Θαυμαστές διηγήσεις

Το μοναστηράκι της αγίας Παρασκευής στους Καλλιάνους Κορινθίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός που συνέβη στην Γερμανική Κατοχή. Όταν οι κατακτητές έκαιγαν όλα τα χωριά, οι Καλλιανιώτες έφυγαν για την Ζήρεια . Η Κασσιανή, όμως, έχουσα πρόμαχο της τον Κύριο και βοηθό την αγία Παρασκευή έμεινε πίσω, και ατάραχη συνέχιζε τον ασκητικό της αγώνα. Οι Γερμανοί στην προσπάθειά τους να βρουν που κρύφτηκαν οι Καλλιανιώτες πήγαν στον μοναστήρι και πίεζαν την Κασσιανή να μαρτυρήσει το κρησφύγετο των συγχωριανών της. Αυτή, βέβαια, μιμούμενη τους ηρωικούς προγόνους μας, αρνήθηκε να μιλήσει γι’ αυτό και διετάχθη να την κρεμάσουν. Όμως, κατά θαυμαστό τρόπο το μαντήλι με το οποίο πήγαν να την κρεμάσουν κόπηκε και εκείνοι έντρομοι έφυγαν, γιατί είδαν ένα δυνατό φως να την περιλούζει.   Από το βιβλίο του ...

Οι άγιοι πατέρες Θεωνάς και Θεόδωρος αφηγούνταν την εξής ιστορία· «Κάποια κοπέλα στην Αλεξάνδρεια έχασε τους γονιούς της και έμεινε ολομόναχη με μεγάλη περιουσία και ήταν ακόμα αβάφτιστη. Κάποια μέρα εκεί που περνοδιάβαινε στον κήπο της βλέπει κάποιον άνθρωπο έτοιμο να κρεμαστεί. Τρέχει και του φωνάζει· “Τι πας να κάνεις, άνθρωπέ μου;”. “Άσε με, γυναίκα, είμαι καταστεναχωρημένος” της απαντάει. “Πες μου την αλήθεια, και ίσως να μπορώ να σε βοηθήσω”, του λέει η κοπέλα. “Χρωστάω ολάκερη περιουσία και με πιέζουν πολύ οι δανειστές μου. Προτίμησα έτσι να πεθάνω γρήγορα και να μην ζω τέτοια τυραννισμένη ζωή”, της εξομολογήθηκε. “Σε ικετεύω, πάρε όσα έχω και δώστα στους δανειστές σου, φτάνει να μην αυτοκτονήσεις”, τον παρακάλεσε εκείνη. Πήρε εκείνος από τη θεόσταλτη ευεργέτρια όσα του χρειαζόταν και ξόφλησε το χρέος ...

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). : Ενώ ομιλούσε, παρενέβαλλε συνεχώς την φράση, «με συγχωρείτε»! Κάθε πέντε προτάσεις έλεγε· «Με συγχωρείτε, παρακαλώ, με συγχωρείτε!». Οπόταν, κάποια μέρα, επειδή είχα το θάρρος του, τον ρώτησα: – Γέροντά μου, αυτό το, «με συγχωρείτε», που λέτε συνεχώς, είναι μήπως κανένα τικ; Μου λέει: – Και, τι είναι αυτό το τικ; – Κανένα χούι, που επαναλαμβάνετε! Πώς λέω εγώ συνεχώς, λοιπόν, λοιπόν; Και μου απαντά· – Όχι, παιδί μου, δεν ξέρεις εσύ! Εσύ βλέπεις αυτά που βλέπεις. Εγώ βλέπω και άλλα πράγματα, που δεν βλέπουν οι πολλοί άνθρωποι, επειδή βλέπω με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Και την ώρα που μιλώ μπορεί ο συνομιλητής μου να με θαυμάζει. Διότι ακούει που λέω για τον άγιο Δαυίδ, που λέω για τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο, ...

Η αγία Ευδοκία. (Σχέδιο Ράλλης Κοψίδης από τον Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας, τόμος Μαρτίου). Όταν βασίλευε ο Τραϊανός, ζούσε στην Ηλιούπολη της Φοινίκης μία κόρη, η Ευδοκία, τόσο ωραία, ώστε κανείς ζωγράφος δεν μπορούσε ν’ αποδώσει αντάξια την ομορφιά της. Συχνά όμως η ομορφιά δεν συμπορεύεται με τη σωφροσύνη. Έτσι και η Ευδοκία κάποτε παραστράτησε και άνοιξε ένα σπίτι της αμαρτίας. Μέσα σε λίγα χρόνια είχε γίνει πάμπλουτη με την άσωτη ζωή της. Ο Θεός όμως εργαζόταν για να οικονομήσει τη σωτηρία της. Κάποιος μοναχός, περαστικός από την Ηλιούπολη, έμεινε δίπλα στο σπίτι της. Τη νύχτα διάβαζε μεγαλόφωνα από ένα βιβλίο για τη φοβερή κρίση, την κόλαση των αμαρτωλών και την ανταπόδοση. Η Ευδοκία, που έτυχε ν’ αγρυπνεί, τ’ άκουσε όλα κι έφριξε. Όταν ...

