Δαβίδ και Γολιάθ

Όπως είδαμε οι Φιλισταίοι ήταν οι φοβερότεροι εχθροί των Ισραηλιτών. Κάποια φορά οι στρατοί των δύο αντιπάλων ήταν έτοιμοι για μάχη. Ενώ ετοιμάζονταν για την επίθεση, παρουσιάστηκε ένας πανύψηλος και γεροδεμένος Φιλισταίος, πολύ άγριος στην όψη με ισχυρότατη πανοπλία, ο Γολιάθ, και ζήτησε να μονομαχήσει με όποιον Εβραίο θα τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Μάλιστα, αυτή η μονομαχία θα έκρινε όλη τη μάχη. Αν νικούσε ο Γολιάθ, θα νικούσαν όλοι οι Φιλισταίοι κι αν νικούσε ο αντίπαλός του, όλοι οι Εβραίοι. Όλοι όμως έτρεμαν τον φοβερό γίγαντα. Μόνον ο νεαρός Δαβίδ, παρόλο που ήταν πολύ μικροκαμωμένος, πλησίασε τον βασιλιά Σαούλ και είπε: «Ποιος είναι αυτός ο άπιστος που ντροπιάζει τον λαό του Θεού; Εγώ θα παλέψω μαζί του. Ο Κύριος θα με σώσει». Ο Σαούλ του είπε: «Πήγαινε, παιδί μου, κι ο Θεός ας είναι μαζί σου». Έντυσαν τον Δαβίδ με πανοπλία, αλλά του ήταν πολύ βαριά και δεν μπορούσε να κινηθεί σβέλτα. Έβγαλε λοιπόν όλα τα όπλα και πήρε μόνο ένα ραβδί, τη σφεντόνα του και μερικά βότσαλα. Με θάρρος και πίστη στον Θεό βγήκε μπροστά στον Γολιάθ. Εκείνος περιφρονητικά του είπε: «Για σκυλί με πέρασες και ήρθες να με χτυπήσεις με ραβδί; Θα δώσω το κουφάρι σου στα κοράκια». Κι ο Δαβίδ του απάντησε: «Εσύ έρχεσαι εναντίον μου με τη δύναμη των όπλων σου κι εγώ έρχομαι με τη δύναμη του Θεού. Αυτός θα νικήσει». Πήρε ένα βότσαλο και το έβαλε στη σφεντόνα του. Πριν ο Γολιάθ πιάσει το σπαθί του, το βότσαλο τον χτύπησε στο μέτωπο κι ο Γολιάθ σωριάστηκε νεκρός. Ο Δαβίδ  με το σπαθί του νεκρού έκοψε το κεφάλι του και το σήκωσε να το δουν όλοι οι Φιλισταίοι. Εκείνοι άρχισαν να υποχωρούν τρομαγμένοι κι οι Ισραηλίτες να τους καταδιώκουν.

Μετά από αυτή τη φοβερή μονομαχία και την απίστευτη νίκη του ο Δαβίδ έγινε αρχηγός του στρατού και παντρεύτηκε την κόρη του Σαούλ. Όλοι τον αγαπούσαν και κατάφερνε με επιτυχία όποιο έργο του ανέθετε ο βασιλιάς. Φοβερή ζήλια όμως κυρίεψε τον Σαούλ, που αποφάσισε να θανατώσει τον Δαβίδ, αλλά με πολλές επεμβάσεις του Θεού δεν τα κατάφερε. Κάποια φορά μάλιστα σ’ αυτόν τον ανελέητο αγώνα εξόντωσης του Σαούλ εναντίον του Δαβίδ δόθηκε η ευκαιρία στον Δαβίδ να σκοτώσει τον Σαούλ, που τον βρήκε κοιμισμένο σε μια σπηλιά. Όμως ο Δαβίδ έκρινε πως αυτό δεν ήταν σωστό, γιατί ο Σαούλ ήταν χρισμένος απ’ τον Θεό βασιλιάς. Αργότερα, σε πόλεμο με τους Φιλισταίους, ο Σαούλ νικήθηκε και πληγώθηκε βαριά. Για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του, αυτοκτόνησε. Σκοτώθηκαν επίσης και τα τρία παιδιά του. Ένα από αυτά, ο Ιωνάθαν, ήταν αδελφικός φίλος του Δαβίδ. Ο Δαβίδ θρήνησε πικρά και τον φίλο του και τον βασιλιά Σαούλ, παρόλο που του είχε φερθεί με φθόνο και μίσος.

Τώρα γίνεται βασιλιάς ο Δαβίδ σε ηλικία τριάντα χρόνων. Αναδείχτηκε εξαίρετος βασιλιάς. Κυβέρνησε με σύνεση και πίστη, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Πάντα ήταν νικητής στους πολέμους εναντίον των εχθρών του Ισραήλ. Έκανε την Ιερουσαλήμ  εθνικό και θρησκευτικό κέντρο των Ισραηλιτών. Το εβραϊκό κράτος στη διάρκεια της βασιλείας του γνώρισε τη μεγαλύτερη δύναμη και δόξα. Ήταν και άριστος ποιητής και μουσικός. Σώζονται εκατόν πενήντα τραγούδια του που τα συνόδευε με τη λύρα του. Αυτά είναι οι Ψαλμοί του Δαβίδ, που μέχρι σήμερα τους ακούμε στις ιερές ακολουθίες. Ο Δαβίδ πέθανε σε ηλικία εβδομήντα ετών, αφού βασίλεψε σαράντα χρόνια.

Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ακούσεις την αφήγηση του κειμένου

%David_Goli%