Θαυμαστές διηγήσεις

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (1921-2009). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ο Σωκράτης ήταν δεκαπέντε χρόνων, όταν ο Θεός μέσα από την άρρητη πρόνοιά Του τον οδήγησε υπερφυσικά στην χαρισματική μεγάλη απόγνωση και το κενό που αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά στη ματαιότητα του κόσμου και τον θάνατο. Ήταν βυθισμένος σε αυτό το απόλυτο, σκοτεινό και θλιβερό κενό, όταν συνέβη σε αυτόν να δει τον ζώντα Κύριο και να βιώσει αυτό που πολλοί επιθυμούν, αλλά συμβαίνει σε λίγους. Μετά την παρακολούθηση ενός ντοκυμανταίρ με σκηνές από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή, που προβαλόταν σε τότε περιοδεύοντα κινηματογράφο της πόλης της Πάφου, αισθάνθηκε ως τα μύχια της υπάρξεως του ένα τεράστιο κενό. Όλα τα νεανικά ονειροπολήματα τον οδηγούσαν, αντί σε ευφορία, σε μία βαθειά αίσθηση νεκρώσεως των ...

Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Αμβρόσιος Λάζαρης, (1912-2006). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όταν ο αείμνηστος πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο Ωνάσειο με τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, η γυναίκα του, Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου, κάλεσε τον Γέροντα για να τον εξομολογήσει. Η Γερόντισσα Παρθενία δεν ήθελε να τον αφήσει, γιατί φοβόταν την τηλεόραση – προτιμούσε τον Γέροντα στην αφάνεια και την ταπείνωση. Εκείνος όμως, που και σίγουρος ήταν για τον εαυτό του, αλλά και τον ενδιέφερε να σωθεί κάθε ψυχή, αποφάσισε αλλιώς. – Παρθενία, θα περάσω μπροστά από όλους και από όλες τις κάμερες, αλλά δεν θα με γράψει καμία, της είπε. Και έτσι έγινε. Πήγε η λιμουζίνα με τον μετέπειτα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, και τον πήρε, έφθασαν στο νοσοκομείο, πέρασε ο Γέροντας Αμβρόσιος ανάμεσα σε πλήθος κάμερες και ...

Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο Θεφόρος Άγιος Παρθένιος δεν εκδιώκει μόνο δαίμονες, αλλά «ο λαμπρός εωσφόρος των θαυματουργημάτων», «θαυμάτων πλήθει εμπρέψας», απλώνει τη θαυματουργική του δράση σε όλες τις ασθένειες και αναδεικνύεται «των πασχόντων προστάτης και θλιβομένων θερμός αντιλήπτωρ». Η κυρία Κυριακή Βερτοπούλου, κάτοικος Ζωγράφου, μας διηγήθηκε ένα θαύμα που της έκανε ο Άγιος Παρθένιος την εποχή ακόμη που κτιζόταν το εκκλησάκι του στο Λύρειο Ίδρυμα. Αρρώστησε πολύ τότε η κυρία Κυριακή από βαριά πνευμονία. Η κατάστασή της ήταν πολύ σοβαρή και γινόταν ακόμη πιο σοβαρή, επειδή στα είκοσι τρία χρόνια της είχε προσβληθεί από φυματίωση και έχασε τον ένα της πνεύμονα. Έτσι, παθαίνοντας πνευμονία, κινδύνεψε ακόμα και η ζωή της. Δεν μπορούσε καθόλου να αναπνεύσει, μελάνιαζε ολόκληρη, έμενε γι’ αυτό νοσηλευόταν ...

Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μόλις απομακρύνθηκε, συνάντησε μια γυναίκα και την κάλεσε κοντά του . – Τι κάνεις παιδί μου, Βαρβάρα, διατί λυπάσαι τόσο πολύ; Άκουσε· ο άνδρας σου, ο Ιωάννης, δεν είναι κακός άνθρωπος αλλά πλανάται από τον διάβολο. Πήγαινε στον άγιο Νεκτάριο και προσευχήσου, να κάνεις πολλή προσευχή και κείνος θα σε βοηθήσει. Θα γίνει καλά ο άνδρας σου. Η γυναίκα έχασε το χρώμα της. Οι αποκαλύψεις της ήρθαν απανωτές. Ο παππούλης αυτός την φώναξε με τ’ όνομά της, χωρίς να την γνωρίζει, της είπε το όνομα του άνδρα της. Κατάλαβε ακόμη πως πήγαινε στον άγιο Νεκτάριο να προσευχηθεί, γιατί ο άνδρας της ήταν μέθυσος και κακομεταχειριζόταν την οικογένειά του. Δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη. Ζήτησε μόνο την ευχή του ...

