1 Μαρτίου 2014

Μάρτη, καλέ στα κάρβουνα, Μάρτη, κακέ στον ήλιο Τι θέλει άραγε να μας πει αυτό το δίστιχο; Ο Μάρτιος, ο Μάρτης όπως τον λέει ο λαός μας είναι, θεωρητικά, ο πρώτος μήνας της άνοιξης.  Θεωρητικά όμως. Κι αυτό, επειδή η άνοιξη αρχίζει με την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου, δηλαδή τη χρονική στιγμή που η διάρκεια της ημέρας γίνεται ίση με τη διάρκεια της νύχτας. Ουσιαστικά λοιπόν, ο Μάρτης πολύ συχνά μας δείχνει τα κρύα δόντια του χειμώνα, για να μας υπενθυμίσει ότι, μπορεί η άνοιξη να ΄ναι κοντά, αλλά ακόμα χειμώνα έχουμε. Τώρα, καταλαβαίνετε το δίστιχο αυτό, που κάνει παρέα με την πολύ γνωστή παροιμία «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης». Με τις άστατες καιρικές συνθήκες που επικρατούν τον μήνα αυτόν έχουν ...

Οι μέθοδοι αφενός μεν της ηλεκτροχημικής φωτόλυσης (ΗΧΦ) του νερού (Η2Ο) και αφετέρου της φωτοκαταλυτικής αναγωγής του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) αποτελούν δυο από τις πιο ελπιδοφόρες τεχνικές για την παραγωγή καθαρών καυσίμων με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας. Συγγραφείς: Swathi Sunkara , Venkat Kalyan Vendra, Jacek Bogdan Jasinski, Todd Deutsch, Antonis N. Andriotis, Krishna Rajan, Madhu Menon, and Mahendra Sunkar Νέα υλικά Ga(Sbx)N1 - x και δημιουργία ηλιακών καυσίμων Το φως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας, με την ηλιακή ενέργεια να μετατρέπεται σε χημική, για την αναγωγή πρωτονίων σε υδρογόνο, ή για τη μετατροπή του διοξείδιου του άνθρακα σε οργανικές ενώσεις. Ένα ηλιακό καύσιμο μπορεί να παραχθεί και να αποθηκευτεί για μελλοντική χρήση, όταν το φως του ήλιου δεν είναι διαθέσιμο, ...

Γεννήθηκε στο Βορνιτσένι της Ρουμανίας. Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Ιγκνάτ και ήταν ο μεγαλύτερος από τα οκτώ αδέλφια του. Το 1922 αναχώρησε για τη σκήτη Μάγκουρα και το επόμενο έτος εκάρη μοναχός. Το 1924 χειροτονήθηκε διάκονος για τον μεγάλο ζήλο που είχε για την Εκκλησία. Μαζί με τον μικρό αδελφό του Δημήτριο, τον μετέπειτα Ιερομόναχο Διονύσιο (1909-2004), άνδρα μεγάλης αρετής, το 1926 ήλθαν στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου της Καψάλας, όπου εκάρη μεγαλόσχημος και χειροτονήθηκε διάκονος. Κατόπιν πήγαν στο Κελλί του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το 1930 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Ζούσε με μεγάλη πενία και ευλάβεια. Στη συνέχεια πήγαν στο Κελλί του Αγίου Τύχωνος στην ίδια περιοχή της ησυχαστικής Καψάλας. Το 1937 ήλθαν στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου – Κολιτσού. Εργάσθηκαν με ζήλο ...

