Θαυμαστές διηγήσεις

(Από αριστέρα) Άγιος Πορφύριος, Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης και Άγιος Παΐσιος. Ο π. Ευμένιος ήταν ένας οικουμενικός Άγιος. Είχε οικουμενική συνείδησι. Θυμάμαι κάποια μέρα που καθόμασταν στο κελλί του, μας είχε πει: Μια φορά εκεί στην Ευρώπη, προς τα μέρη της Γερμανίας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας υπήρχε μια βαριά ατμόσφαιρα, πολύ βαριά, σύννεφα μαύρα, πολύ πολύ βαριά η ατμόσφαιρα. Αυτό κράτησε κάποιο χρονικό διάστημα. Μετά ξεκαθάρισε ωραία, ωραία και έφυγε όλη αυτή η βαριά η ατμόσφαιρα, η μαυρίλα, η καταχνιά και τα σύννεφα. Και έδειχνε ανακουφισμένος και χαρούμενος. Αργότερα, στο ταξείδι που κάναμε στην Ρωσσία, αναφέρθηκε πάλι στο γεγονός αυτό και, όπως είχε αποκαλύψει σε μια συζήτηση με τον Άγιο Μόρφου, επρόκειτο για ένα μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο, που ετοιμαζόταν και απετράπη εν τη γενέσει του, ...

Άγιος Ιάκωβος (1920-1991). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μετά την θεία Λειτουργία, αποχαιρετήσαμε τους μοναχούς και βγήκαμε έξω στον δρόμο. Εκεί ήταν και ο π. Ιάκωβος . Μπήκαμε σ’ ένα ταξί ένας Ιερέας, μία κυρία, η κορούλα μου και εγώ. Ο Γέροντας μάς ευλόγησε, μας αποχαιρέτησε μ’ εκείνο το γλυκύτατο (βλέμμα και μας ευχήθηκε να έχωνε «ένα καλό ταξίδι». Ξεκινήσαμε να φύγωμε. Ο Γέροντας κουνούσε το χεράκι του. Μας ευλογούσε! Όπως φεύγαμε από το Μοναστήρι και καθόμουνα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, μου λέει η κυρία: – Γύρισε πίσω να δης τον Γέροντα! Γυρίζω πίσω κα βλέπω μία σκηνή που δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου όσο ζώ! Ενώ είχαμε απομακρυνθή από το Μοναστήρι και ο Γέροντας θα έπρεπε από μακρυά όπως είμαστε να φαίνεται σαν κουκίδα, ό Γέροντας φαινόταν τεράστιος! Είχε ...

Η συνοδία του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή, (καθήμενος κρατώντας μπαστούνι). Από αριστερά ο π. Αθανάσιος, ο Ιερομ. Εφραίμ Φιλοθεϊτής και Αριζονίτης, ο Γέροντας Αρσένιος, ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, ο π. Θεοφύλακτος, ο Ιερομ. Χαράλαμπος Διονυσιάτης. : Κάποτε καθόμουν, μας έλεγεν εις το παράθυρο γονατιστός κατά την συνήθειάν μου και έλεγα την ευχήν. Ήταν νύκτα περασμένη καλοκαίρι και είχα το παράθυρόν μου ανοικτόν. Όπως είχα τους λογισμούς μου μαζεμένους και έλεγα με πολλήν γαλήνην την ευχήν, βλέπω και άνοιξε ο νους μου και έβλεπα ανεμποδίστως όπου ήθελα. Τότε βλέπω τον δικόν μας, τον πατέρα Αθανάσιον εις τον δρόμον της Αγίας Άννης, να έρχεται προς το σπίτι φορτωμένος με τον ντορβά και τον παρακολουθούσα εις όλον το διάστημα και ήμουν μαζί του εις όλην ...

Οι άγιοι Ιάκωβος Τσαλίκης (αριστερά) και Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου έπαθε μια βαριά καρδιοπάθεια. Πήγε στους γιατρούς να τον δούνε και αυτοί του είπανε πως είναι βαριά κατάσταση του και δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Είσαι καταδικασμένος, του λένε. Αυτός, εν τω μεταξύ, είχε ένα αδελφό στην Αμερική ο οποίος του τηλεφώνησε και του είπε: – Έλα να σε δούν κι εδώ οι γιατροί. Πάει λοιπόν στην Αμερική, και οι εκεί γιατροί του είπαν πάλιν, ό,τι του είχαν πει και οι γιατροί στην Ελλάδα. Μόνο ένας καρδιοχειρουργός του είπε: – Κοίταξε να δεις, μπορούμε να κάνουμε μια πολύ παρακινδυνευμένη εγχείρηση, η οποία αν πετύχει μπορεί να σωθείς, αν δεν πετύχει όμως, μπορεί και να μείνεις στο χειρουργείο. Θες να την κάνουμε; Αυτός είπε χαμένος, ...

Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα, δια Χριστόν σαλή. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Σε ένα μοναστήρι έζησε μία καλόγρια, που παρίστανε την τρελλή και την δαιμονισμένη και τόσο πολύ την σιχάθηκαν οι άλλες καλόγριες, που ούτε έτρωγαν μαζί της στην κοινή τράπεζα, πράγμα, που η ίδια είχε προτιμήσει. Περιφερόμενη λοιπόν στο μαγειρείο του μοναστηριού έκανε κάθε υπηρεσία ήταν, όπως έλεγαν, το σφουγγάρι του μοναστηριού, εφαρμόζοντας στην πράξη το ρητό της Αγ. Γραφής· «εάν κανείς μεταξύ σας νομίζει, ότι είναι σοφός σ’ αυτόν τον αιώνα, ας γίνει μωρός, για να φανεί σοφός ενώπιον του Θεού» (Α. Κορ. γ’ 18). Αυτή αφού έδεσε ένα κουρέλι στο κεφάλι της – διότι όλες οι άλλες φορούσαν κουκούλια – υπηρετούσε έτσι στο μοναστήρι. Αυτήν δεν την είδε καμία από τις τετρακόσιες να μασά σε ...

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος. Τον καιρό του αγίου Σάββα ζούσαν στην Λαύρα του πολλοί και ενάρετοι μοναχοί και υπηρετούσαν τον Κύριο. Πήγε, λοιπόν, και ένας άρχοντας ευγενής και πλούσιος να μονάσει, τον οποίο υποδέχτηκε με χαρά ο άγιος. Και επειδή δεν ήταν μαθημένος στον κόπο, τον φρόντιζε και δεν τον άφηνε να πηγαίνει με τους άλλους στις βαριές γεωργικές εργασίες. Εκεί δούλευαν μέχρι την ενάτη ώρα, και τότε έρχονταν και διάβαζαν από κοινού την ακολουθία, και μετά τον εσπερινό έτρωγαν, μία φορά τη μέρα κοινοβιακά. Επειδή αυτός δεν μπορούσε να τα κάνει αυτά, γιατί ήταν αρχάριος, τον πρόσταξε να αγωνίζεται στο μοναστήρι όσο μπορεί και να νηστεύει ωσότου επιστρέφουν όλοι οι αδελφοί, και να τρώνε μαζί σύμφωνα με την τάξη. Αυτός όμως ούτε καν ...

Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός και θαυματουργός. Κάποτε, που ευρισκόμουν σε πολύ μεγάλη δυσκολία λόγω πολλών οικονομικών υποχρεώσεων, κατέφυγα στην Τράπεζα για την έκδοση δανείου ποσού 50.000 ευρώ. Μετά λύπης μου, όμως, μετά από λίγες ημέρες με ενημέρωσαν από την Τράπεζα, πως δεν εγκρίνονται τα 50.000 ευρώ, αλλά 45.000 λόγω χαμηλής φορολογικής δήλωσης και παρόλο που υπήρχε και εγγυητής. Είπα, λοιπόν, στον υπάλληλο: – Σας ευχαριστώ πολύ, δεν τα θέλω τα χρήματα δεν με εξυπηρετούν, να κλείση ο φάκελλος. Όταν πήγα στο σπίτι μου στενοχωρημένος, παρεκάλεσα γονατιστός τον άγιο Νικηφόρο, τον Παππούλη μας, να με βοηθήση. Και μάλιστα, του είπα: – Καλέ μου Παππούλη, μη με αποστρέφεσαι τον αμαρτωλό. Βοήθησέ με σ’ αυτή, την δυσκολία που περνώ. Την επομένη ημέρα, προς το μεσημέρι, μου τηλεφωνούν και πάλι από την ...

