Επικήδειος λόγος του κ. Γεώργιος Τάτσιου, Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, κατά την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτου Σιατίστης κυρού Παύλου. Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες και αδελφοί, Δεν σταματούν τα δάκρυα της μάνας Μακεδονίας μπροστά στο σκήνωμα του ανδρός που τόσο την αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε από αυτήν! Και επειδή ο μακαριστός κυρός Παύλος ήταν άνθρωπος του Πνεύματος και της αγάπης και όχι των άκρων, ο καθαρός του λόγος ηχεί στα ώτα μας και στην καρδιά μας όπως ο ήχος του χρυσού! Οι Μακεδόνες έχουμε μάθει στην συμβίωση με τον “άλλον”, είμαστε φύσει και θέσει κοσμοπολίτες, χαρακτηριστικό μας είναι τα λίγα λόγια και τα πολλά έργα, η υπομονή και η θυσία. Και στο πρόσωπο του εκλιπόντος Μητροπολίτη της ηρωϊκής Σιάτιστας, του αγαπημένου μας πατρός Παύλου ...

Η Εκκλησία στη μακραίωνη ιστορία της πολλές φορές κινδύνευσε από την απειλή των αιρέσεων. Η Εκκλησία, όχι βέβαια ως Σώμα Χριστού, αφού πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής, αλλά τα επιμέρους μέλη της, που κατά καιρούς γίνονται θύματα λύκων, που εμφανίζονται με ένδυμα προβάτων. Και σήμερα η απειλή αυτή είναι υπαρκτή, αφού και σήμερα δρουν εκατοντάδες αιρέσεις επικίνδυνες για τον άνθρωπο. Η παρουσία των αιρέσεων αποτελεί ένα φαινόμενο το οποίο είναι παρόν από την πρώτη παρουσία της Εκκλησίας στην πορεία της για τον ευαγγελισμό του κόσμου. Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια εμφανίστηκαν στους κόλπους της Εκκλησίας διάφορες αιρετικές αντιλήψεις, αποτέλεσμα της αδυναμίας μερίδας των ορισμένων χριστιανών να κατανοήσουν την νόημα του Ευαγγελίου, οι οποίες όμως αντιμετωπίσθηκαν και καταπολεμήθηκαν από τους Αποστόλους. Η ...

2.1. Απέναντι στις διάφορες μορφές του μοναχισμού: Ο Βασίλειος γρήγορα ασπάσθηκε την ιδέα της έμπρακτης καλλιέργειας της προς τον Θεό αγάπης και ακολουθίας: Πίστευε πως η αγάπη αυτή αποτελεί σπερματικό λόγο, ο οποίος δεν διδάσκεται. Πλην όμως καλλιεργείται, ενώ ολοκληρώνεται με διττή προσφορά: προς τον Θεό και προς τον πλησίοντα . Πίστευε πως ο κοινοβιακός μοναχισμός είναι ο πλέον αρμοστός στην φύση του ανθρώπου. Ακολουθώντας την ελληνική φιλοσοφία, δίδασκε πως η φύση του ανθρώπου δεν είναι μοναστική αλλά κοινωνική. Η προσωπική αυταπάρνηση υπέρ Χριστού, προϋποθέτει παντελή λήθη των παρελθόντων. Ασφαλώς αυτό επιτυγχάνεται με την ιερά αφιέρωση, έξω, όμως, από το κοινοβιακό σύστημα, δεν υπάρχει πλησίον και άρα δεν υποστηρίζεται η σχετική αγάπη, ο έλεγχος, αλλά και η αλληλοσυμπλήρωση δια της πληθούς ...

Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην Ήπειρο, δυσκολευόμουν πάντα να πιστέψω αυτό που τον τελευταίο καιρό με έμφαση υποστηρίζουν οι ιστορικοί: ότι το «Κρυφό Σχολειό» είναι καθαρός μύθος, με τη σημερινή έννοια της λέξης. Προτιμούσα να το θεωρώ θρύλο, πιστεύοντας ότι πρέπει να κρύβεται κάποια αλήθεια πίσω από τις λαϊκές διηγήσεις που ακούει κανείς συχνά από τους καλογέρους ή την εκκλησάρισσα, όταν επισκεφτεί, για παράδειγμα, τη Μονή των Φιλανθρωπηνών, στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, κι άλλους πολλούς παρόμοιους τόπους.­ μια αλήθεια που βέβαια δεν τη φανταζόμουν να ταυτίζεται με το Φεγγαράκι μου λαμπρό, ούτε με Το κρυφό σχολειό του Ν. Γύζη (1886) και το ομώνυμο ποίημα του Ι. Πολέμη (1900). Ότι δεν υπάρχουν ρητές μαρτυρίες σύγχρονες με τη λειτουργία του ...

Η Β.Γ περιγράφει μια εμπειρία της από το διάβα προς τα χειμαδιά υπό πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες (χιόνι). Είχε ξεκινήσει με τον πατέρα της, ο οποίος βρισκόταν για μερικές μέρες στο Μέτσοβο λόγω άδειας που είχε πάρει , στις αρχές Μαρτίου. Θα έπαιρναν στα χειμαδιά τις οικόσιτες αγελάδες που είχαν στο Μέτσοβο για να βόσκουν εκεί. Ενώ είχαν ξεκινήσει με ευνοϊκό καιρό, για τα δεδομένα της εποχής, τους έπιασε χιονοθύελλα καθ’ οδόν. Όταν έφτασαν στο κατάλευκο από χιόνια χωριό της Κουτσούφλιανη μια οικογένεια που τους είδε να περπατούν μες στα χιόνια τους φιλοξένησε σπίτι της, τους άλλαξε τα ρούχα, τους πρόσφερε ζεστασιά και γενικότερα περιποιήθηκε την Β.Γ, τον πατέρα της αλλά και τα αγελάδια τους. Η μητέρα της αφηγήτριας από ...

Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» συζητούν οι πρωτοπρεσβύτεροι π. Βασίλειος Τσιμούρης και π. Γεώργιος Σχοινάς με θέμα: «Η αγιότητα ως ελευθερία». Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς τη Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018.

Η Συζήτηση μετά την Α΄ Συνεδρία στην Θεολογική Ημερίδα: «Τα προσωπεία του προσώπου – Κριτικές θεολογικές τοποθετήσεις στην οντολογία του προσώπου». Η Ημερίδα διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Θεολόγων «Μέθεξις» το Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018 στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.