Αγία Ματρώνα η αόμματη (1881-1952). Εικόνα Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στον Περισσό. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Αγία μου Ματρώνα, σ’ ευχαριστώ για τη βοήθειά σου και τη θεραπεία που πρόσφερες στο παιδί μου το Νικόλα, ο οποίος είχε μεγάλο πρόβλημα δυσλεξίας. Ειδικοί επιστήμονες με είχαν ενημερώσει ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα. Θα προσπαθούσαν φυσικά για το καλύτερο, χωρίς να μας βεβαιώνουν ότι θα είχαμε επιτυχία. Και όμως εγώ, γνωρίζοντας τα θαύματά σου, πήρα το παιδί μου και κρατώντας άνθη στα χέρια μας που τόσο αγαπάς ήρθα στο Ναό που φιλοξενεί ιερό σου λείψανο και την εικόνα σου και με δάκρυα στα μάτια σε παρακάλεσα γι’ αυτό το παιδί. Πίστεψα ότι με άκουσες, ότι δέχθηκες την κραυγή μιας πονεμένης μάνας. Πήρα λαδάκι από την κανδήλα σου ...

Στις 15 Οκτωβρίου η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός ανώνυμου μάρτυρα μοναχού. Ο μοναχός αυτός ζούσε σε μία σκήτη...

Όσιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Εδέσσης (1919-1984). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Όπως ανέφερα και σε άλλη ενότητα, μετά την κοίμησή του το σώμα του  παρέμεινε εύκαμπτο, πράγμα το οποίο συναντά κανείς στο Άγιον Όρος. Αυτό είναι δείγμα ότι τον δέχθηκε ο Χριστός σαν αγιορείτη, σαν ασκητή που ασκήθηκε σε όλη του την ζωή, που βίωσε το Ευαγγέλιο, αφού, όπως γνωρίζουμε, η ασκητική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ευαγγελική ζωή, η τήρηση των εντολών του Χριστού. Η Α.Κ.*, από την Παλαιομάνινα Μεσολογγίου, αδελφή νοσοκόμος στην Αθήνα, ήταν από παιδί πνευματικό τέκνο του Καλλινίκου. Διηγείται η ίδια πώς έζησε την θαυματουργική του παρουσία. «Έπασχα χρόνια από ανυπόφορες ημικρανίες. Είχα πάει σε πολλούς γιατρούς, κανένας δεν μπόρεσε να με θεραπεύσει. Υπέφερα! Όταν έμαθα ότι ο Καλλίνικος κοιμήθηκε, βυθίσθηκα ...

Αρχιμανδρίτης, π. Σεραφείμ Δημόπουλος (1937-2008). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=293625 Ο π. Παύλος Τσουκνίδας διηγήθηκε: Ένα καλοκαίρι του 1999 ή 2000 ήρθαν στην ενορία μου απ’ το Βλοχό Καρδίτσας δύο οικογένειες οι οποίες δούλευαν στη Γερμανία και θέλανε να μάθουνε για τα μέλλοντα επερχόμενα, περί Αντίχριστου, περί Δευτέρας Παρουσίας καθώς και άλλα πνευματικά θέματα. Αφού τους είπα ό,τι γνώριζα, τους μίλησα για το γέροντα Σεραφείμ , πως εκείνος είναι αγία μορφή και θα σας τα πει πολύ καλύτερα και θα σας λύσει ό,τι απορίες έχετε. Οι οικογένειες δεν γνώριζαν τον δρόμο και προθυμοποιήθηκα εγώ με το αυτοκίνητό μου να τους πάω μέχρι το σπιτάκι του Γέροντα. Φθάσαμε περίπου στις 9 το βραδάκι και ήταν ακόμα λίγο ημέρα. Μόλις μας είδε ο Γέροντας, μας πρόσφερε πλαστικές καρέκλες ...