Ο Φεβρουάριος έχει λιγότερες θρησκευτικές εορτές, όπως του αγίου Τρύφωνα, προστάτη των αμπελουργών (1 Φεβρουαρίου), της Υπαπαντής του Χριστού (2 Φεβρουαρίου), κατά την οποία αργούν στην Κρήτη οι μύλοι και του αγίου Συμεών (άϊ Συμιού, 3 Φεβρουαρίου), την αργία του οποίου τηρούν οι έγκυες γυναίκες, για να μη σημαδευτεί το παιδί στην κοιλιά τους. Ακολουθούν οι εορτές του αγίου Χαραλάμπους (10 Φεβρουαρίου), προστάτη από την πανώλη, την οποία ως δαιμονική γυναικεία μορφή εικονίζεται να πατά ο Aγιος και του αγίου Βλασίου (11 Φεβρουαρίου) ιδιαίτερα αγαπητού στους ποιμένες. Μεσολαβεί μικρή περίοδος χωρίς ιδιαίτερες εορταστικές, θρησκευτικές ή άλλες εκδηλώσεις, μέχρι την πρώτη εβδομάδα της Αποκριάς, την «Προφωνούσιμη» ή «Απολυτή», επειδή πιστεύουν ότι οι ψυχές των πεθαμένων ελευθερώνονται και κυκλοφορούν στο επάνω κόσμο. Η ...

Κατά τους χρόνους του βασιλιά Τραϊανού (98-117 μ.Χ.), έζησε στην Ηλιούπολη, στην επαρχία της Λιβανησίας της Φοινίκης, η Ευδοκία, Σαμαρείτιδα κατά το γένος. Ήταν πάρα πολύ όμορφη, γι' αυτό κιόλας το λόγο, εξέκλινε από μικρή στην πορνεία, γιατί πολλές φορές είναι δύσκολο να συμβαδίζει η ομορφιά του σώματος με τη σεμνότητα. Κάθε ημέρα, την επισκέπτονταν πάρα πολλοί για να εκτελέσουν την επιθυμία τους, και όχι μόνο από εκείνη τη χώρα, αλλά και από άλλες πολλές, ξοδεύοντας πολλά χρήματα προς χάρη της. Έτσι, η Ευδοκία, είχε συγκεντρώσει άπειρο πλούτο ζώντας αμαρτωλή ζωή και φυσικά δεν φρόντιζε για την μέλλουσα ζωή, ούτε σκεφόταν τι γίνεται μετά τον θάνατο. Επειδή όμως ο καλός βοσκός ψάχνει για το απολωλός πρόβατο, έφθασε και γι' αυτή ...

Από την ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου ξεχωρίσει ο θεσπέσιος ύμνος «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός» τον οποίο συνηθίζεται τα σιγοψάλει όλος ο λαός θυμίζοντας κατά κάποιο τρόπο τις ασματικές ακολουθίες του κοσμικού τυπικού. Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Ἰσχυκότες ἡττᾶσθε.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός. Ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, καὶ πάλιν ἡττηθήσεσθε.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός,Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν,Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἡμῶν, αὐτὸν ἁγιάσωμεν, καὶ αὐτὸς ἔσται ἡμῖν φόβος.Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.Καὶ ἐὰν ἐπ' ...

Τα χελιδονίσματα είναι κάλαντα που έψαλλαν παιδιά στην αρχαία Ελλάδα. Λάμβαναν χώρα στην αρχή της άνοιξης. Ψάλλονταν την 1η Μαρτίου (Πρωτοχρονιά) και συνδεόταν με την αγροτική ζωή προαναγγέλλοντας την άνοιξη. Οι χελιδονιστές πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι με ένα ξύλινο χελιδόνι στολισμένο έδιναν στη νοικοκυρά φύλλα κισσού ζητώντας χαρίσματα (όπως τρόφιμα: π.χ. αυγά κ.α.). Σε πολλά άσματα απευθύνονται προς τους οικοδεσπότες ευχές και πολυχρονισμοί. Ως τραγούδι που εντάσσεται στον εθιμικό κύκλο της πρώτης ημέρας του χρόνου συνδέεται με πολλά δρώμενα μαντικού, μαγικού και λατρευτικού περιεχομένου αποκτώντας αναγγελτικό και μαγικο-ευετηρικό χαρακτήρα. Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, το ‘ελληνικό’ έθιμο  της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Ωστόσο, τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της άνοιξης, και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα. Το έθιμο ...