4 Μαρτίου 2014

Ο Γέροντας Σίμων Αρβανίτης καταγόταν από την Τριάδα Εύβοιας από όπου ο πατέρας του Αθανάσιος Αρβανίτης μετακινήθηκε και εγκαταστάθηκε στο χωριό Κουκουβάουνες Αττικής, την σημερινή Μεταμόρφωση και παντρεύτηκε την μητέρα του Κυριακή. Απέκτησαν τέσσερα αγόρια, τον Ιωάννη, τον Παναγιώτη -τόν αργότερα Γέροντα Σίμωνα- τον Δημήτριο και τον Κωνσταντίνο. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 1901 και μεγαλώνοντας βοηθούσε τον πατέρα του κάνοντας διάφορες δουλειές. Όταν έγινε δεκατριών ετών ήταν πλανόδιος μανάβης σηκώνοντας τσουβάλια 80-85 κιλών αδιαμαρτύρητα. Κατά καιρούς εργαζόταν σε περιβόλια, αμπέλια και κτήματα δουλεύοντας σκληρά χωρίς να δυσκολεύεται καθόλου, καθώς η μυική του δύναμη ήταν πολύ μεγάλη. Ο ίδιος έλεγε ότι το τσαπί το έπαιζε στο χέρι όπως μια κοπελίτσα το τοπάκι της. Μόλις σταματούσε να ξεκουραστεί άνοιγε «τό ...

Εγνωρίσαμε την χάρη των νηστειών από τον Ησαΐα, που απέρριψε μεν τον ιουδαϊκό τρόπο της νηστείας, την δε αληθινή νηστεία σε μας έδειξε. «Να μη νηστεύετε χάριν διαμάχης και έριδος», «αλλά να καταργήσεις κάθε σύνδεσμο αδικίας» (Ησ. 63, 6). Και ο Κύριος λέγει· «να μη γίνεσθε σκυθρωποί, αλλά να νίψεις το πρόσωπό σου, και να αλείψεις το κεφάλι σου» (Ματθ. 6, 16-17). Ας συμπεριφερθούμε λοιπόν, όπως εδιδαχθήκαμε, να μη φαινόμαστε σκυθρωποί για τις ημέρες που έρχονται, αλλά με φαιδρό πρόσωπο προς αυτές, όπως πρέπει στους αγίους, να συμπεριφερόμαστε. Κανείς άκαρδος δεν στεφανώνεται, κανείς κατηφής δεν στήνει τρόπαιο. Να μη σκυθρωπάσεις ενώ δέχεσαι περιποιήσεις. Είναι άτοπο να μη χαιρόμαστε για την υγεία της ψυχής, αλλά να λυπόμαστε με την αλλαγή των τροφών ...

Για δες θαύμα κι αντίθαυμα που γίνεται στον κόσμο! Μες  στην πλατιά, στην ατέλειωτη έρημο, π’  ολόγυρα μοιάζει ν’  ακουμπά στον ουρανό, ένα λιοντάρι, θηρίο μαγαλόσωμο, κρατάει με τα δόντια του ένα σκοινί από φοινικόφυλλα πλεγμένο και σέρνει, δεμένο απ’  το σκοινί, ένα γαϊδουράκι. Ποιος να πιστέψει σε τέτοιο θέαμα! Και το γαϊδούρι, φορτωμένο ζερβά-δεξιά, ασκιά γεμάτα με νερό, ακολουθεί ήρεμα κι αργά τον παράξενο οδηγό του. Στο βάθος άρχισε να ξεχωρίζει ένα χτίσμα, τριγυρισμένο από φράχτη χαμηλό. Κι ακόμα πιο μακριά, στη βαθουλή την κοίτη του, κυλά τα ήρεμα νερά του ο ποταμός, ο Ιορδάνης. Τραβάνε κατά κει γαϊδούρι και λιοντάρι. Είναι το μοναστήρι που ‘χτισε ο γέροντας Γεράσιμος και είναι τα δυο ζώα του μοναστηριού οι υπηρέτες. Σαν είχε βρεθεί κάποια ...