Ευθύμιος Παπαδημητρίου, σειρά χαρακτικών, «Αγιορείτες μοναχοί». (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ένας από τους πιο αγαπημένους φίλους του Παπα-Τύχωνα ήταν και ο ευλαβέστατος Παπα-Σάββας , ο οποίος είχε την αδιάλειπτη προσευχή και είχε φθάσει μάλιστα σε μεγάλη πνευματική κατάσταση. Ο Παπα-Σάββας είχε έρθει από δέκα τεσσάρων χρονών, μικρό παιδί, αφήνοντας τους γονείς του και την πατρίδα του, την Φιλιππιάδα, και κλείστηκε στο Περιβόλι της Παναγίας, όχι για να παίξη, αλλά για να παλέψη. Και πράγματι, αγωνίσθηκε παλικαρίσια, έγινε αθλητής του Χριστού και στεφανώθηκε. Αιτία της φυγής του από τον κόσμο, όπως μου έλεγε, ήταν ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, ο οποίος του άναψε στην καρδιά του την γλυκιά φλόγα της αγάπης του Χριστού, και έτσι ήρθε στο Άγιον Όρος, στην Ι. Μονή Εσφιγμένου. Αγωνίστηκε ...

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ο αρχιμανδρίτης Παύλος Νικηταράς στο βιβλίο του, ο «Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής. Μια σύγχρονη μορφή της Πάτμου» καταγράφει το εξής θαυμαστό περιστατικό: Αξίζει να προσθέσω ένα γεγονός που δείχνει πως εδέχετο μυστικές κλήσεις για την σωτηρία των άλλων και που θυμίζει τον μεγάλο Απόστολο των Εθνών που ήκουσε την φωνήν του Μακεδόνος «διαβάς βοήθησον ημίν». Ο αείμνηστος Γέροντας , ενώ ευρίσκετο στο κελλί του στην Μονή της Πάτμου, ακούει κάποια Ελένη από την Ικαρία να τον καλή να σπεύση να την σώση. Δεν χάνει καιρό, κατεβαίνει στο λιμάνι του νησιού και ως εκ θαύματος ευρίσκει ιστιοφόρο που έφευγε για την Ικαρία. Θαλασσοδαρμένος φθάνει στο προορισμό του και αμέσως ερωτά αν υπάρχει κάποια Ελένη χήρα και πληροφορείται, ότι προ ημερών έχασε τον ...

Η Παναγία και ο άγιος Νικόλαος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Σ’ ένα κελλί στο Άγιον Όρος -νομίζω του Αγίου Νικολάου- πέθαναν οι γεροντάδες και έμεινε μόνο του ένα γεροντάκι. Αυτός είχε μεγάλη απλότητα. Κάποια μέρα βγήκε από το κελλί και όταν γύρισε είδε να λείπουν όλα τα μασαρικά (οικοσκευή, κουζινικά κ.λπ.). Στενοχωρήθηκε πολύ που έμεινε το κελλί χωρίς εξοπλισμό, γιατί θα έρχονταν άλλοι μετά απ’ αυτόν και έπρεπε κάτι να βρουν. Πήγε στην εκκλησία και προσκύνησε. Προσκύνησε την Παναγιά, τον Άγιο Νικόλαο κ.λπ. και ύστερα ξαναγύρισε στον Άγιο Νικόλαο και του είπε: – Γέροντά μου, καλά… αυτή εδώ η Παναγίτσα μας ήταν απασχολημένη, είχε το παιδάκι της, εσύ τι έκανες; Γιατί άφησες να πάρουν τα μασαρικά; Τώρα να δεις τι θα σου κάνω… Παίρνει την εικόνα και την κρεμά ...

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μια γυναίκα, που αγαπούσε κάποια φίλη της πάρα πολύ, έμαθε πως ήταν σοβαρά άρρωστη και έπρεπε να εγχειρισθή για τον ακρωτηριασμό ενός ποδιού της. Η γυναίκα όμως αυτή πήγε στον Στάρετς και, κτυπώντας δυνατά με την γροθιά της το τραπέζι του, του είπε: – Προσευχήσου γι’ αυτήν να γίνη καλά το πόδι της και να μην πάη στο νοσοκομείο. Ο Στάρετς δεν θύμωσε καθόλου με την ορμητικότητά της και της είπε: – Ας γίνη κατά την πίστη σου. Όταν επισκέφθηκε η γυναίκα την φίλη της, λίγο αργότερα, εξεπλάγη μαθαίνοντας ότι δεν είχε πάει στο νοσοκομείο και ότι το πόδι της θεραπεύθηκε εντελώς, προς μεγάλη έκπληξη των γιατρών που την παρακολουθούσαν.   Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Στάρετς Ζαχαρίας, Μια οσιακή μορφή της Σοβιετικής ...

