20 Απριλίου 2014

«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτή εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων!…» ψάλλουμε στην ογδόη ωδή του πασχαλιάτικου Όρθρου. Η Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται «πανήγυρις πανηγύρεων». Θα ήταν θεολογικά ανακριβές να πούμε ότι το Πάσχα είναι, κατά τρόπο απόλυτο, η μεγαλύτερη από τις γιορτές της Χριστιανοσύνης. Είναι βέβαια σπουδαιότερη από τα Χριστούγεννα ή τα Θεοφάνεια, δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι η Πεντηκοστή είναι λιγότερο σημαντική από την Ανάσταση. Πηγή:agioskosmasoaitolos.wordpress.com Ωστόσο οι Πασχάλιες πανηγύρεις -και εδώ πρέπει στην Κυριακή του Πάσχα να συνδέσουμε και τη Μεγάλη Πέμπτη και την Μεγάλη Παρασκευή- δίνουν στο Μυστήριο των Χριστουγέννων το πλήρωμα του περιεχομένου τους και αποτελούν το αναγκαίο προοίμιο της Πεντηκοστής. Το Πάσχα είναι λοιπόν το ...

Το Πάσχα (εβρ. Χαγ Πεσάχ) ανήκει στις αρχαιότερες εορτές του Ιουδαϊκού λαού. Εορταζόταν στις 14 του μηνός Νισάν, που ήταν ανοιξιάτικος μήνας και αντιστοιχεί στον μήνα Απρίλιο. Η λέξη Πεσάχ μεταφράζεται ως πέρασμα και συμβολίζει την Έξοδο των αιχμαλώτων από την Αίγυπτο και τη διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης, δηλαδή τη μετάβαση από τη γη της δουλείας στην ελευθερία. Πηγή:http://www.jewsandchristiansjourney.com/ Πληροφορίες για την εορτή του Πάσχα μας παρέχουν βιβλικά και εξωβιβλικά κείμενα. Τα παλαιοδιαθηκικά κείμενα είναι τα εξής: α) το Εξ. 12, όπου αναφέρεται ο πρώτος εορτασμός του Πάσχα στην Αίγυπτο καθώς  και η καθιέρωσή του, β) το Ιησ. του Ναυή 5, όπου γίνεται αναφορά στον εορτασμό στη Χαναἀν πλέον, γ) το Β΄ Έσδρα 6:19-22, όπου λαμβάνουμε πληροφορίες για τον εορτασμό μετά ...

Η Ανάσταση του Χριστού είναι ανανέωσης της ανθρώπινης φύσης, αναζώωση, ανάπλαση και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ. Το γεγονός της Ανάστασης έχει κεντρική θέση στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Οι Ακολουθίες στο Άγιον Όρος έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο μυσταγωγικής και κατανυκτικής προσέγγισης των γεγονότων της  Μ. Εβδομάδος και του Πάσχα, γεγονός που αποτυπώνει και η αγιορείτικη ψαλτική παράδοση. Το «Χριστός Ανέστη», ο θριαμβευτικός παιάνας της Αναστάσεως, αποδίδεται με ξεχωριστή λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Η ηχογράφηση που ακολουθεί προέρχεται από την Αγία Άννα. %audioanesti%

Τα μαλλιά του καλοχτενισμένα με τη χωρίστρα στο πλάι συνταιριάζονται με τα δροσερά μάγουλα και το γιορτινό χαμόγελο. Το κουστουμάκι του κάτασπρο και τα παπούτσια σκούρα μπλε, δώρο της νονάς του με τη λαμπάδα  την κάτασπρη με τα χρυσαφένια γράμματα: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Και τα μάτια του λάμπουν μπροστά στη μικρή φλόγα της αναστάσιμης λαμπάδας. Η μικρή Δήμητρα δίπλα του, σαν παπαρούνα μέσα στο κατακόκκινο φόρεμά της, τραβάει ελαφρά το χρυσοκούμπωτο σακάκι. Η γιαγιά με τη μαμά  και τον μπαμπά στην είσοδο του μοναστηριού,  απέναντί τους, με τη φωτογραφική μηχανή καμάρωναν με τα αναστάσιμα χαμόγελά τους και τα κόκκινα λαμπριάτικα αυγά, τα αναστάσιμα δώρα, ευλογία της μονής. Φυσικά, αυτοί δε φαίνονται στη φωτογραφία, αλλά η θύμησή του ζωντανεύει όλη τη σκηνή. Αυτό ...

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου. Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία. Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη. Τρίτον, η βούληση μού λέει: η ανάσταση του Χριστού με έσωσε από τους ταλαντευόμενους δισταγμούς ανάμεσα στο καλό και το κακό, και με θέτει αποφασιστικά στον δρόμο ...

Διαλεγόμενος για το θέμα της Ανάστασης δεν αποφεύγεις πολλές φορές τη θλιβερή και τραγική διαπίστωση πως αυτή δεν συνιστά πλέον για τον σύγχρονο άνθρωπο γεγονός πίστης, αλλά μάλλον μύθο φολκλορικής προελεύσεως και εσωτερικής κατανάλωσης στην καλύτερη των περιπτώσεων, να μην πω παραμυθάκι που κυκλοφορεί με μια διάθεση θυμηδίας και με κάποια ειρωνικής αποχρώσεως ευτραπελία. Όταν, μάλιστα, πληροφορείσαι πως τέτοια και τόση αγνωστικιστική ρευστότητα κυκλοφορεί και στις ψυχές αρκετών παλαιότερων Νεοελλήνων, ανθρώπων πιο «φυσικών» και όμορων εξ επόψεως χρονικής και ψυχοσυνθετικής στις ελληνοχριστιανικές μας ρίζες – διότι, όπως και να το κάνουμε, οι νεότερες γενιές αποτελούν φωτοκόπιες της παγκοσμιοποίησης και προκάτ του εξαμερικανισμένου και του εν γένει δυτικού τρόπου ζωής – τότε στ’ αλήθεια καταθλίβεσαι. Και αναπόφευκτα σου ’ρχεται στον νου το ...

