Την Θεία Λειτουργία ετέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Προύσης κ. Ελπιδοφόρος, Ηγούμενος, ενώ έψαλλαν οι χοροὶ της «Εστίας Αποφοίτων της Χάλκης» και «Ηδύμελον».
Συμπροσευχόμενος παρευρέθη ο Σεβ. Μητροπολίτης Πέργης κ. Ευάγγελος.
Κατὰ την Θεία Λειτουργία ετελέσθη η εις Διάκονον χειροτονία του εκ των αδελφών της Μονής κ. Γαληνού Βαρυτίμου, μετονομασθέντος εις Γεδεών.
Προσφωνώντας τον νέο Διάκονο, ο Μητροπολίτης Προύσης τόνισε τα εξης:
«Σε ‘κελεύουν’ οι Αρχιμανδρίτες Χρυσόστομος Ξεινός, εκ της παλαιάς γενεας των αποφοίτων, και Σαμουὴλ Εφφές, εκ της νεωτέρας γενεάς των πατέρων της Μονής».
«Το Φανάριον και η Κωνσταντινούπολις δεν σου είναι άγνωστα, αφού εγαλουχήθης με τα νάματα της πίστεως, ηνδρώθης εισπνέων τον αναστεναγμὸν του Γένους, ωρίμασας με την νοσταλγίαν της γλυκείας πατρίδος, της Βασιλίδος ταύτης Πόλεως, την οποίαν ηναγκάσθη η οικογένειά σου να εγκαταλείψῃ, ως, άλλωστε, τόσαι άλλαι ρωμέϊκαι οικογένειαι».
«Ζῇ, όμως, Κύριος και το Πνεύμα του σε οδήγησεν εν γη ευθείᾳ, σε ωδήγησεν εις την πατρίδα σου, εις την γην των προγόνων σου».
«Η Μονὴ αυτή της μετανοίας σου είναι προέκτασις της Πατριαρχικής Αυλής, της μιας οικογενείας με ένα πατέρα, τον Πατριάρχη μας.
Ο οποίος επέλεξε δια σε εν νέον όνομα, το όνομα του Κριτού Γεδεών».
«Και συ, Υποδιάκονε Γαληνέ, ‘μικρὸς εν τῷ οίκῳ του πατρός’ σου, ως ο Κριτὴς Γεδεών, θα πληρωθείς εντὸς ολίγου δια της χάριτος του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος και θα αποσταλείς υπὸ του Πατριάρχου σου εις τὴν διακονίαν τοῦ Γένους.
Εἶσαι ἀδύναμος, ἀλλά ‘Κύριος ἔσται μετὰ σοῦ’, ὡς διεβεβαίωσεν ὁ Ἄγγελος Κυρίου τὸν Κριτὴν Γεδεών. Ἡ ἀποστολή σου, ὡς καὶ ἡ ἀποστολὴ κάθε κληρικοῦ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ οἰκοδόμηση τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Κυρίου, του θυσιαστηρίου της ‘Ειρήνης Κυρίου’».
Αντιφώνηση Διακόνου …… Βαρυτίμου κατά την εις Διάκονον χειροτονία αυτού
Σεβασμιώτατε Γέροντα άγιε Ηγούμενε,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
Σεβαστοί μου γονείς και αγαπημένοι συγγενείς και φίλοι
Ο Πανάγαθος και παντεπόπτης Θεός, με την κανονική άδεια του Αυθέντου και Δεσπότου όλων ημών, της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου και με την μέριμνα του πνευματικού μου Πατρός και Ηγουμένου ημών κ. Ελπιδοφόρου, ευλόγησε όπως παραλλήλως με τον εορτασμό της Πεντηκοστής, η οποία και αποτελεί την κορωνίδα των πανηγύρεων της καθ’ ημάς Ιεράς Θεολογικής Σχολής, να κληθώ να αναβώ την πρώτη βαθμίδα της κλίμακος της ιερωσύνης, ώστε να αρχίσει η διακονία μου στην μαρτυρική Μητέρα μας Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, τουτέστι το Πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αυτή η ημέρα αποτελεί για μένα μία νέα αρχή, να απαρνηθώ τον παλαιό μου εαυτό. Γι’ αυτό το λόγο επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε μερικά σημεία τα οποία αποτέλεσαν σταθμούς στην πορεία μου ως εδώ.
Από παιδί διδάχθηκα από τους αγαπημένους μου γονείς να αγαπώ τον Χριστό και την Εκκλησία. Έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στην ψυχή μου από τα παιδιά μου χρόνια έως και σήμερα η αγία μορφή του πατρός Αγγέλου, προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω, όπου ως μικρό παπαδάκι με τις λίγες εμπειρίες που είχα διακονούσα στο ιερό. Τότε, στη παιδική μου καρδιά φυτεύθηκε για πρώτη φορά η επιθυμία να υπηρετήσω και εγώ κάποτε ως κληρικός το Ιερό Θυσιαστήριο. Πόση χαρά και ανυπομονησία ένιωθα κάθε Κυριακή περιμένοντας έξω από τον Ιερό Ναό, τον π. Άγγελο, για να είμαι πρώτος από τα παπαδάκια που θα έμπαιναν στο Ιερό Βήμα για να διακονήσουν. Εκεί που βρίσκεται τώρα, μεταξύ των Αγγέλων, ως άγγελος κι εκείνος όνομα και πράγμα, είμαι σίγουρος πως αγάλλεται και προσεύχεται για την ελαχιστότητά μου.