Άγιος Τύχων του Ζαντόσγκ (1724-1783). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Υπάρχει ένα Παντοκρατορινό Κελλί στην Καψάλα , που τιμάται στο όνομα του αγίου Τύχωνος του Ζαντόσκ. Ο Γέροντας της Καλύβης, Ρώσσος στην καταγωγή, ήταν πανηγυριστής. Ήθελε δηλαδή να κάνει λαμπρά πανήγυρη με κόσμο πολύ και μεγαλοπρέπειες. Επειδή η μνήμη του Αγίου Τύχωνος δεν είναι πολύ γνωστή, δεν πήγαιναν πολλοί πατέρες στην πανήγυρη της Καλύβης. Γι’ αυτό σκέφτηκε απλά ο Γέροντας να αλλάξει τον Άγιο. Πήγε στο Μοναστήρι κανόνισε το τυπικό μέρος και έγραψε στο ομόλογο ότι το Εκκλησάκι του Κελλιού του τιμάται στην τάδε μεγάλη εορτή. Το βράδυ όμως βλέπει ο Γέροντας τον άγιο Τύχωνα λυπημένο να φεύγει από το καλύβι. Τρέχει, τον προλαβαίνει και τον ρωτάει: – Τι έχεις, Άγιε του Θεού, και είσαι έτσι κατηφής; – Τι να ...

Ο όσιος Ιάκωβος με την εικόνα του οσίου Δαυίδ Γέροντος. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) «Τον Φεβρουάριο του 2000 νοσηλευόμουν με πρόβλημα στην καρδιά μου στο Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας και συγκεκριμένα στην Πανεπιστημιακή πτέρυγα, στο ισόγειο», γράφει ο κ. Εμ.Ελ.Κ.* από τον Κορυδαλλό. «Την ίδια εποχή έτυχε να νοσηλεύεται με βρογχυελίτιδα και ο εγγονός μου Ηλίας, στον τρίτο όροφο. Στον θάλαμό μου και στο διπλανό κρεββάτι νοσηλευόταν κι ένας παππούς, που τον πρόσεχαν οι δυο γιοι του, ο Μιχάλης κι ο Βασίλης. Τα παιδιά αυτά που έχουν σπίτι στη Λίμνη Ευβοίας, σε συζήτηση που κάναμε στις 22 Φεβρουαρίου για διάφορα θαύματα των Αγίων μας, μου ανέφεραν και για τον Γέροντα Ιάκωβο, που ήταν Ηγούμενος στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ κοντά στην κωμόπολη Λίμνη. Εκείνη την ημέρα ...

Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Από τον Βαθύλακκο ξεκίνησε ένα ανδρόγυνο για να εξομολογηθεί στον Γέροντα . Στον δρόμο όμως ο σύζυγος κυριεύτηκε από λογισμούς αμφισβήτησης ως προς την αγιοσύνη του. Άρχισε τότε να λέει στη γυναίκα του: – Και τι τάχα είναι αυτός για να τον πιστέψω; Δεν θέλω εγώ να εξομολογηθώ σε αυτόν. Μουρμούριζε έτσι συνεχώς. Δεν πέρασε όμως λίγη ώρα κι έπεσε από το άλογο κι έσπασε το πόδι του! Άρχισε τότε να βογγάει και να φωνάζει: – Πονάω, πονάω! Η σύζυγος του τότε τον μάλωσε και του είπε ότι ο Θεός τον τιμώρησε γι’ αυτά που έλεγε για τον Γέροντα! – Να παρακαλέσεις τώρα με πίστη τον Γέροντα να σε συγχωρέσει και να σε κάνει καλά. Τι να κάνει τότε κι αυτός, ...

Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας (1866-1949). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος βαθιάς πίστης και από τα πλέον αφοσιωμένα πνευματικά παιδιά του π. Σεραφείμ . Εγώ γεννήθηκα χάρη στη διορατικότητα του γέροντα. Η μητέρα μου με συνέλαβε στους δύσκολους καιρούς του πολέμου. Ήταν τότε 42 χρονών και δεν ήθελε με τίποτα ν’ αποκτήσει παιδί. Απέκρυψε από τον πατέρα μου το γεγονός της εγκυμοσύνης της και αποφάσισε να τη διακόψει. Δεν έμενε παρά να διαλέξει την κατάλληλη στιγμή για να κάνει την άμβλωση. Εκείνες τις μέρες η μητέρα μου πέρασε να δει τον π. Σεραφείμ κι εκείνος της είπε: – Φαντάζεσαι, Κατερίνα, τι γίνεται στις μέρες μας; Μερικές μητέρες, μοιάζοντας στη σκληρότητα με τον Ηρώδη, γίνονται φόνισσες των ίδιων τους των παιδιών! Τα λόγια αυτά του ...

Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Ένας φιλόχριστος, από εκείνους που αγαπούσαν ολόθερμα τον Άγιο Σπυρίδωνα, αλλά αγαπούσαν όχι λιγότερο και την αλήθεια, είπε ότι κατά την ήμερα που ετελείτο η εορτή του Αγίου στις 12 Δεκεμβρίου, προσήλθε και αυτός στον τάφο, σαν να επρόκειτο να συναντήσει ζωντανό τον Άγιο, δείχνοντας προς αυτόν, με την έκφραση του προσώπου του, την πολλή του ευλάβεια και τον βαθύτατο σεβασμό. Και μόλις πλησίασε στον τάφο και επρόκειτο να προσηλώσει σ’ αυτόν τα μάτια του και όλη του την προσοχή, έλεγε: «Αισθάνθηκα μέσα μου ενεργούμενη τόση θεία επισκοπή (= επίσκεψη) από το ιερό λείψανο του Αγίου, η οποία μου διαπέρασε με τέτοιον τρόπο την καρδιά, ώστε να υψωθεί το πνεύμα υπέρ τα γήινα ...

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Όμως ένα ήταν ο Άγιος, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη σχέση και του είχε εμφανιστεί αρκετές φορές: ο Άγιος Νεκτάριος. Γνωρίζουμε αρκετές περιπτώσεις, που ο Άγιος και ο Πατήρ Αμβρόσιος επικοινώνησαν. Ένα βράδυ, λοιπόν, είπε ο Γέροντας σε κάποιον νέο ιερέα, που ήταν πνευματικό του παιδί από λαϊκός, να πάει την επομένη το μεσημέρι στην οδό Σπύρου Μερκούρη, όπου έμενε τότε, για να τον μεταφέρει στον οδοντίατρο. Πράγματι πήγε αυτός την ώρα που τον είχε ειδοποιήσει, άκουσε όμως τον Γέροντα να του λέει: – Δεν χρειάζεται, παιδί μου, να πάμε πουθενά. Ήλθε ο Άγιος Νεκτάριος, μου άνοιξε έτσι τον τραπεζίτη, που είχα πρόβλημα και μου τον κόλλησε αμέσως. Δεν χρειάζομαι τίποτα. Μια χαρά είμαι τώρα.   Διαβάστε για την θαυμαστή επίσκεψη του αγίου ...

Όσιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης και του Έσσεξ (1896-1983). (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Κάποτε πήγα στο Μοναστήρι , (επειδή η Θεία Λειτουργία την Κυριακή άρχιζε στις 10 π.μ. και τελείωνε περίπου στην 1 μ.μ.), και είχα από προηγουμένως ετοιμασθεί να κοινωνήσω. Όμως το μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι μου, με ανάγκασε να πιω γάλα, με την απόφαση να μην κοινωνήσω. Θα έλεγα στον Γέροντα πως δεν κοινώνησα, για το λόγο που ανέφερα μετά το πέρας της ακολουθίας. Πήγα περίπου στις 10.30, στο Ναό και κάθησα σε μια γωνία, τελευταία. Όμως προς μεγάλη μου έκπληξη βγαίνει ένας μοναχός από το Ιερό, διασχίζει τον κόσμο, έρχεται προς το μέρος μου και μου λέει: – Μου είπε ο Γέροντας, να κοινωνήσεις. Έτσι και έγινε. Στο τέλος ο Γέροντας είπε: – Υπήκουσες. Και έφυγε. Απόσπασμα από το ...

Ο Μοναχός, π. Ζωσιμάς (1937-2010) στα αριστερά με τον Γέροντα του, Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη, (1901-1988), Κτήτορα και Ηγούμενο Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονα Πεντέλης. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) : Μου διηγήθηκε ένα περιστατικό ο Γέροντας από την ζωή του, όταν ήταν μικρός στο χωριό του, τις Κουκουβάουνες. (Το χωριό τότε είχε λίγα σπίτια). «Αυτό που θα σου πω», μου λέει, «έχει σχέση με τα μάγια, που οι πιο πολλοί σήμερα τρέμουν από το φόβο, όταν τα ακούνε». Και άρχισε να μου διηγείται: Στο χωριό μου ήταν ένα καλό παιδί και πολύ πιστό. Μια ημέρα του είπε η μάνα του: – Παιδί μου, να παντρευτείς την τάδε κοπέλα, την γειτονοπούλα, είναι καλό κορίτσι. Το παιδί είπε στην μάνα του: – Μητέρα δεν τη θέλω, μην επιμένεις. Αφού η μητέρα του τον παρακάλεσε πολλές ...