Θαυμαστές διηγήσεις

Άγιος Γεώργιος (Καρσλίδης). Όταν λειτουργούσε ο Γέροντας , συλλειτουργούσαν μαζί του διάφοροι άγιοι. Μέσα στο ιερό ακουγόντουσαν πολλές φωνές και διάφορες ψαλμωδίες. Όταν έβγαζε τα Άγια, δεν ήταν μόνος του αλλά και πολλοί άλλοι κατά περίπτωση. Αλλά δεν μας επέτρεπε ούτε να ρωτούμε ούτε να λέμε τίποτε για όλα αυτά… Ο Γέροντας δεν έχει φύγει. Είναι εδώ. Είναι δίπλα μας. Μας βοηθάει. Εγώ τον παρακαλώ σε κάθε περίπτωση της ζωής μου… Εμφανίσθηκε ο Γέροντας στο δωμάτιο που καθόμασταν με άλλες γυναίκες. Μπήκε κεκλεισμένων των θυρών. Μας συμβούλεψε για την πορεία της ζωής μας. Στα μνημόσυνα του Γέροντα ήμασταν πάλι στο δωμάτιο του ξενώνα και καθόμασταν. Ο καιρός ήταν κακός και σκεφτήκαμε μαζί με μία άλλη γυναίκα να πάμε να δούμε μήπως έσβησε το ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. Οι γονείς ενός αγοριού που είχε πάθε νευρασθένεια, επισκέφθηκαν τον Γέροντα , ζητώντας τη βοήθειά του, για το πρόβλημά τους. Ο Γέροντας “είδε” την ψυχή του παιδιού και είπε: – Το παιδί σας έχει πολύ καλή ψυχή, καλύτερη από την δική μου. Δεν είναι άρρωστο, τραυματίσθηκε και επαναστάτησε, εξ αιτίας της δικής σας υπερηφάνειας και των κακών φίλων που έκανε παρέα. Θα θεραπευθεί με τον δικό σας αγιασμό. Η μητέρα μόλις το άκουσε αυτό, άρχισε να κλαίει απελπισμένη, διότι θεώρησε τον αγιασμό της ακατόρθωτο. Τότε ο Γέροντας της είπε: – Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη.   Από το βιβλίο, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, “Ανθολόγιον θαυμάτων”, έκδοση η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος” Μήλεσι.

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902-1975). Το πρωί της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 1945, μια ενδεκαμελής ομάδα εφίππων ανταρτών κυνηγούσε τον ονομαστό για την ευλάβειά του παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη, που κατευθυνόταν στο χωριό Βασιλική Τρικάλων. – Με κυνηγούσαν, έβριζαν και έριχναν με τα Στεν, διηγείται ο ίδιος. Δεν μπορούσαν όμως να με φονεύσουν! Οι σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα, δεν με τσίμπαγε όμως καμιά! Με πλησίασαν και με περικύκλωσαν στα πενήντα μέτρα γύρω-γύρω. Εγώ, καθώς βρισκόμουν στον κίνδυνο, σήκωσα τα χέρια πάνω, προς τον ουρανό, και φώναξα από το βάθος της ψυχής μου: – Μιχαήλ Αρχάγγελε, σώσε με, κινδυνεύω. Ω του θαύματος! Σαν αστραπή παρουσιάσθηκε ο αρχάγγελος στον αρχηγό των ανταρτών. Είδε ένα νέο με σπαθί, που του έκοψε τα σκοινιά από τη σέλλα του αλόγου, τον έριξε κάτω και του ...

Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής (1929-1995). Πρωί πρωί ξύπνησα από έναν πολύ ανησυχητικό ρόγχο της μητέρας μου. Με το ζόρι την έβαλα να καταπιεί λίγο λαδάκι από το καντήλι του Γέροντα . Της έβαλα και στο μέτωπο. Δύο ώρες προσπαθούσα ν’ αντιμετωπίσω το θάνατο που την απειλούσε. Το ένα της χέρι είχε παραλύσει. Άναψα κι ένα κερί που είχα φέρει από τον τάφο του αγίου και παρακαλούσα τον Θεό να μας βοηθήσει. Μια της έβαζα λάδι, μια αγιασμό. Κάλεσα και τις Πρώτες Βοήθειες. Ο γιατρός μου είπε ότι η μητέρα μου είχε πεθάνει και πως δεν είχε νόημα να την πάμε σε νοσοκομείο. Εγώ δεν τους πίστεψα. Δυο τρεις ώρες μετά, η μητέρα μου σηκώθηκε και άρχισε να μιλάει! Με την βοήθεια του ...

