Οι στρατιώτες ήταν κυριευμένοι από φόβο, λόγω του ότι ο εχθρός ήταν πολυάριθμος και είχε πολλές νίκες στο ενεργητικό του....
Σε μια κωμόπολι της βορείου Ελλάδος ζούσε μια κοπέλα τυφλή , ονόματι Ασπασία. Ήταν ορφανή, πολύ φτωχή και εγκαταλελειμμένη απ’...
Εορτάζει στις 19 Αυγούστου εκάστου έτους. Eις τον Aνδρέαν. Στρατηλάτης ων ως αληθώς Aνδρέας, Tομήν κεφαλής ανδρικώτατα στέγει. Eις τους...
Περιοδικό "Ναυτική Ελλάς", Αύγουστος 2017 Ένα παραμελημένο τοπίο πυκνών συμβολισμών, στην εποχή των ανοικτών αμφισβητήσεων… Ξένε, αν τύχει και διαβείς τις στράτες του Γαρμπή, ευχήσου ν’ αντικρίσεις τα Στροφάδια. Βουβό καστρομονάστηρο θα σε προσμένει εκεί, και Φάρος που ακοίμητος φωτίζει τα σκοτάδια… Οι Στροφάδες (Στροφάδια, Στροφαδονήσια) είναι ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που βρίσκεται νότια της Ζακύνθου και αποτελείται από 33 μικρά σε επιφάνεια νησιά, εκ των οποίων τα δύο μεγαλύτερα είναι το Σταμφάνι (εμβαδόν 1,18 τετραγωνικά χλμ. – ακτογραμμή 5,1 χλμ.) και η Άρπυια (εμβαδόν 163 στρέμματα – ακτογραμμή 2,37 χλμ.). Σημειώνεται πως αν και το συγκεκριμένο Πολύνησο των Στροφάδων είχε πάντα –κυρίως λόγω θέσης και φύσης- υψηλή ιστορική, θρησκευτική, βιολογική και στρατηγική σημασία, η πρόσβαση σε αυτό παραμένει δύσκολη ακόμα και για τους πιο… αποφασισμένους ταξιδευτές. Κατά ...
Η Τρομοκρατία δεν ήταν ανέκαθεν εμπνευσμένη από την θρησκεία. Αντιθέτως, ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ σπάνια Ισλαμική. Θρησκευτικά ορμώμενοι πρωταγωνιστές θέλησαν να εκμεταλλευθούν, να εφαρμόσουν και να εξελίξουν τις προαναφερθείσες μεθόδους για τις δικές τους επιδιώξεις. Από την άλλη πλευρά, το Ισλαμικό Κράτος, έχει τις ρίζες του στο “θρησκευτικό κύμα”, όμως παρόλα αυτά αποτελεί κάτι νέο. Συγκεκριμένα, λειτουργεί σε ένα μοτίβο, με πολύ πιο παγκοσμιοποιημένους ιδεολογικούς στόχους, δημιουργεί νέους θεσμούς και μεταχειρίζεται πιο ακραίες μεθόδους. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι ο νέου τύπου τζιχαντιστής του Ισλαμικού Κράτους διαφέρει από τον αντίστοιχο της Αλ Κάϊντα. Σε σύγκριση με την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος προσκολλάται περισσότερο στην θρησκεία και τις αποκαλυπτικές προφητείες και στόχος του ήταν ανέκαθεν να καθυποτάξει ...
Ενώ ο κόσμος πορεύεται «κατά την οδόν αυτού» ο Θεός εργάζεται με τρόπους που μόνο η πανσοφία του γνωρίζει για την επιστροφή των ανθρώπων και τη συμμετοχή τους στο μεγάλο δείπνο της Βασιλείας του. Η περίπτωση του λαού των Ατζάρων, που θα μας απασχολήσει ευθύς αμέσως, αποδεικνύει την αλήθεια μέσα από τα πράγματα. Ας έλθουμε στα γεγονότα. Για ν’ αντιληφθεί ο αναγνώστης περί τίνος πρόκειται μιλούμε για το λαό των Ατζάρων (Άτζιαρα) που κατοικεί στη Γεωργία, στα μέρη του Καυκάσου, προς τη μεριά του Ευξείνου Πόντου. Η περιοχή έχει στα δυτικά της τον Εύξεινο Πόντο, στα νότια συνορεύει με την Τουρκία και στα ανατολικά και βόρεια με τη Γεωργία, της οποίας αποτελεί σήμερα αυτόνομη περιοχή. Πρωτεύουσά της είναι η πόλη Μπατούμι ...
Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917 Μέσα από το αρχείου του Γεωργίου Κωνσταντινίδη (Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής”, 3/6/2017) Το πολιτικοοικονομικό πλαίσιο Η Θεσσαλονίκη το 1917 ήταν η μητρόπολη των Βαλκανίων και ένα από τα σημαντικότερα κέντρα εμπορίου λόγω και της ύπαρξης του λιμένος της. Είχαν περάσει μόλις πέντε χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό. Δεν είχε προλάβει καλά καλά να εξέλθει από τη δίνη των Βαλκανικών Πολέμων και βίωσε τον εθνικό διχασμό, αποτέλεσμα της διένεξης του πρωθυπουργού Βενιζέλου και του βασιλέως Κωνσταντίνου του Α’ σχετικά με την αναγκαιότητα της εισόδου της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ ή της συνέχισης της ουδετερότητας που η Ελλάδα είχε τηρήσει από την έναρξη του πολέμου το 1914. ...
(Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=163353) Η ανεκτικότητα μαζί με τον ατομικισμό, την ελευθερία, τον ορθό λόγο, την δικαιοσύνη και τη διαφορετικότητα συμπεριλαμβάνεται στο σύνολο των αξιών και κανόνων που ορίζουν τον Φιλελευθερισμό, την ιδεολογία της βιομηχανοποιημένης Δύσης. Η βαρύτητα της ελευθερίας, της ελεύθερης συνείδησης και του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας - απόρροια της ανεκτικότητας - αν και σε θεωρητικό πλαίσιο είναι κριτήρια εκπολιτισμού, προκαλούν με την εφαρμογή τους τις σύγχρονες κοινωνίες, εφόσον κάθε πολιτισμός ή κοινωνική ομάδα έχει τα δικά του μοναδικά στοιχεία συμπεριφοράς, τα οποία ξενίζουν άτομα διαφορετικής πολιτιστικής προέλευσης. Η ανεκτικότητα ορίζεται ως η προθυμία να επιτρέπει κανείς αντιλήψεις, ενέργειες και ηθικές επιλογές, με τις οποίες δεν είναι σύμφωνος. Συνοπτικά, η ανεκτικότητα ορίζεται ως η αποδοχή της ύπαρξης του άλλου με δικαίωμα ισονομίας ...
Ενώ λοιπόν η έννοια της ουσίας φανερώνει την κοινότητα των ιδιωμάτων, η έννοια της υπόστασης συνιστά την επιμέρους υπαρκτική πραγματοποίηση της φύσης, η οποία διαστέλλει το συγκεκριμένο (τον τίνα και το τόδε τι) από το κοινό. H υπόσταση, δηλαδή, διαγράφει και συγκεντρώνει το κοινό και απερίγραπτο της φυσικής ομοείδειας, με τρόπο όμως μοναδικό και ανόμοιο ως προς τις άλλες υποστάσεις της ίδιας φύσης. Γι’ αυτόν τον λόγο η υπόσταση κατανοείται ως μερική. Μερική όχι με τη σημασία ότι έχει μέρος της φύσεως, μερική ουσία δηλαδή, αλλά επειδή προκύπτει, στη λογική κλίμακα, από τη διαίρεση της ουσίας και βρίσκεται κάτω από αυτή, θεωρείται μερικότερή της. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός είναι κατηγορηματικός, σε ό,τι αφορά στην ερμηνεία της έννοιας του μερικού, ...
Όταν με τρόπο φανερό εκτελούμε τις εντολές, παίρνουμε την ανάλογη αμοιβή μας από τον Κύριο και ωφελούμαστε ψυχικά ανάλογα με το σκοπό της προαιρέσεως. Άγιος Μάρκος ο Ασκητής
D. Findings-Conclusions 1) Life and death transcend us as an instant, as a process and as events. 2) The closer we get to actually creating life purely through artificial means, the easier it makes it for us to take it away, to decide its end. We consider it our own responsibility. 3) In the end, the problem of the value of life refuses to go away. When does life acquire value. Is it a value in itself? If it’s of value because God gives and takes it, when we now intervene crucially at the beginning and drastically at the end- often changing its form- how does this impact on its value? 4) Our love is expressed either as the aspiration to spare our neighbour ...
When the most glorious and richest kings on earth have in mind to build their throne and their royal palace as a whole, they don’t leave a stone unturned until they find the most precious material that nature is able to offer, so that the palace won’t lack the slightest thing in terms of luxury goods. And if they themselves were able to make material goods more precious than those which nature has to offer, they’d jump at the chance, with no thought to expense, trouble or anything else. They couldn’t do this, of course, because human powers are limited and under the control of our Creator and Maker, the Triune God. So kings have to be satisfied with whatever precious ...
Ενημέρωσή μεσω RSS
