Ο Λόγος γίνεται Σαρξ. Η ύλη αγιάζεται. Δεν απορρίπτεται, ούτε ειδωλοποιείται αλλά δια μέσω αυτής σώζεται το ανθρώπινο γένος. Πληρώνεται στη Θεανθρωπία. Στο πρόσωπο του Δεσπότη Θεανθρώπου Χριστού. Και είναι οι τοιχογραφίες, ο ναός, ο κάθε άγιος, εικόνα Του. Η θεία Λειτουργία, η αγία Εικόνα γίνεται κέντρο και άξονας του κάθε μέρα, σαν ναός μοναστηριού – που μ’ όλη του την αρχιτεκτονική υπηρετεί τη θεία Λειτουργία- που σε τραβά στο Φως μιας καινούργιας ζωής. Μεταμορφώνονται λοιπόν οι τέχνες, αναγεννιούνται μέσα απ' «την ίδια λειτουργική μήτρα», η θεολογία, η αρχιτεκτονική, η μουσική, η ζωγραφική και γίνονται δημιουργήματα λειτουργικά που αναπόφευκτα φανερώνουν με τη σειρά τους την αλήθεια και τη ζωή της Εκκλησίας, της θείας Λειτουργίας. Μεταμορφώνονται σε λειτουργικά σκεύη που φανερώνουν τη ...