Μέσα από την εξέλιξη της ζωής μας, Γεροντά μου, λαμβάνουμε συνεχώς μηνύματα για την πορεία μας και τη σχέση μας με την Εκκλησία. Έτσι και στη δική μου περίπτωση, γαλουχήθηκα με τις αξίες, τα ήθη και τα έθιμα, τη λατρευτική ζωή και την λειτουργική παράδοση των Κωνσταντινουπολιτών γονέων μου, προερχομένων από την περιφέρεια του Φαναρίου. Πάντοτε με γοήτευαν οι διηγήσεις τους από το Φανάρι, όπου έζησαν έως τον ξεριζωμό τους – για τους γνωστούς λόγους – στην Αθήνα. Με αυτό τον τρόπο διατηρήθηκε μέσα μου άσβεστη η φλόγα να υπηρετήσω ως κληρικός στα χώματα που γενήθηκαν, ρίζωσαν και μεγαλούργησαν οι πρόγονοί μου.
Κάθε φορά που επισκέπτονται οι γονείς μου την Πόλη, είναι προσκύνημα ιερό και είναι σαν να μην πέρασε καμμία ημέρα, σαν να μην γράφτηκε καμμία σελίδα πόνου των ημερών των παλαιών, και έτσι πάντοτε με περισσή χαρά, αναφέρουν την καταγωγή τους. Το έτος 2011, κατά την επίσκεψή μου στην Πόλη μετά των γονέων μου, επισκεφθήκαμε τον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, όπου, λειτουργούσε ο Ηγούμενός μας, εσείς Γέροντα. Στο άκουσμα της καταγωγής των γονέων μου, με μία εκπληκτική φυσικότητα τους παροτρύνατε να επιστρέψουν πλέον στην Πόλη, σαν να επρόκειτο για το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Κι όμως, εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν. Τότε η σπίθα που υπήρχε στην ψυχή μου, έγινε φλόγα, και φούντωσε μέσα μου. Και ήρθα, ήρθα στην Πόλη, στη Χάλκη.
Η δοκιμασία μου στη Μονή ξεκίνησε τον Οκτώβριο του έτους 2012. Ήμουν προετοιμασμένος για δύσκολο αγώνα, για αποδοχή της απομάκρυνσης από τα εγκόσμια και της ιστορικής ευθύνης της υπηρεσίας στο σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στη Θεολογική αυτή Σχολή. Η ευθύνη μεγάλη. Όμως η αγάπη, οι συμβουλές του πνευματικού μου πατρός, η άγρυπνη ματιά του σε όλους τους τομείς της προσπάθειάς μου, με έκαναν να ξεπεράσω όλα τα εμπόδια. Βέβαια, γνωρίζω πως είναι μόνο η αρχή.
Όμως είμαστε κληρικοί οι οποίοι ταχθήκαμε να υπηρετούμε στην πρώτη γραμμή και ζητώ την αγάπη και την περαιτέρω στήριξή σας για να ξεπερασθούν όλα τα εμπόδια.
Γνωρίζω εκ των έσω τις προσπάθειες που καταβάλλετε καθημερινά Γέροντα για την εύρυθμη λειτουργία της Μονής και για αναγκαίες κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε να επιτευχθεί το ποθούμενον εδώ και δεκαετίες, δηλαδή η επαναλειτουργία της Σχολής, ώστε να μπορέσει και πάλι να τροφοδοτήσει την Μητέρα Εκκλησία με άξια στελέχη, πλήρως καταρτισμένα θεολογικώς.
Από το βήμα αυτό, θέλω Γέροντά μου, να σας διαβεβαιώσω πως με όλες μου τις δυνάμεις, θα είμαι αφοσιωμένος στις προσπάθειές σας, ταπεινός συμπαραστάτης και συναγωνιστής με την λοιπή αδελφότητα. Είμαι εδώ για να εργασθώ υπό την καθοδήγησή σας, μαζί και με τους αδελφούς μου, ώστε όχι μόνο να αποκατασταθεί η από 40 και πλέον ετών αδικία, αλλά και η Νέα Χάλκη όπως ονομάστηκε και πλέον όλος ο κόσμος την ξέρει έτσι, να επανέλθει στην προτεραία αίγλη της και ακόμα περισσότερο.
Σεβασμιώτατε Γέροντα, μόνον ο Πανάγαθος Θεός γνωρίζει πόσο ευγνωμοσύνη νιώθω για την εμπιστοσύνη που επιδείξατε στο πρόσωπό μου.
Ενώπιον των λατρευτών μου γονιών και των πολυαγαπημένων φίλων και συγγενών, ιδιαιτέρως του πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου και του αδελφού του Κωνσταντίνου και όλων ανεξαιρέτως, οι οποίοι και αψήφισαν κόπους, έξοδα και ταλαιπωρία, ώστε να βρίσκονται σήμερα μαζί μου, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν θα διαψεύσω την εμπιστοσύνη της Μητρός Εκκλησίας, ούτε του Πατρός και Αυθέντου μου Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος επέλεξε για μένα ένα νέο όνομα. Θα προσπαθήσω μέ όλες μου τις δυνάμεις να επιτύχω οποιαδήποτε αποστολή και δοκιμασία μου αναθέσει η Εκκλησία προς όφελος της Ιεράς Θεολογικής Σχολής και του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, με πλήρη υπακοή και αφοσίωση έως θανάτου.
Εύχεσθε!!