Όσιος Πορφύριος (1906-1991). Αγόρασα ένα μεγάλο, καινούργιο και σύγχρονο μηχάνημα το οποίο θα βελτίωνε και θα αύξανε κατά πολύ την παραγωγή του προϊόντος. Ωστόσο οι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να το χειριστούν σωστά και έβγαζε διαρκώς ελλαττωματικά προϊόντα. Στις προδιαγραφές του ήταν τέλειο και πολύ προσοδοφόρο, στην πράξη όμως είχε καταλήξει να είναι πολύ ζημιογόνο. Δεν μπορούσε κανείς να το «στρώσει» και απελπισμένος επειδή ήταν και πολύ ακριβό, απευθύνθηκα στον Άγιο. Εκείνος θέλησε να έρθει στο εργοστάσιο, στο Ναύπλιο, για να μου κάνει Αγιασμό. Όταν μπήκε στο εργοστάσιο και είδε το μηχάνημα, μου είπε: – Βλέπω, Γιάννη μου, ολοζώντανο τον Σατανά εδώ μέσα, τον βλέπω ολοφάνερα πάνω από το μηχάνημα. Μετά τον Αγιασμό όλα εξομαλύνθηκαν και βοηθήθηκε πάρα πολύ η παραγωγή. Ο Άγιος με προστάτευε από τον φθόνο ...

Ο Γέροντας, π. Ελπίδιος (1913-1983). Κάποια φορά χρειάστηκε να νοσηλευτεί ο ίδιος για λίγες μέρες στο νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ένα πνευματικό του παιδί του έγραψε ένα γράμμα, το οποίο έδωσε σε κάποιον κοινό γνωστό για να το μεταφέρει εκεί. Στον ίδιο φάκελο έβαλε και ένα σημείωμα, που απευθυνόταν στη νοσηλεύτρια που τον διακονούσε. Η νοσηλεύτρια άνοιξε τον φάκελο, διάβασε το δικό της σημείωμα και χωρίς να το καλοσκεφθεί διάβασε και το γράμμα που απευθυνόταν στον π. Ελπίδιο. Το απόγευμα του παρέδωσε τον φάκελο και ο Γέροντας, αφού διάβασε το γράμμα, της ζήτησε επιστολόχαρτο για να απαντήσει. Όταν έγραψε την απάντηση, δίπλωσε το χαρτί και το έβαλε στο τραπεζάκι που υπήρχε εκεί κοντά του. – Ξέρεις, είπε στη νοσηλεύτρια, απάντησα σε ...