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης). : Λίγες μέρες πριν πάμε εκεί ήρθαν από ένα χωριό και τον προσκάλεσαν να πάρει μερικά λείψανα του Αγίου Δαυίδ και να πάει στο χωριό τους για να τους κάνει κάποια παράκληση. Την ώρα που τα πήγε ήταν μια γυναίκα εκεί από τον Καναδά. Ήταν μαζί με μια άλλη μοναχή, Κύπρια μάλιστα, και πήγαιναν να συναντήσουν τον π. Ιάκωβο. Η κοπέλα από τον Καναδά, φυσικός μάλιστα, δεν ήταν πιστή κοπέλα, ήταν μάλλον άθεη. Πήγαν να τον δουν και τους λέει ο π. Ιάκωβος: – Τώρα φεύγω, πάω στο χωριό, δεν ξέρω αν θα γυρίσω γρήγορα. Εύχομαι όμως ο Άγιος Δαυίδ, που είναι εδώ στο μοναστήρι μας να σας πληροφορήσει ότι όντως υπάρχουν άγιοι, η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ο Θεός, ο ...

Ο προσκυνητής της Ιεράς Μονής μας , Ίκαρος Πετρίδης, περιγράφει σε επιστολή του, με ημερομηνία 19 Ιουλίου 2006, –στήν οποία επισυνάπτει και την ακτινολογική εξέταση (υπερηχογράφημα νεφρών)– την θεραπεία του από την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου. Ξεκινώντας από την Κύπρο για να επισκεφθεί το Άγιο Όρος, μαζί με φίλους του, έφθασε στην Θεσσαλονίκη, όπου διέμεινε σε ξενοδοχείο. Εκεί μετά από αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο και μετά από εξετάσεις διαγνώσθηκε οξύς κολικός νεφρού. Οι ακτινογραφίες έδειξαν ύπαρξη πετρών και στους δύο νεφρούς. Μετά από δισταγμό, αν έπρεπε να πραγματοποιήσει το προσκύνημά του, έφθασε την Μονή Βατοπαιδίου. Μετά την ευλογία του Ηγουμένου ο ιερέας τοποθέτησε την Τιμία Ζώνη και διάβασε την κατάλληλη ευχή μέσα στο ιερό Βήμα. Πήρε και κορδέλα της Τιμίας Ζώνης ...

24-1-2008 Μετά από τέσσερις αποβολές, και αφού ξοδέψαμε μία ολόκληρη περιουσία στους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα η γυναίκα μου Ελισάβετ και εγώ βρισκόμασταν σε απελπιστική κατάσταση. Τότε ο κουμπάρος που μας πάντρεψε με προέτρεψε να ανέβω στο Άγιον Όρος. Στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου συνάντησα τον Γέροντα Εφραίμ, ο οποίος μου έδωσε κορδέλα από την Αγία Ζώνη της Παναγίας μας για να την φορέσει η γυναίκα μου και μου είπε ότι σίγουρα θα κάνουμε παιδιά. Έτσι και έγινε. Επιστρέφοντας στην Αθήνα η γυναίκα μου, αφού φόρεσε την κορδέλα, έμεινε έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Από τότε με την ευχή του Γέροντα, την ευλογία και την Χάρη της Παναγίας μας αποκτήσαμε άλλα τρία παιδιά. Δοξασμένο το όνομα της Παναγίας.                                                                                                            Την ευχή σας                                                                                                                Στ. Πηρ.   Από το βιβλίο «Θαύματα ...

Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (1910-1989). Μια κυρία διηγείται: Την επισκέφθηκα με μία φίλη μου για να συζητήσουν μαζί κάποιο οικογενειακό πρόβλημά της. Καθίσαμε και η φίλη μου κλαίγοντας ζητούσε τη βοήθεια της προσευχής της, διότι ο σύζυγος της, εξαιτίας κάποιου οικονομικού προβλήματος, ήταν στη φυλακή και δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα για την αποφυλάκισή του· της έλεγε και πολλά άλλα. Η Ταρσώ σαν να μην άκουσε τίποτα, γυρίζει και λέει: – Στο δωμάτιο που κοιμάσαι, στο σεντούκι σου έχεις λίρες. Πάρε όσες χρειάζεσαι και βγάλε τον άνδρα σου απ’ τη φυλακή, κυρά μου. Η φίλη μου ντράπηκε για την αποκάλυψη και ζήτησε συγγνώμη.   Από το βιβλίο του Ιωάννη Κορναράκη, “Η Ταρσώ, Η διά Χριστόν σαλή”.

Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988). Ένα βράδυ ήρθε στο Γέροντα (τον Ιερομονάχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη), ένα ανδρόγυνο και του είπαν: – Πάτερ Σίμων, έχουμε δύο ημερόνυχτα που χάσαμε το παιδί μας, το οποίο είναι μικρό. Ψάξαμε παντού, αλλά δεν το βρήκαμε πουθενά. Ο Γέροντας τους είπε: – Μην ανησυχείτε, το παιδί θα το φέρει απόψε ένας Γέροντας. Όταν θα πάτε στο σπίτι σας, θα το βρείτε. Όταν έφθασαν στο σπίτι τους ήταν και το παιδάκι, που τους είπε ότι ένας Παππούλης το έφερε πίσω. Οι γονείς τηλεφώνησαν και ευχαρίστησαν το Γέροντα γιατί το παιδάκι το βρήκαν όπως τους είχε πει.   Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, “Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης (1901-1988), Η ζωή και το έργο του”.

Γερόντισσα Γαβριηλία (Παπαγιάννη), (1897-1992). …Μου γράφεις για την Αγάπη… Ναι. Γίνεται κάπως έτσι: Ο Θεός «βρέχει» την Αγάπη Του πάνω μου. Αν την κρατήσω για τον εαυτό μου, θα πεθάνω γιατί δεν θα αντέξω την Δύναμη Της. Αν με όλην αυτήν την Φωτιά, αγαπήσω τον άλλον, γνωρίζοντας ότι είναι δικιά Του η Αγάπη, τότε συμβαίνουν καταπληκτικά πράγματα σ’ αυτόν τον άλλον -που στην πραγματικότητα “ελκύστηκε” από τον Θεό για να έρθει να τον αγαπήσω. Αμέσως θα δεις να του γίνεται μια μεταμόρφωση. Χαράζει μια νέα πορεία κι αν κατανοήσει ότι αυτή η αγάπη δεν είναι από μένα αλλά από τον Θεόν, έρχεται η Ευλογία πάνω του. Αλλιώς, αν δεν το καταλάβει κι αρχίζει να μ’ ευχαριστεί για την αγάπη αυτή, τα καταστρέφει όλα. Αν όμως ...

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης (1912-1998). Όταν είχα γίνει ιερεύς, σκέφθηκα να μην μνημονεύω τους συγγενείς μου, παππούδες, γιαγιάδες κ.λπ. Έγραψα πρόχειρα τα ονόματά τους μ’ ένα μολύβι και τα έβαλα εις τον ιερόν, μαζί με άλλα ονόματα που είχαμε, να τα μνημονεύει ο Γέροντας μου, ο π. Νικηφόρος. Έτσι, πέρασαν αρκετές ημέρες και ήμουν σίγουρος ότι μνημονεύονται τα ονόματα. Ένα βράδυ, βλέπω εις τον ύπνο μου γερόντια, γριούλες, τους συγγενείς μου, όλους αυτούς που είχα γράψει πρόχειρα εις το χαρτί, να με πλησιάζουν και να μου λένε: – Εσύ μας έγραψες, αλλά ο π. Νικηφόρος δεν μας μνημονεύει. Το πρωί πηγαίνω εις το Γέροντά μου και του λέγω: – Γέροντα, είχα αφήσει κάτι ονόματα εις το χαρτί. Τα μνημονεύεις; – Όχι, μου λέγει θυμωμένα. Ήταν άσχημα γραμμένα, και ...

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1890 – 1964). Με πολύ λίγα λόγια θα σας πω, πως με την κόρη μου ήμασταν μαλλωμένες για περίπου δύο χρόνια για ασήμαντες αιτίες και, ενώ μένει στον επάνω όροφο από μένα, δεν κατέβαινε ούτε για τα μάτια, να με δη. Κι όμως ήμασταν πάρα πολύ αγαπημένες. Σε τρεις με τέσσερις μέρες, αφού προσευχήθηκα στον Άγιο , ανοίγει η πόρτα μου, επειδή έχει πάντα το κλειδί μου μαζί της, και την είδα να μπαίνει ξαφνικά, χαμογελαστή, όπως το φαντάστηκα και το ζήτησα από τον Άγιο. Ευχαριστώ τον Άγιο Νικηφόρο με όλη μου την ψυχή. Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, ο «Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο θαυματουργός».

Γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης (1897-1959). Είχε πάει κάποτε στον Γέροντα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη -την ευχή του να ‘χουμε που ‘ταν στ’ Άγιο Όρος, μεγάλος ασκητής, εκοιμήθη- ένας πατριώτης του. Πήγε, λοιπόν, κι ο Γέροντας ρωτούσε για όλους τους παλιούς εκεί. Πώς ρωτάμε, αν έλθει κάποιος απ’ το χωριό μας; Τι κάνει ο τάδε; Τι κάνει ο τάδε; Όλα αυτά. Έτσι ρώταγε κι ο Γέροντας Ιωσήφ, να ‘χουμε την ευχούλα του. Μεγάλος αγωνιστής. Και μεγάλος πατριώτης. Και έφτασαν σε κάποιον και λέει: – Αυτός τι κάνει; Ήταν λίγο δυσκολεμένος. – Αυτός, λέει, Γέροντα, πέθανε χωρίς να εξομολογηθεί. Και μας άφησε μεγάλη στενοχώρια. Τον κοίταξε καλά-καλά ο Γέροντας, διεισδυτικά και με νόημα, εμβλέψας, που λέει το Ευαγγέλιο, και τι του λέει; – Αδελφέ δεν έχεις δίκαιο. Εξομολογήθηκε ο ...

Ο αββάς Ποιμήν. Ο αββάς Ποιμήν ήρθε κάποτε να κατοικήσει στα μέρη της Αιγύπτου. Κοντά του έμενε ένας αδελφός που είχε γυναίκα, και ποτέ δεν τον ήλεγξε. Αυτή λοιπόν (η γυναίκα) έτυχε να γεννήσει νύχτα. Το πήρε είδηση ο γέροντας και κάλεσε τον μικρότερο αδελφό (της συνοδείας) του. – Πάρε μαζί σου ένα μπουκάλι κρασί, του είπε, και πήγαινε να το δώσεις στο γείτονα, γιατί το χρειάζεται σήμερα. Εκείνος έκανε όπως τον πρόσταξε ο γέροντας. Μόλις πήρε το κρασί ο αδελφός, κατανύχθηκε. Σε λίγες μέρες απομάκρυνε τη γυναίκα, αφού της έδωσε ό,τι είχε. Ύστερα ήρθε στον γέροντα και του είπε. – Εγώ από σήμερα μετανοώ. Ο γέροντας του έδωσε θάρρος. Τότε ο αδελφός πήγε κι έχτισε άλλο κελλί, δίπλα στου γέροντα. Κι απ’ αυτό ερχόταν (συχνά) στον γέροντα, ...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994). : Κάποτε με επισκέφθηκε ένας νεαρός πρωί-πρωί, και χτυπούσε το σιδεράκι. Έριξα μια ματιά να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν η ώρα ν’ ανοίξω. Όταν είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο κατάλαβα ότι έχει πνευματικά ενδιαφέροντα και διέκοψα, διότι ήμουν απασχολημένος. Του πρόσφερα ένα νερό, και με τρόπο τον ρωτούσα να μάθω γύρω από τη ζωή του, γιατί είχε πνευματικό περιεχόμενο, και μου άνοιξε απλά την καρδιά του. – Εγώ, πάτερ μου, τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές, τώρα είμαι 26 χρονών. Τον ρωτάω: – Καλά τι έκανες, παλικάρι; Και άρχισε να μου διηγήται: – Από μικρός που ήμουν, πονούσα όταν έβλεπα δυστυχισμένους και τους ήξερα όλους, όχι μόνον της ενορίας μας, αλλά και από άλλες ενορίες. Ο Παπάς ...

Κάποτε ο όσιος Βασίλειος περπατούσε μέσα από μία πλατεία, όταν μερικά νέα κορίτσια που πουλούσαν τα εργόχειρά τους άρχισαν να γελάνε με τη γύμνια του. Ξαφνικά άρχισαν χάνουν το φως τους. Μία από αυτές, περισσότερο λογική από τις άλλες, μόλις κατάλαβε ότι άρχισε να τυφλώνεται, αντιλήφθηκε την αμαρτία της και πήγε γρήγορα προς τον άγιο και τον ικέτευσε να σταματήσει. Έπεσε στα πόδια του με δάκρυα και ζήτησε συγχώρεση. Ο όσιος γέλασε και της είπε: – Εάν δεν επαναλάβεις το ίδιο, τότε θα δεις το φως σου. Το κορίτσι υποσχέθηκε να μην τον κοροϊδέψει ξανά. Τότε ο άγιος την διέταξε να σηκωθεί όρθια και έπειτα φύσηξε μέσα στα μάτια της και αμέσως ανέκτησε το φως της. Έπεσε πάλι στα πόδια του ευχαριστώντας και εκπλιπαρώντας ...