Αντίγραφο ιεράς εικόνος Παναγίας Ελεούσας της Μονής Κύκκου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)   Συνέχεια από το προηγούμενο   Διηγήθηκε άλλη φορά : Κατά τον χειμώνα του 1943 στην Αθήνα, όπου διέμενα ως λαϊκός, υπήρχε μεγάλη στέρηση των αναγκαίων και σε συνδυασμό με τον βαρύ χειμώνα πολύς κόσμος πέθαινε. Εκείνη την εποχή συνήθιζα να επισκέπτωμαι αυτήν την πολύ ευλαβή καλογριά, η οποία είχε στο σπίτι της την παλιά εικόνα της Παναγίας από την Μικρά Ασία. Η εικόνα αυτή έφερε επάνω της πολλά παλαιά τάματα, μερικά εκ των οποίων ήσαν πολύτιμα. Καθώς λοιπόν εστενοχωρούμεθα από την έλλειψη τροφών, μία μέρα της λέγω: – Βρε Μαρία, δεν πουλάς το μάλαμα από την εικόνα να αγοράσουμε τίποτα να φάμε; Αυτή απάντησε: – Το μάλαμα αυτό είναι της Παναγίας και δεν μπορώ να το πειράξω. Αν ...

Παναγία Γοργοεπήκοος, Ιερά Μονή Παναγίας Γοργεπηκόου Μάνδρας Αττικής. Ο γερω-Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς διηγήθηκε: Ήταν μια γριούλα στην Μικρά Ασία με μία θαυματουργή εικόνα. Θεράπευε Τούρκους και Χριστιανούς. Στον πόλεμο του ’22 αυτή πήρε την εικόνα· ενώ, λοιπόν σκότωναν οι Τούρκοι, αυτήν δεν την έβλεπαν και ήρθε στην Αθήνα. Με το μύρο που έβγαζε η εικόνα θεράπευσε άρρωστο. Από το βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση”, Άγιον Όρος, 2011.

Ο Γέροντας Αρσένιος (αριστέρά) με τον συνασκητή του, όσιο Ιωσήφ Ησυχαστή. Αλλά και πάλιν, την νυχτερινήν εκείνην γαλήνην μας χαλούσε το γαύγισμα ενός σκυλιού, το οποίον ακατάπαυστα γαύγιζε όλη την νύκτα. Ρωτήσαμε τους γείτονες τίνος είναι αυτό το άγριο σκυλί και μας είπαν ότι είναι του ψευτο-Βασίλη. Ψάξε τώρα να μάθης ποιος είναι ψευτο-Βασίλης! Τελικά μάθαμε ότι ήταν καλόγηρος και μάλιστα ο Γέροντας του κελλιού του αγίου Κηρύκου. Το όνομά του ήταν μοναχός Βασίλειος. Κατόπιν, δεν γνωρίζω πώς, του κόλλησαν και το… επίθετο. Άντε τώρα, τι θα γίνη με το σκυλί του ψευτο-Βασίλη; Πάλι τα παράπονα στον παππού . Αλλά και ο παππούς, αρκετά ενοχλημένος, «αμάν πατέρες, μας χάλασε όλην την ησυχίαν· αλλά μην ανησυχήτε, κάτι θα γίνη». Την άλλη νύκτα, παραδόξως, τσιμουδιά το ...

Άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ ο διά Χριστόν σαλός. Κάποτε ένας διά Χριστόν σαλός, ο άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ (†1303, η μνήμη του τελείται στις 8 Ιουλίου) διασχίζοντας τους δρόμους του Ουστιούγκ, έφτασε τρέχοντας στην εκκλησία. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και φώναξε: – Μητέρα του Θεοού σώσε μας· σώσε μας! Γύρισε προς τον κόσμο που παρευρισκόταν εκείνη την στιγμή μέσα στην εκκλησία και τους φώναξε δυνατά να μετανοήσουν, να παύσουν να αμαρτάνουν, διαφορετικά ο Θεός θα τους λιθοβολήσει. Ο κόσμος τον θεώρησε τρελό. Και αφού τον σάπισαν στο ξύλο τον έδιωξαν. Τα ίδια είχαν πάθει και οι προφήτες. Πέρασε ο καιρός. Και τότε συνέβη κάτι το φοβερό Ο ουρανός καλύφθηκε από ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο. Όλες οι εκκλησίες της πόλης γέμισαν από πιστούς. Και καταφθάνει και ...

Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης (1913-1996). Φωτογραφία Αγιορειτική Φωτοθήκη. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένα νεαρό παιδί από την Θεσσαλονίκη έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια. Έκανε συνεχώς αιμοκάθαρση και η ζωή του κυλούσε μέσα στον πόνο και την δυστυχία. Οι γονείς του, ευλαβείς άνθρωποι, ήσαν συντετριμμένοι. Δεν άντεχαν να βλέπουν το παιδί τους να βασανίζεται. Ο πατέρας προθυμοποιήθηκε. Έδωσε το δικό του νεφρό, για να ζήσει ο γυιος του. Δυστυχώς όμως ο οργανισμός του ασθενούς απέρριψε το μόσχευμα και εξασθένησε περισσότερο. Κατέφυγε πάλι στην λίστα αναμονής, αλλά δότης δεν βρισκόταν πουθενά. Η μητέρα στην απόγνωσή της απευθύνθηκε στον πατέρα Άνθιμο και του εξέθεσε με δάκρυα την κατάστασή τους και πήρε απάντηση. Μίλησε ο ίδιος , αλλά τα λόγια είχαν προέλευση ουράνια. Τα χείλη του ταπεινού Ανθίμου, που απέφευγε τον έπαινο ...

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988) (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Το θαύμα που θα αφηγηθώ συνέβη όχι εν ώρα ύπνου, αλλά γύρω στις 11 το πρωί, ώρα κατά την οποίαν ευρισκόμουν στην υπηρεσία μου. Εργάζομαι ως νοσηλεύτρια στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού, Αμπελόκηποι Αθήνα. Αυτή την ώρα ο Θεός ήθελε και επικρατούσε άκρα ησυχία. Και λέγω, ήθελε ο Θεός, διότι είναι ώρα κατά την οποία συνήθως ο όροφος και όλα τα τμήματα βεβαίως του νοσοκομείου είναι γεμάτα από γιατρούς, νοσηλευτές, ασθενείς, συνοδούς ασθενών και επισκέπτες. Το γεγονός μου προκάλεσε τόση κατάπληξη, που έκανα τον σταυρό μου: – Μα, λέγω, κι οι πόρτες των θαλάμων κλειστές; Όλοι τους είναι τόσο καλά σήμερα; Μη έχοντας άλλη απασχόληση, κάθισα στο σημείο όπου δεχόμαστε τους ασθενείς κατά ...

Ο Γέροντας, π. Αρσένιος (αριστερά) με τον συνασκητή του όσιο Ιωσήφ Ησυχαστή. (επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε ένας γέροντας έστειλε το καλογέρι του να εξομολογηθεί στον παπα-Δανιήλ. Το καλογέρι πήγε, χτύπησε την πόρτα και είπε το «Δι’ ευχών…», αλλά απόκριση δεν πήρε. Κοίταξε τότε από το παράθυρο της Εκκλησίας και είδε τον παπα-Δανιήλ γονατιστό κάτω από τον πολυέλαιο να προσεύχεται και να είναι μέσα σε φλόγες. Έτρεξε αμέσως στον Γέροντά του και του είπε έντρομος ότι ο πνευματικός καίγεται. Έτρεξαν μαζί στον Άγιο Πέτρο και βρήκαν τον παπα-Δανιήλ ήσυχο, σε φυσιολογική κατάσταση. Ο παπα-Δανιήλ πήρε υποτακτικό, τον έκανε καλόγερο και τον ονόμασε Αντώνιο στο όνομα του Γέροντός του. Κάποτε ο υποτακτικός αρρώστησε και πήγε στην Λαύρα όπου έμεινε για ένα διάστημα μέχρι να αναρρώσει. Σ’ ...

Ο Ρουμάνος, Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Κλεόπας Ιλίε (1912-1998). : Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και, όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει, με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα από το Δισκάριο και το Αντιμήνσιο. Όταν παρετήρησε μέσα στό Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα. Τότε με κάλεσε και μου είπε: – Αδελφέ Κωνσταντίνε , έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις; – Πω, πω, πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα! Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο. Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε: – Εε, πάτερ Καλλίστρατε! Πιστεύεις τώρα ότι έρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι; – Συγχώρησέ με, πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του ...

(επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ιερομόναχος, π. Δημήτριος Μπεζάν (1908-1995). : Ήταν την παραμονή του Αγίου Δημητρίου. Ήρθα στην Μονή Συχαστρία από βραδύς. Το πρωί πριν φύγω μπήκα στην εκκλησία και προσκύνησα. Μετά αποτραβήχτηκα στο πίσω στασίδι και προσευχόμουν. Έξω ήταν μισοσκόταδο και έβρεχε δυνατά. Στο Ιερό ο πατήρ Κλεόπας προετοίμασε την Προσκομιδή. Μπροστά του έκαιγε ένα κανδύλι και πάνω στο τραπέζι της προσκομιδής βρισκόταν το Ιερατικό και ένα κηροπήγιο με ένα μόνο κερί. Στην εκκλησία μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου ήταν αναμμένο ένα κανδύλι με κοκκινωπό φως. Μια στιγμή άκουσα ότι κάποιος μπήκε στην εκκλησία. Κοίταξα χωρίς ενδιαφέρον. Ήταν μια γυναίκα. Η ακολουθία ακόμη δεν άρχισε. Η γυναίκα που μπήκε, προχωρούσε σιγά-σιγά. Γονάτισε και προσκύνησε με ησυχία τις εικόνες, παραμένοντας περισσότερο στην εικόνα της Θεοτόκου, ...

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871-1957). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Διηγείτο ο Γέροντας ένα γεγονός, που του συνέβη αυτήν την περίοδο : «Όταν ήμην εις την Θεσσαλονίκην, ενός πνευματικού μου τέκνου ο πατήρ, εκ διαβολικής ενέργειας παρακινούμενος, έφερε βαρέως το ότι ο υιός του ήθελε να ακολουθήση τον δρόμο του Θεού και με εθεώρει ως υπεύθυνον και απεφάσισε να με φονεύση. Κατερχόμενος δε εις κατωφέρη δρόμον με είχον ειδοποιήσει να μην πάω από εκεί διότι θα με φονεύσουν, εγώ όμως είπον, εάν είναι θέλημα Θεού, ας γίνη ό,τι θέλη. Και όντως βλέπω τον απειλούντα να με σκοπεύη και να μου φωνάζη. Εγώ εσταμάτησα και του λέγω: – Να είναι ευλογημένο. Αμέσως του έπεσε το όπλον από τα χέρια και έσκυψε και εφίλησε το χέρι μου ζητών συγχώρησιν. Αυτό το διήγηθηκε αργότερα ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Οι όσιοι Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (αριστερά) και Σωφρόνιος του Έσσεξ. : Χάρη στο διορατικό χάρισμά του ο Γέρων Πορφύριος γνώριζε και τη μορφή ενός άλλου μεγάλου Γέροντος των ημερών μας, του Ρώσσου Γέροντος Σωφρονίου, κτίτορος και Προηγουμένου της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Βρεπανίας, ο οποίος, ανάμεσα στ’ άλλα βιβλία, έγραψε και το παγκόσμια γνωστό και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες ο Γέροντας Σιλουανός. Κοντά στο Γέροντα Σιλουανό, ο όποιος, όπως είναι γνωστό, ανακηρύχθηκε άγιος το 1989, ο Γέρων Σωφρόνιος είχε ζήσει εννέα ολόκληρα χρόνια. Όπως, λοιπόν, ο ίδιος ο Γέρων Σωφρόνιος μας είπε το Νοέμβριο του 1990 όταν είχαμε τη μεγάλη ευλογία να τον συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί του στο Έσσεξ συναντιόνταν οι δύο Γέροντες κάθε βράδυ ...

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959). Άλλην φοράν τον ερωτήσαμεν: – Δεν είδες καμμίαν φοράν άγγελον; Και μας απήντησεν: – Όπως τους περιγράφει η Εκκλησία μας είδα δύο φοράς. Μίαν φοράν εις τον Άγιον Βασίλειον, όπου μου μετέδωσε το Σώμα και Αίμα του Χριστού και μίαν φοράν εις την Μικράν Αγίαν Άνναν μέσα εις το εκκλησάκι· βάδιζε, μπροστά από τον διάκον που εθυμίαζε, με ένα μεγάλο κερί, και όπου πήγαινε ο διάκος, προπορεύετο αυτός και μετά μπήκαν μέσα εις το Βήμα. Υπό άλλην όμως μορφήν, σαν νέους, σαν μοναχούς, πολλές φορές, που εις την πραγματικότητα αυτοί ήσαν και εις όλας μου τας δυσκόλους περιστάσεις με παρηγορούσαν. Γιατί όταν ο νους του ανθρώπου αρχίση να καθαρίζη και να φωτίζεται, που γίνεται με την ευχήν, όχι μόνον τούτα βλέπει, ...