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης. Κάποτε στην Μεγάλη είσοδο είδε τον εαυτό το υπερυψωμένο και αισθανόταν ότι πατούσε πάνω σε φλόγες. Μόλις έφθασε κάτω από τον πολυέλαιο είπε μέσα του, “Παναγία μου, Χριστέ μου”, και σιγά σιγά πάτησε και μπήκε από την Ωραία Πύλη. Τότε κατενόησε το ψαλμικό, “ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα”.   Απόσπασμα από το βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση”.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. : – Τι γνώμη έχεις για την Μοριακή δυναμική; – Δεν το ξέρω αυτό, Γέροντα, είπε ο φοιτητής. – Σκέψου το, σκέψου τι είναι Μοριακή δυναμική; – Μα δεν έχει σχέση με την Ιατρική αυτό. Δεν γνωρίζω. – Σκέψου το, σκέψου κάτι και πες μου. Τι λέει το μυαλό σου; Τι είναι αυτό; Ο φοιτητής προσπάθησε να δώση μία επεξήγηση και ο Άγιος τον άφησε να προσπαθή να σκεφτή τι είναι αυτό. Πίστεψε πως ήταν κάτι άσχετο με την επιστήμη του, αν και ο Άγιος του το είπε «έχει σχέση με το αντικείμενό σου». Φύγαμε και ο φοιτητής πήρε το πτυχίο του το 1994 και 15 χρόνια μετά έκανε μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, δίπλα στον διάσημο ιατρό Ντιέγκο Βεργάνι. Το αντικείμενό του ήταν η Ιατρική Φυσική ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Γαβριήλ Διονυσιάτης. Στην Νέα Σκήτη πάνω από τον πύργον, υπάρχει μια καλύβα επ’ ονόματι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Εκεί πρόλαβα δύο γεροντάκια. Το τελευταίο λεγόταν Πρόδρομος. Αφού ο Γερο-Πρόδρομος έφθασε σε μεγάλην ηλικίαν, επόμενο ήταν το καλύβι του να είναι εντελώς ανεπιμέλητο. Μάλιστα στα τελευταία του, μαζεύτηκαν τόσα σκουπίδια και ακαθαρσίες στο σπίτι, που νόμιζες ότι είναι πραγματική κοπριά. Ένας άλλος, ο ευλαβέστατος Μοναχός Χρυσόστομος, τον επεμελείτο για τ’ απαραίτητα. Μια μέρα έρχεται στον Γέροντα : – Άγιε πνευματικέ, ο π. Πρόδρομος δεν είναι καλά, τρέξε να τον κοινωνήσης. Ετοιμάζει ο Γέροντας τα θεία Μυστήρια και τρέχει αμέσως. Σε λίγη ώρα γύρισε. Όμως τον βλέπω αλλοιωμένο, να κλαίει με λυγμούς. – Τι συμβαίνει, Γέροντα; – Να σου πω παιδί μου. Δεν θα σου ...

Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο Υδραίος. (έργο Ράλλη Κοψίδη). Όταν ο Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος βρισκόταν κλεισμένος στην φυλακή και τον είχαν για τρία ημερόνυχτα δεμένο στο τρομπούκι, δηλαδή την ποδοκάκην, με τα πόδια δηλαδή κλεισμένα ανάμεσα σε δύο ξύλα, φυλάκισαν επίσης δύο ιερείς, άλλους έξι χριστιανούς και τέσσερις Τούρκους. Ένα βράδυ, λοιπόν, θέλοντας να δοξάσει ο Θεός τον μάρτυρα Του, ξαφνικά γέμισε με φως η κατασκότεινη φυλακή και αμέσως λύθηκε από τα εγκληματικά σύνεργα που τον είχαν καθηλωμένο και όπως γράφει ο βιογράφος του, ο Κωνσταντίνος βρέθηκε όρθιος και προσευχόμενος. Όταν είδαν οι ιερείς και οι άλλοι χριστιανοί το γλυκύ αυτό άκτιστο φως, σηκώθηκαν επάνω και προσκύνησαν, ενώ οι μουσουλμάνοι άρχισαν να φωνάζουν “αλλάχ, αλλάχ”. Σύντομα δε, διαδόθηκε στην πόλη η φήμη ότι άρπαξε φωτιά η φυλακή και ...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Στο μοναστήρι που μόναζε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ήταν ένας Γέροντας, Σύρος την καταγωγή ο οποίος ήταν ιδιαίτερα ενάρετος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον εκτιμούσε πολύ, τον είχε ως πρότυπο του στην αρετή και προσπαθούσε να τον μιμηθεί. Κάποτε, ενώ ο Γέροντας αυτός προσευχόταν, είδε ένα όραμα κατά τα μεσάνυκτα το οποίο και να το πει κάποιος είναι δύσκολο, αλλά είναι και φοβερό γι’ αυτούς που θα το ακούσουν. Εντούτοις, η διήγηση αυτή προσφέρει ευφροσύνη, τόσο σ’ αυτόν που την λέει όσο και σ’ αυτόν που την ακούει. Είδε, λοιπόν, ο Σύρος Γέροντας έναν λευκοφόρο άντρα, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό και ήταν φοβερός στην όψη και στο χέρι του κρατούσε ένα χαρτί τυλιγμένο. Ο λευκοφόρος αυτός ...

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων. Κάποια γυναίκα που καταγόταν από την ίδια πόλη με τον όσιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, άκουσε ότι ήρθε από τη Ρόδο και ότι του είχε παρουσιαστεί εκεί άγγελος Κυρίου, που του μήνυσε το κάλεσμά του στον κοινό μας Κύριο. Ήξερε ότι είχε κάνει ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα, που πίστευε ότι ούτε να τ’ ακούσουν δεν μπορούσαν ανθρώπινα αυτιά. Οπλίζεται με πίστη, που δεν χωράει δισταγμούς, πηγαίνει τρέχοντας στον πανόσιο, ρίχνεται στα πόδια του λιώνοντας στα δάκρυα, τον παρακαλάει και του λέει εμπιστευτικά· «Τρισμακάριστε, έχω πέσει σε αμαρτία τόσο βαριά, που δεν μπορεί να την ακούσει αυτί ανθρώπου. Ξέρω ότι αν θέλεις, μπορείς να με συγχωρέσεις. Είπε ο Κύριος για τους ιερείς· “Όσα θα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό ...