Ο όσιος Γεώργιος της Δράμας (Καρσλίδης). Επί κατοχής, κάποιος νέος σκότωσε ζαρκάδια και πήγε να το εξομολογηθεί στον όσιο , γιατί όλοι του έλεγαν ότι αυτό που έκανε είναι αμαρτία. Στην εξομολόγηση του είπε ο όσιος: – Γνωρίζω, όχι παιδί μου, δεν έκανες αμαρτία, ο Θεός σου τα έστειλε, γιατί ήσασταν πολύ πεινασμένα. Για άλλες αμαρτίες του του έβαλε κανόνα να κάνει μετάνοιες. Το 1944 τον τον έπιασαν οι Βούλγαροι με άλλους 29 συγχωριανούς του. Τους πήγαν στη Δράμα και τους έκλεισαν στη φυλακή. Μετά τους πήγαν στις Σέρρες. Εκεί έμεινε εννέα ημέρες. Με τη βοήθεια ενός καλού διερμηνέως αθωώθηκε με άλλους πέντε και ελευθερώθηκαν. Τους υπόλοιπους τους καταδίκασαν σε θάνατο και σε ισόβια δεσμά, αλλά ευτυχώς ήλθε η λήξη του πολέμου και σώθηκαν ...

6/5/ 1995, Θεσσαλονίκη «Νιώθουμε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε για την μεγάλη τιμή που μας κάνατε να φέρετε την Αγία Ζώνη στο σπίτι μας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τα θαύματα που είδαμε να συμβαίνουν. Σας αναφέρουμε ορισμένα με πλήρη επίγνωση των όσων γράφουμε. Στρατοδίκης με σοβαρό πρόβλημα στην μέση, ο οποίος βάδιζε κυρτός, μόλις έφυγε από το σπίτι έγινε καλά. Παιδάκι 1,5 ετών, που δεν μπόρεσε ποτέ να πατήσει στα πόδια του –είχε πρόβλημα εκ γενετής– μόλις πήγε στο σπίτι του βάδισε. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δικοί του προσκύνησαν την Αγία Ζώνη την τελευταία στιγμή, ενώ είχατε μπεί στο αυτοκίνητο για να φύγετε. Μας το ανέφεραν μετά από πολλές μέρες γιατί φοβήθηκαν! Συνάδελφος του συζύγου μου, χωρίς να έλθει στο σπίτι να ...

Ο Ιερέας, π. Ευάγγελος Χαλκίδης (1923-1987). είχε αρκετά άγια Λείψανα που ήρθαν στην κατοχή του με θαυμαστό τρόπο. Συνήθως ενεφανίζοντο στον ύπνο του οι άγιοι και στον κάτοχο των ιερών λειψάνων και μ’ αυτόν τον τρόπο εγίνοντο οι γνωριμίες και οι ανταλλαγές των λειψάνων. Μία ηλικιωμένη μοναχή που έμενε στην Καλαμαριά είχε άγια Λείψανα των πέντε Μαρτύρων. Ήταν μόνη και ήθελε να βρη κάποιον άνθρωπο ευλαβή να του τα δώση. Έκανε προσευχή με αυτό το αίτημα. Παρουσιάστηκαν οι Άγιοι σε όνειρο στην μοναχή και της είπαν ότι θα ‘ρθη ένας παπάς να του δώσης τα Λείψανα. Επίσης στον π. Ευάγγελο του είπαν να πάη στο τάδε σπίτι, τον περιμένει μία μοναχή για να του δώση τα Λείψανά τους. Πήρε το λεωφορείο βρήκε το ...

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. (Φωτογραφία Αγιορετικής Φωτοθήκης). Άλλη φορά πήγαμε με τον Άγιο στα μέρη της Βοιωτίας. Ήταν μαζί μας και η ανιψιά του η Ελένη. Καθίσαμε για λίγο κάπου και μετά μας έδειξε την κατεύθυνση που ήθελε να πάρουμε. Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια. Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος. – Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ. Καθώς βαδίζαμε μας είπε: – Θέλω να πάμε, γιατί κάτι ...