1886

Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Αγιοπαυλίτης, ένας των λαμπρών Αγιορειτών ηγουμένων του εικοστού αιώνος Ένας των λαμπρών Αγιορειτών ηγουμένων του εικοστού αιώνος. Γεννήθηκε στο ωραίο χωριό Καλάτα της Κεφαλλονιάς το 1886, ο κατά κόσμον Νικόλαος Πανταζάτος. Στη μονή Αγίου Παύλου, όπου μόναζαν πολλοί συμπατριώτες του, ήλθε το 1909. Το επόμενο έτος εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1916 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 1920 ανέλαβε ηγουμενικά καθήκοντα. Στον ενθρονιστήριο λόγο του, απευθυνόμενος προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, μεταξύ άλλων είπε: «Μεγίστην συγκίνησιν αγαλλιάσεως ησθάνθη η ψυχή μου εκ της αθορύβου ταύτης τελετής, ήτις ενεργήθη υπό αντιπροσώπων του αρχαιοτέρου σωματείου της οικουμένης γης, καθ’ όν τρόπον είθισται απ’ αιώνων εν τω θείω και ομοσπόνδω ημών πολιτεύματι, εν τω οποίω ήθλησαν καλλινίκως στρατιαί των ηρώων του ...

Ο Γέροντας-Ιωσήφ με τον Δικαίο Άνθιμο στη φτωχική Καλύβη του. Ο επί επταετία γείτονας μου Γερο-Ιωσήφ ο Κύπριος έχει μία ωραία ιστορία, γεμάτη περιπέτειες, απλότητα και ταπεινότητα. Κατά κόσμον ονομαζόταν Ιωάννης Χατζηπαναγιώτου. Τους ευλαβείς, καλοσυνάτους, απλούς και φτωχούς γονείς του τους έλεγαν Νικόλαο και Παναγιώτα. Γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της σήμερα κατεχόμενης από τους Τούρκους Καρπασίας, το 1886. Το 1902 ήλθε στο Άγιον Όρος. Στην Κύπρο δεν ξαναπήγε ποτέ. Την αγαπούσε όμως, προσευχόταν γι’ αυτή, και τη θυμόταν. Έλεγε: «Ποτέ δεν έχω βγάλει την Κύπρο από την καρδιά μου, γιατί γέννησε αγίους». Θυμόταν τις πολλές εκκλησιές του χωριού του με τα ωραία ήθη κι έθιμα. Ο Γέροντας Ιωσήφ, ο λάτρης της Αθωνίτισσας Θεοτόκου. Είχε μάθει λίγη ξυλουργική στο χωριό του. Είχε ...