Ότε η χάρις του Θεού ένευσεν εις την καρδίαν μου ίνα έλθω εις τον ευλογημένον τούτον τόπον της ησυχίας και προσευχής, ήτο Φεβρουάριος του σωτηρίου έτους 1910˙ ο πόθος μου ήτο να μεταβώ εις την Σκήτην των Καυσοκαλυβίων, όπου ήσκησεν ο συντοπίτης μου Όσιος Ακάκιος και όπου εμόναζον και μονάζωσιν εισέτι δύο αυτάδελφοι ιερομόναχοι συμπολίται μου, ων ο πνευματικός Παντελεήμων, οσιώτατος και εις άκρον ενάρετος, είναι και ο πρεσβύτερος ίσως των επιζώντων αγιορειτών ήδη 103 ετών γέροντας. Είχον πράγματι την απόφασιν και μετά την άφιξίν μου εις Άγιον Όρος να μεταβώ και ζήσω ως ασκητής, και εκίνησα διά ξηράς εκ Δάφνης διά Καυσοκαλύβια. Διερχόμενος όμως εκ της ιεράς ταύτης Μονής του Αγίου Διονυσίου και ιδών την ευταξίαν των πατέρων εις συμπεσούσαν ...

«Θεσσαλονίκη, πόλις εύξεινος-πολύξενος», τίτλος για την έκθεση με την οποία το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης συμμετέχει στις εκδηλώσεις για το ιωβηλαίο της Θεσσαλονίκης και «τίτλος» για την πόλη που πέρασε στη νεωτερική εποχή κρατώντας μεγάλο μέρος από την αστική της υπόσχεση: να συντηρήσει τη συλλογική ζωή με πληρότητα και ομορφιά. Η έκθεση επιχειρεί να ανιχνεύσει αυτήν την μετάβαση και να ερμηνεύσει την αφομοιωτική δύναμη της πόλης. Η Θεσσαλονίκη απορρόφησε τους κραδασμούς από πυκνά και δραματικά ιστορικά γεγονότα και φυσικές καταστροφές κα τετραπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια, ως πόλις εύξεινος-πολύξενος, όπως την κληροδότησε ο ελληνιστικός οικουμενισμός που την ίδρυσε και η βυζαντινή ουμανιστική της παράδοση: «ουδείς άπολις όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη»· ένας αποφατικός ορισμός -ο πληρέστερος ίσως- του αστικού φαινομένου, ...

Με την παρακολούθηση των ακολουθιών, με τη νηστεία, ακόμα και με την προσευχή σε τακτά διαστήματα δεν εξαντλείται η όλη προσπάθεια στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ή μάλλον για να είναι όλα αυτά αποτελεσματικά και να έχουν νόημα, πρέπει να υποστηρίζονται και από αυτή την ίδια τη ζωή. Χρειάζεται δηλαδή ένας «τρόπος ζωής» πού να μην έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά και να μην οδηγεί σε μια«διασπασμένη» ύπαρξη. Στο παρελθόν, στις ορθόδοξες χώρες η ίδια η κοινωνία πρόσφερε μια τέτοια υποστήριξη με τον συνδυασμό που είχε στα έθιμα, στις εξωτερικές αλλαγές, με τη νομοθεσία, με τους δημόσιους και ιδιωτικούς κανονισμούς, με όλα δηλαδή όσα περιλαμβάνονται στη λέξη πολιτισμός. Κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή ολόκληρη η κοινωνία υποδεχόταν ένα συγκεκριμένο ρυθμό ζωής, ...

Στην αναβάθμιση του κλάδου της μελισσοκομίας και στον εξορθολογιομό της οργάνωσης των παραγωγών στοχεύει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της πρωτογενούς παραγωγής με σημαντικές προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης. Η μελισσοκομία αποτελεί σημαντικό κλάδο για την ελληνική οικονομία, δίνοντας διέξοδο απασχόλησης, ιδιαίτερα στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές της χώρας και συμβάλλοντας στο αγροτικό οικογενειακό εισόδημα, είτε ως κύρια είτε ως δευτερεύουσα απασχόληση. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια η ελληνική μελισσοκομία ακολουθεί μια σταθερά αναπτυξιακή πορεία, με αποτέλεσμα σήμερα στην Ελλάδα να είναι καταγεγραμμένοι περίπου 19.500 μελισσοκόμοι, οι οποίοι κατέχουν περίπου 1.650.000 μελισσοσμήνη, ενώ η μέση απόδοση των κυψελών ανέρχεται σε 10 με 13 κιλά μελιού ανά κυψέλη. Στη χώρα μας παράγονται κατά μέσο όρο ...