Άγιος Μηνάς ο Θαυματουργός. Ένας χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε να πάει στην πανήγυρη του Αγίου Μηνά. Όταν βράδυασε, κατέλυσε σ’ ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος, όμως, ο οποίος κατάλαβε ότι ο ξένος είχε αρκετά λεφτά μαζί του, σηκώθηκε τα μεσάνυχτα και τον σκότωσε. Μετά κατέκοψε τα μέλη του, τα έβαλε σε ένα ζεμπίλι και τα τοποθέτησε κάπου περιμένοντας να ξημερώσει. Ενώ, λοιπόν, ο δολοφόνος σκεφτόταν πώς, πού και πότε να πάει να κρύψει τα άψυχα μέλη, εμφανίζεται μπροστά του ο Άγιος Μηνάς, έφιππος και με στρατιωτική στολή και αρχίζει να τον ρωτά πού βρίσκεται ο ξένος που κατέλυσε στο ξενοδοχείο του. Ο ξενοδόχος, έκανε πως δεν ήξερε κάτι γι’ αυτό, και τον διαβεβαίωνε πως πραγματικά δεν γνώριζε τίποτε. Ο άγιος, τότε, κατέβηκε από το άλογό ...

Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Φαρασιώτες από την Δράμα και εγκατεστημένοι στην Θεσσαλονίκη διηγήθηκαν ότι δύο Σέχοι (αρχηγοί Μουσουλμανικών φυλών και μάγοι) από το Χατζή – Πεχτές είχαν επισκεφθή τον Πατέρα Αρσένιο . Ο Πατήρ τους δέχθηκε και τους έφτιαξε και καφέ. Οι Σέχοι όμως άρχισαν τις ανόητες και ζαλισμένες ερωτήσεις, που έφερναν μόνο πονοκέφαλο. Ο Πατήρ, για να τους ξεφορτωθή, τους είπε. – Δεν μπορώ να σας ακούω, γιατί πονάει το κεφάλι μου. Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν και είπε ο ένας στον Πατέρα Αρσένιο. – Παπάς Εφέντης, θα σου φτιάξουμε ένα μουσχά (χαϊμαλί) και άμα το φορέσης, σ’ όλη σου την ζωή δεν θα σε πονέση το κεφάλι σου. Ο Πατήρ τους απάντησε τότε αυστηρά. – Έχω μεγαλύτερη δύναμη από την δική σας και μπορώ να σας ...

Άγιος Νεκτάριος, επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός. Μαρτυρία Ελένης Αγγελοπούλου: Το βράδυ της παραμονής, 4 Νοεμβρίου 1961, που θα γινόταν η Ανακήρυξη εις Άγιο του Σεβασμιωτάτου Πενταπόλεως Νεκταρίου, του Δεσπότη μας, με πλησίασε ο τότε διοικητής χωροφυλακής του νησιού μας, ο Ηλίας Ζερβός. Με παρεκάλεσε -το ’κανε κι αλλού- να φιλοξενήσω δυο άτομα. Είχε, θυμάμαι, γεμίσει η Αίγινα κόσμο. Τι γινόταν, ούτε που μπορώ να περιγράψω. Έλεγες ότι θα βουλιάξει το νησί! Μεγάλη χάρη του Αγίου μας, συγκεντρώθηκαν πολλές χιλιάδες πιστοί να τον τιμήσουν και να ευλογηθούν. Έξω γινόταν χαλασμός κόσμου. Κεραυνοί, βροχή με το τουλούμι. Κι η θάλασσα δεν πήγαινε πίσω. Φουρτούνα, μα τι φουρτούνα! Ο κόσμος κοίταζε να προστατευτεί σ’ ένα ξένο μέρος. Δέχτηκα λοιπόν την παράκληση του διοικητού και ανταποκρίθηκα. Ξέρετε ποιο ...

