να επισκεφθώ έναν μοναχό για ψυχική ωφέλεια. (Ο μοναχός, πνευματικοπαίδι του Γέροντος , ανήκε στην Μονή του Αρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου, και τον είχαν στείλει σε κάποιο μετόχι της Μονής, μόνον του, πολύ μακρυά). Εζήτησα και μου έδειξαν τον δρόμο και ενόμισα ότι γρήγορα θα έφθανα. Αλλά δεν υπολόγισα καλά. Ο δρόμος ήτο αρκετά μεγάλος. Μέχρις ενός σημείου εβάδιζα καλώς, ύστερα, από την κούρασι, ούτε εμπρός, ούτε πίσω ήτο δυνατόν να περπατήσω. Μέσα στην απελπισία μου θυμήθηκα τον Γέροντά μου και του εζήτησα την βοήθειά του. Όπως προσευχόμουν βλέπω μια σκιά κοντά μου, ίση με το ...

Ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (αριστερά) και ο Γέροντας του Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). Μαρτυρία Μ.Ο.* Πολλά ήταν αυτά που παρακάλεσα τον πατέρα Σίμωνα και εισακούστηκαν. Εδώ θα σας διηγηθώ και αυτό που συνέβη στο σπίτι μας. Ένα μεσημέρι που γύρισα σπίτι από την δουλειά μου, πήγα απ’ ευθείας στο υπνοδωμάτιο των παιδιών για να δω τα παιδάκιά μου. Έχω δύο αγόρια, το ένα είναι τριών ετών και το άλλο πέντε ετών. Πάνω στο κομοδίνο είχα και τα πέντε βιβλία του Γέροντα, όταν μπαίνω μέσα έχω τη συνήθεια να παίρνω ένα από τα βιβλία του και να το προσκυνώ. Εκείνο το μεσημέρι, που ήμουν με τα παιδάκιά μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη, ολόκληρο το πρόσωπο του παππούλη που βρίσκεται στον ...