Άγ. Ιωσήφ ΗσυχαστήςΆγιοι - Πατέρες - Γέροντες

Μια χαριτωμένη πνευματική εμπειρία του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

18 Νοεμβρίου 2013

Μια χαριτωμένη πνευματική εμπειρία του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

hesychast (1)

Ένας από τους αγιασμένους θεοφώτιστους Γέροντες του 20ου αιώνος, ο μέγας μύστης της νοεράς προσευχής, Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής του Αγίου Όρους, στην 38η επιστολή του, δίνει πολύτιμες συμβουλές και μας χαρίζει μία χαριτωμένη πνευματική εμπειρία του από τον Ουράνιο κόσμο.

Γράφει:

«…Όθεν, αδελφοί μου καλοί και ηγαπημένοι, όστις αδικείται εν τω κόσμω τούτω και θελήσει να ζητήση το δίκαιον, ας γνωρίζη ότι είναι αυτό· να βαστάζη το βάρος του αδελφού, του πλησίον του, μέχρις εσχάτης πνοής· και να κάμνη υπομονήν εις όλα τα λυπηρά της παρούσης ζωής.Διότι η κάθε θλίψις όπου μας γίνεται, είτε εξ ανθρώπων, είτε εκ δαιμόνων, είτε εξ αυτής της ιδίας μας φύσεως, πάντοτε έχει κλεισμένον εντός της το ανάλογον κέρδος. Και όποιος την απερνά δι  ὑπομονῆς λαμβάνει την πληρωμήν· ενταύθα τον αρραβώνα κακείθεν το τέλειον.

Χρεία λοιπόν της υπομονής, καθάπερ άλας εν φαγητώ. Καθότι άλλος δρόμο δεν είναι του να κερδίσωμεν, να πλουτίσωμεν, να βασιλεύσωμεν. Αυτόν τον δρόμον ο Χριστός μας τον χάραξε. Και ημείς, όσοι τον αγαπούμεν, οφείλομεν δι  ἀγάπην Του να ακολουθούμεν. Αν και μας είναι πικρόν το αψίνθιον, αλλ  ὅμως καθαρίζει το αίμα και υγιαίνει το σώμα μας. Χωρίς πειρασμούς αδύνατον η υγεία της ψυχής να φανή. Αυτό είναι το καθαρτήριον πυρ, όπου καθαράν και λαμπράν απεργάζεται την ψυχήν.

Αλησμόνησα να σας γράψω ένα μελίρρυτο διηγηματάκι· όπου μίαν φοράν γονατισμένος, αφού εκουράσθην εις την προσευχήν, είδα ένα θαυμάσιον: Ένας πυρίμορφος νεανίας είχε δύο μικρά ωραία κοριτσάκια πλησίον του. Το ένα ήταν η Μαρουσώ μας και το άλλο η Εργίνα· τα μικρά όπου είχαν αποθάνει. Και τους λέγει ο νέος· Αυτός είναι ο αδελφός σας, τον γνωρίζετε; » Η Μαρουσώ ήταν μεγαλύτερη. «Τον γνωρίζω, λέγει, αλλά πολλά έτη πέρασαν από τότε.» Το άλλο είπεν· » Εγώ δεν τον είδα όταν ήμην εις την ζωήν.» Και με φίλησαν τα δύο μικρά ως μυρίπνοα άνθη και έφυγαν. Και συνήλθα με δάκρυα πλήρεις τους οφθαλμούς, ενθυμούμενος την χαράν όπου γίνεται εις τους ουρανούς, όταν οι αμαρτωλοί μετανοούν, και όταν οι Δίκαιοι εισέρχωνται εις τον Παράδεισον.»

 

Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»

Έκδοσις: » Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005

Πηγή:  hristospanagia.gr