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Το 1961 ο ηγούμενος Νικόδημος και ο ιερομόναχος Ιάκωβος αποφασίσανε να χτίσουν εκκλησάκι προς τιμήν των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ο ηγούμενος επέλεξε τον τόπο κι έβαλε πασσαλάκια για όρια. Έφυγε ο ηγούμενος για τη Λίμνη και τη νύχτα εμφανίστηκε στον π. Ιάκωβο ένας ψηλός, ξανθός και ωραίος αξιωματικός με χρυσό σπαθί, που του είπε: – Πάτερ μου, είμαι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Δεν επιθυμώ ο ναός μου να χτιστεί σ’ αυτό το χώρο, που τοποθετήθηκαν τα πασσαλάκια, αλλά εδώ που θα σου υποδείξω. Έσκυψε και μετέφερε πιο πέρα τα πασσαλάκια. Το πρωί ο π. Ιάκωβος πήγε και βρήκε μεταφερμένα τα πασσαλάκια. Το παρεκκλήσι επρόκειτο να χτιστεί με πρόχειρο, με λάσπη και άχυρα, διότι δεν υπήρχαν τα μέσα. ...

Ο Ρουμάνος, Ορθόδοξος Ιερέας, π. Δημήτριος Μπεζάν (1908-1995). : Ήταν το καλοκαίρι τού 1966-1967. Μετά την νυχτερινή ακολουθία, όταν στην εκκλησία έμεινε μόνο ένας μοναχός, που διάβαζε το Ψαλτήρι, είδα δυο μοναχούς σε πολύ μεγάλη ηλικία να παραμένουν στην εκκλησία βυθισμένοι στην προσευχή. Έκαιγε ένα κανδήλι στο Ιερό και ένα στην εικόνα της Θεοτόκου. Γονάτισαν και απλώθηκαν με το πρόσωπο στο πάτωμα, προσευχόντουσαν σιωπηλά. Ήμουν στο τελευταίο στασίδι, απαρατήρητος παραμελημένος, με το κεφάλι στα χέρια, λέγοντας στον Θεό τον πόνο μου. Ανάμεσα στα δάχτυλα είδα ένα φως που επήγασε από τα κεφάλια των δύο μοναχών. Περίπου 10 εκατοστά πάνω από τα κεφάλια τους, τρεμόλαμπε, ένα φως που αναβοέσβηνε. Σε μια απόλυτη ησυχία τους κοίταζα και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Προσκύνησα σιγά όπως ...

H Γερόντισσα Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). Στο Νοσοκομείο που νοσηλεύθηκε για τα εγκαύματα , κάποια στιγμή αποφασίσθηκε η έξοδός της, επειδή, όπως είχαν γνωματεύσει οι εφημερεύοντες γιατροί, είχαν θεραπευθεί τα εγκαύματα. Όταν της το ανακοίνωσαν, εκείνη διαμαρτυρήθηκε. – Όχι, δεν φεύγω με τίποτα. Το έκαναν γνωστό στον Καθηγητή, κι εκείνος, κατά την επίσκεψή του στο θάλαμό της, της είπε επίσης, ότι πρέπει να βγει από το Νοσοκομείο γιατί έγινε καλά. – Τι λες, γιατρέ μου, δεν φεύγω. Εδώ είναι ωραία! Οι αδελφούλες με περιποιούνται, καθώς και τα παλληκάρια σου, οι γιατροί. Θα κάτσω είκοσι μέρες ακόμα…. Μόνο εσύ δεν με έχεις κοιτάξει. – Καλά θα σε κοιτάξω τώρα κι εγώ και θα φύγεις, αφού είσαι εντάξει. Και την καθησύχασε. – Όχι, όχι, εγώ δεν φεύγω, έλεγε. Εξετάζοντάς ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτη (1901-1988). Ονομάζομαι Γκάνης Κωνσταντίνος και μένω στην Καλογρέζα… Είμαι ταξιτζής και είχα πάει δύο γυναίκες στο Μοναστήρι να εξομολογηθούν. Εγώ δεν ήξερα ακριβώς περί τίνος πρόκειται και όταν βγήκαν έξω από το κελί του Γέροντα και συζητάγανε το τι τους είπε, λέω και εγώ: – Περί τίνος πρόκειται; Και μου λένε μέσα είναι ο Γέροντας και σου λέει τα πάντα το τι έχεις κάνει στην ζωή σου. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Πήγα και εγώ μέσα στο κελί και ήταν σκοτεινά. Όπως ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του βλέπω στο πρόσωπό του και σε όλο το κεφάλι του, να είναι ένα φως, ήταν τόσο δυνατό το φως που απ’ το πρόσωπό του έφεγγε και το δωμάτιο. Πήγα μέσα, φίλησα το Σταυρό του ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). 251995