Συχνά, όταν πηγαίνω στην ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής, μου είναι δύσκολο να προσδιορίσω αν ο Θεός που κηδεύεται είναι ο Χριστός ή ο Άδωνις, γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στις ημερολογιακές του σημειώσεις, συνοψίζοντας την αίσθηση και το βαθύτερο περιεχόμενο αυτών των ημερών. Λαϊκά έθιμα και τελετουργίες στενά δεμένα με το λόγο, τη μουσική, τον χορό έρχονται να συναντήσουν το ήθος και την ψυχολογία του Ελληνισμού που, από την αρχαιότητα, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες καλείται να ενταφιάσει και ν’ αναστήσει γιορταστικά τον Θεό του. Επίκληση για τη γονιμότητα της φύσης που ξαναγεννιέται κι εξορκισμός για κάθε βλαπτική δύναμη που μπορεί να την απειλήσει. Σύμβολα, τελετές, ύμνοι, τραγούδια, μουσικές και χοροί που διατρέχουν τους αιώνες. Αξίες ενός πολιτισμού ανθρωποκεντρικού, που δίνει στους θεούς ...

Επειδή η αρίθμηση των ημερολογίων που χρησιμοποιούνται από τους λαούς της Γης είναι αυθαίρετη, ο ακριβής προσδιορισμός των ημερομηνιών σημαντικών γεγονότων της ανθρώπινης ιστορίας, όπως η σταύρωση και η ανάσταση του Χριστού είναι μία πρόκληση για τους αστρονόμους. Ολοκληρώνουμε την προσέγγιση του άκρως ενδιαφέροντος αυτού ζητήματος. Πότε οι υπολογισμοί μας θα ήταν πιο ακριβείς; Ως αστρονόμοι θέλουμε να σημειώσουμε ότι οι αστρονομικοί υπολογισμοί μας θα ήταν πολύ πιο ακριβείς, αν οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή ένα σταθερό και ακριβές ηλιακό ημερολόγιο. Oι Εβραίοι, όμως, χρησιμοποιούσαν σεληνοηλιακό ημερολόγιο, στο οποίο οι κυριότερες ημερομηνίες βασίζονταν σε καθαρά εμπειρικούς κανόνες. Για παράδειγμα, ο κάθε σεληνιακός μήνας άρχιζε την επομένη ημέρα από την παρατήρηση της νέας Σελήνης στην Ιερουσαλήμ. Τότε οι ιερείς, οι επιφορτισμένοι με αυτήν ...

Γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα, τη σημερινή Υπάτη της Φθιώτιδος, από γονείς επιφανείς, περί το 1302. Νωρίς έμεινε ορφανός. Την καλή ανατροφή του με αγάπη ανέλαβε ο θειος του. Ο ζήλος του για μάθηση τον έκανε να κάθεται έξω από τα σχολεία ν' ακούει τα μαθήματα, επειδή δεν είχε τα απαιτούμενα έξοδα για τους δασκάλους του. Βλέποντας εκείνοι «το πρόθυμον και ευπάρεδρον, εδίδασκον αυτόν και δίχα μισθού». Η ευφυΐα του τον βοήθησε να μορφωθεί εξαίρετα. Μετά την κατάληψη της πόλεως του από τους Καταλανούς (1319), κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ο θείος του ανεπαύθη στη μονή Ακαπνίου, στον Άθωνα, την Κωνσταντινούπολη, την Κρήτη και πάλι στον Άθωνα, όπου εκάρη μοναχός και από Ανδρόνικος ονομάσθη¬κε Αθανάσιος (1332). Ασκήτευσε κοντά στη σκήτη του Μαγουλά, στη ...

«Mια παλιά καλλιέργεια, που σήμερα είναι νέα» λέει για τα λούπινα στην «Παραγωγή» ο γεωπόνος Κάσσανδρος Γάτσιος περιγράφοντας τις δυνατότητες του φυτού. Τα λούπινα μπορούν να αντικαταστήσουν τη σόγια και να γίνουν η βάση της κτηνοτροφίας. Το λούπινο ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών. Υπάρχουν περί τα 300 είδη, και από αυτά καλλιεργούνται το λευκό, το κίτρινο και το κυανό. Είναι ποώδες φυτό, ετήσιο, ορθόκλαδο. Έχει ριζικό σύστημα, που αναπτύσσει διακλαδώσεις, και μια κεντρική κατακόρυφη ρίζα. Τα φύλλα των λούπινων είναι σύνθετα παλαμοειδή, τα δε φυλλάριά τους εκπτύσσονται κυκλικά γύρω από την άκρη του μίσχου. Τα άνθη του μπορεί να έχουν λευκό, κίτρινο, κυανό, μαργαριτώδες χρώμα και εκπτύσσονται επάκρια σε βότρυς. Τα άνθη του φέρουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ανθέων των ψυχανθών. ...